Βλέπω τους συμμαθητές των παιδιών μου. Πολλοί έφυγαν στο εξωτερικό για σπουδές και αναζήτηση επαγγελματικής καριέρας και όσοι έμειναν στην πόλη είχαν δουλειά πίσω από τον πατέρα να συνεχίσουν, αλλά δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι, καθώς βλέπουν ότι η Λάρισα και η Θεσσαλία μήνα με το μήνα μετά τις θεομηνίες χάνουν τη δυναμική τους και η αγορά βυθίζεται διαρκώς. Πρόκειται επί της ουσίας για μια νέα μετανάστευση στην Εσπερία και στην πέρα από τον Ατλαντικό νέα χώρα. Κάποτε όπως μας εξιστορεί ο Παντελής Βούλγαρης στις “Νύφες” στέλναμε τα κορίτσια για να βρουν την τύχη τους στην Αμερική, τώρα φεύγουν τα παιδιά μας που τα σπουδάσαμε από το υστέρημά μας. Δεν το λες και θετική εξέλιξη αυτό, όσο και αν οι Έλληνες ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων “πολίτες του κόσμου”. “Και την Κοινήν Ελληνικήν λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν , ως τους Ινδούς” που έλεγε κι ο Καβάφης…
Η ιστορία επαναλαμβάνεται από τις αρχές του 20 αιώνα όταν έφταναν στη νήσο Έλις στη Νέα Υόρκη οι μετανάστες , ταξίδι με το παπόρι ενός μήνα, στη συνέχεια στις δεκαετίες του 60 και του 70 μετά τον Εμφύλιο όταν η χώρα ήταν ρημαγμένη, όταν ο Διονύσης ο Σαββόπουλος στην “παράγκα” τραγουδούσε “κοπάδια στα υπουργεία αιτήσεις για τη Γερμανία” μέχρι τον Καζαντζίδη και την “κακούργα ξενιτιά”…
Και να περιμένεις να έρθουν τα Χριστούγεννα πίσω τα παιδιά με μια λαχτάρα, για λίγες μέρες και να φύγουν ξανά για την Εσπερία
Και τώρα Λαρισαίοι και Θεσσαλοί στη Γερμανία, την Ολλανδία, την Αγγλία, τη Γαλλία, .στελέχη επιχειρήσεων, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, αντί να προσφέρουν τις γνώσεις τους για να παράγει πλούτο αυτός ο ευλογημένος κάμπος, φεύγουν, μεταναστεύουν, “ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους” και μετά το Daniel με ακόμη πιο γρήγορο ρυθμό.
Θα επιστρέψουν κάποια στιγμή όταν ο αγροτικός πλούτος θα έχει επιστρέψει στα χέρια των πολυεθνικών και των funds, ως στελέχη αυτών, αντί να είναι τα αφεντικά στον τόπο τους. Ίσως για αυτό να έχουν μια σπουδαιότητα οι εκλογές στο Επιμελητήριο, να μπορέσουε να φτιάξουμε τη νέα γενιά των επιχειρηματιών στην πόλη στη Θεσσαλία, να στηριχτεί η οικονομία πάνω τους στη γνώση τη φρεσκάδα τους την αντίληψη που ε΄χουν για τις νέες τεχνολογίες…
Και αυτοί που έφυγαν να νοσταλγούν τον τόπο τους γιατί όπως πάλι μα εξηγεί ο Στέλιος είναι “πικρή και κακούργα η ξενιτειά” κι αυτοί που -έμειναν πίσω να βλέπουν ασθμαίνοντας την αγορά να κατρακυλά μέρα με τη μέρα.
“Δεν κάναμε σεφτέ από το πρωί” , μου έλεγαν σήμερα έμποροι της πόλης. Φταίει η ακρίβεια, η βροχή, ο μισθός που εξαντλείται το πρώτο δεκαήμερο, οι πολυεθνικές που πλέον έζωσαν και την κεντρική αγορά της πόλης, το “Black Friday”, αναρωτιούνται..
Φταίνε όλα τα παραπάνω είναι η απάντηση αλλά και το γεγονός ότι η αγορά χάνει διαρκώς την κύρια πηγή εσόδων της στην οποία στηριζόταν επί δεκαετίες: το αγροτικό εισόδημα που διαρκώς φθίνει. Κάτι οι κακές πληρωμές από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, η νέα ΚΑΠ που περικόπτει τη βασική, οι κακές τιμές και οι ακόμη πιο κακές σοδειές. οι θεομηνίες και η κλιματική αλλαγή…
Τα φετινά Χριστούγεννα παρά τις προσπάθειες της δημοτικής αρχής να μας πείσει ότι στη Λάρισα θα είναι ονειρικά να τα περάσει κανείς, με πλήθος εκδηλώσεις και δρώμενα, η αλήθεια είναι ότι ε΄χουν ένα τόνο μελαγχολικό. Ίσως να είναι και ο μουντός καιρός με τη βροχή που ήρθε και δεν λέει να φύγει, εκεί που πριν είχαμε τρεις μήνες ανομβρία..
Η Λάρισα και η Θεσσαλία φθίνουν, αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και πρώτοι αφουγκράζονται αυτό τον αχό οι έμποροι. Νωρίτερα από αυτούς οι νέοι που έφυγαν και δεν λένε να γυρίσουν πίσω…
