TO XOYME γράψει απο τη στήλη (και αυτό) εδώ και πολλές εβδομάδες. Νομίζω μετά την ήττα από τα Μετέωρα με 5-0. Γράφαμε ότι αν συνεχιστεί αυτό το τροπάριο στο βασανισμένο κορμί της Αναγέννησης θα ζήσουμε ακόμη χειρότερα και το 5-0 στην Καλαμπάκα θα φαντάζει ως ένα ευχάριστο απόγευμα….
ΤΑ ΖΟΥΜΕ ήδη τα χειρότερα και ακόμη δεν γνωρίζουμε που είναι ο πάτος! Ουδείς μπορεί να το προβλέψει. Πάντως θα το γράψουμε και αυτό και κρατήστε το: Αφού συνεχίζεται το ίδιο βιολί στον τρόπο διαχείρισης του συλλόγου, ανακαλύπτουμε σταδιακά ότι ο… πάτος είναι μια σχετική έννοια!
ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ η θεωρία της… σχετικότητας του πάτου δηλαδή! Νομίζουμε ότι είναι εδώ, αλλά δεν είναι! Εχει όλο και παρακάτω! Βέβαια, κάποια στιγμή θα τον βρούμε. Και η στιγμή αυτή νομίζω προσωπικά ότι θα έλθει με την πτώση στην Α’ Ερασιτεχνική Κατηγορία Καρδίτσας!
ΕΚΕΙ θα είναι το τέρμα! Εκεί θ’ αρχίσουμε να ξύνουμε το βαρέλι για να βγούμε απο κάτω! Διότι όλα όσα ζούμε μέχρι στιγμής με την Αναγέννηση είναι αρνητικά ρεκόρ απο καταβολής των συμμετοχών της στο οργανωμένο ποδόσφαιρο! Εχει κι άλλα τέτοια ρεκόρ μπροστά μας…
ΟΤΑΝ όμως φθάσει η ομάδα στην Α’ Ερασιτεχνική, τότε δεν έχει παρακάτω. Δεν γίνεται, είναι αδύνατον. Και οι φανέλες να παίζουν μόνες τους στην τοπική κατηγορία αυτή τη φορά θα κερδίζουν! Κατα συνέπεια, όποιος και ν’ αναλάβει μετά, ακόμη και η Μαρία η Πενταγιώτισσα, θα είναι καλύτερα απ’ ό,τι είναι τώρα τα πράγματα…
ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ άλλωστε οργάνωση, μια Καρδιτσοποίηση του ρόστερ και συσπείρωση θα επιστρέψει στο χαλαρό στην Γ’ Εθνική. Αρα θα καταγράφεται θετικό πρόσημο σε σχέση με την φετινή κατάντια. Η φετινή χρονιά θα μείνει στην ιστορία ως η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ όλων των εποχών. Και δεν θα επαναληφθεί ποτέ στις επόμενες δεκαετίες!!!
ΘΑ ΤΗΝ έχουν να την καμαρώνουν ως μοναδική, όσοι τη δρομολόγησαν! Αρα, πάμε ήδη στην “επόμενη ημέρα” της Αναγέννησης που φυσικά και θα υπάρξει όπως συμβαίνει πάντα!
ΟΠΟΙΟΣ και ν’ αναλάβει θα πάει πολύ καλύτερα. Η μόνη περίπτωση να μην συνεχιστεί αυτό είναι να παραμείνουν οι λογικές που επικρατούν. Οπου μπορεί να βγαίνει μια λάιτ ανακοίνωση για να καταγγείλει (εδώ γελάμε) κακή αντιμετώπιση της ομάδας και αμέσως μετά μια άλλη για να ζητήσει… συγνώμη μην τυχόν παρεξηγήθηκε κανείς!!!
TO ξαναγράψαμε και αυτό: Ολα στην Αναγέννηση πρέπει ν’ αλλάξουν. Ακόμη και τα φανελάκια! Ολα απο την αρχή. Ολα απο το “μηδέν”, όλα με καινούργιες λογικές αντάξιες της ιστορίας του συλλόγου. Ας είναι και απο τον πάτο…
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μήπως εκδόθηκε και η διευκρινιστική της διευκρινιστικής;
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Πόση πτώση άραγε μας μένει μέχρι την κορυφή;»
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ – ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Το μόνιμο “μοτο” της σημερινής διοικητικής πραγματικότητας της Αναγέννησης (αυτή που επικρατεί από τον Ιούλιο), είναι ότι “αν παραιτούμασταν η ομάδα δεν θα κατέβαινε στο πρωτάθλημα…”
Είναι καλύτερα;
Πράγματι υφίστατο αυτός ο κίνδυνος, αλλά τούτη τη στιγμή μετά το μισό του πρωταθλήματος, μετά τα απίστευτα αρνητικά ρεκόρ και τα ξεφτιλίκια που έχει υποστεί το όνομα του συλλόγου, ας ρωτήσουμε τους εαυτούς μας: Είναι καλύτερα που κατέβηκε και έγινε “σουρωτήρι” ή θα ήταν καλύτερα αν δεν κατέβαινε και θα έχτιζε απο το μηδέν και με νέα πρόσωπα την “επανεκκίνησή” της;
Πόσο χειρότερα;
Ας υποθέσουμε επισης ότι παραιτούνταν η διοίκηση και η ομάδα πήγαινε στο πρωτοδικείο μ’ ενα προσωρινό συμβούλιο. Πόσο χειρότερα θα μπορούσε να πάει απο το να έχει 1 βαθμό σε 12 μάτς, να είναι για φούντο και να διασύρεται;
Ενα τέλος
Να μην τρελαθούμε, λοιπόν! Η Αναγέννηση ζει τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της όχι γιατί δεν υπάρχουν χρήματα (ποτε δεν υπήρχαν σε περίσσευμα), όχι γιατί δεν υπήρχαν άνθρωποι ν’ ασχοληθούν, αλλά γιατί εγκλωβίστηκε σε λογικές πρωτοφανείς! Δεν απελευθερώθηκαν διαδικασίες. Προφανώς και δεν ήθελαν να παραιτηθούν κάποιοι. Απλά έναν να μπει μπροστά έψαχναν! Οσοι περάσαμε από εκεί έπρεπε κάποια στιγμή να βάλουμε ένα τέλος οπως και το κάναμε. Να δημιουργηθεί χώρος. Προφανώς κάποιοι νομίζουν οτι το τέλος το δικό τους είναι μαζί μ’ αυτό της Αναγέννησης. Ελεος…
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ
