Τον Ιούνιο του 2024, σχεδόν ένα χρόνο μετά από την άγρια καταστροφική πλημμύρα στον θεσσαλικό κάμπο, γυρίζεται στις περιοχές που επλήγησαν η ταινία “Επιφάνεια” από τον Καρδιτσιώτη σκηνοθέτη Μένιο Καραγιάννη.
Με πρωταγωνιστή τον επίσης Καρδιτσιώτη ηθοποιό Γιώργο Μπλάτσα, και με διευθυντή φωτογραφίας τον Γιάννη Μισουρίδη, ακολουθούν αντίξοα γυρίσματα εν μέσω ανυπόφορου καύσωνα, στην πικρή γραμμή Παλαμά, Βλοχού, Μεταμόρφωσης, σε ένα αγρόκτημα στο χωριό Παραγωγικό, καθώς και στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ταινία Επιφάνεια, ήρθε στον θεσσαλικό κάμπο μετά την κακοκαιρία Daniel, για να συνομιλήσει με τους πληγέντες. Με αμεσότητα, συγκίνηση και πόνο, οι άνθρωποι του κάμπου περιγράφουν την τραγωδία που έζησαν.
Η ταινία είναι μια μίξη ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας,συνυφαίνοντας τις μαρτυρίες των πληγέντων με την ιστορία των δυο πρωταγωνιστών (Γιώργος Μπλάτσας, Εμμανουέλα Μπέη) οι οποίοι στηρίζουν ο ένας τον άλλον στη δική τους οδυνηρή πορεία, για να βγουν στην…Επιφάνεια.
Η ταινία θα προβληθεί στο κινηματοθέατρο της Καρδίτσας την Τρίτη 6 Μαΐου στις 8.30 το βράδυ και με την ευκαιρία αυτή ο “ΝΑ” συνάντησε τον Μένιο Καραγιάννη σε μια συζήτηση για την ταινία που όπως λέει “αφορά ολοκληρωτικά τον κάμπο που αγαπάω και τους ανθρώπους με τους οποίους έχω ένα πολύ βαθύ δέσιμο παρόλο που λείπω πολλά χρόνια…”.
“ Η ταινία εξελίσσεται σε δυο επίπεδα” τονίζει ο Μένιος Καραγιάννης και συνεχίζει “Η Επιφάνεια προσπαθεί να καταγράψει μαρτυρίες ανθρώπων του κάμπου που ταλαιπωρήθηκαν και ακόμα ταλαιπωρούνται από αυτή τη καταστροφή. Να φέρει στην επιφάνεια όλη αυτή την καταστροφή. Ένα δεύτερο επίπεδο της ταινίας είναι μυθοπλαστικό. Οι πρωταγωνιστές ζουν παράλληλα μια δική τους ιστορία. Προσπάθησα να συνδυάσω αυτά τα επίπεδα, σε αυτή την ταινία που είναι δύσκολη γιατί θίγει και προσωπικά ζητήματα και ένα ζήτημα κοινωνικό”.
Αναφερόμενος στη επαφή του με τους ανθρώπους του κάμπου που είδαν μέσα σε μια νύχτα τις περιουσίες τους να θάβονται κάτω από τόνους λάσπης σημειώνει “Αυτοί οι άνθρωποι ζουν μια πραγματικότητα μετά από αυτό το φοβερό γεγονός. Τους σκέπασε το νερό. Εγώ δεν μπορούσα στην αρχή να το καταλάβω, δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Μέχρι που συνάντησα αυτούς τους ανθρώπους. Θεωρώ αυτές τις μαρτυρίες συγκλονιστικές, συνταρακτικές….”
“Οι άνθρωποι ήταν πολύ ανοιχτοί μιλούσαν για το φόβο τους, την απελπισία τους ήταν πολύ αληθινοί, συγκινητικοί….” λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας επισημαίνοντας ωστόσο ότι η…επίγευσή της είναι αισιόδοξη.
“Αυτή η κοπέλα, η πρωταγωνίστρια, βασίστηκε σε έναν άγνωστο άνθρωπο, σε έναν αγρότη της περιοχής για να ξαναβρει την όρεξή της για ζωή…” υπογραμμίζει ο Μένιος Καραγιάννης και καταλήγει “Με απασχολεί το ζήτημα της ανθρωπιάς…Πώς μπορείς να στηρίξεις κάποιον ανιδιοτελώς…είναι δυνατόν αυτό; Και όταν αυτό είναι δυνατόν αναδύεται ζωή, αισιοδοξία. Εκεί στηρίζω αυτή την ταινία”.
Τζένη Σουλτανιά
