Είναι κάτι που επρόκειτο να συμβεί. Κινέζος επιστήμονας ισχυρίζεται ότι τροποποίησε γενετικώς δύο έμβρυα τα οποία εμφύτευσε στη μήτρα της μητέρας τους, με αποτέλεσμα να γεννηθούν δύο γενετικώς τροποποιημένα κορίτσια.
Ο ίδιος λέει ότι έχει επαναλάβει το πείραμα και θα γεννηθούν και άλλα τροποποιημένα βρέφη. Τώρα βέβαια ανακοίνωσε ότι πρόκειται να διακόψει τις έρευνές του μετά την παγκόσμια κατακραυγή. Δεν βρισκόμαστε στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας. Αν τελικά αυτοί οι ισχυρισμοί επαληθευτούν, αυτή η παρέμβαση στις οδηγίες γενετικής λειτουργίας που θα κληροδοτηθούν στα παιδιά τους και στις επόμενες γενεές, είναι μία επικίνδυνη παραβίαση της ιατρικής ηθικής και της υπεύθυνης έρευνας και πρέπει να την καταδικάσουμε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιατρική κάποια ημέρα δεν θα υιοθετήσει τεχνολογίες γενετικής τροποποίησης με ανάλογους τρόπους. Αλλά αυτή η στιγμή δεν έχει φτάσει. Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι, πολλά άγνωστα σημεία σχετικά με τις παρεμβάσεις στο γενετικό μας υλικό.
Όπως γράφει η «Καθημερινή», τα τελευταία χρόνια η τροποποίηση του γονιδιώματος έχει διακηρυχθεί ως η πιο σημαντική εξέλιξη στη βιοτεχνολογία. Η μέθοδος Crispr, η τεχνική αυτή και τα σχετικά εργαλεία μετατροπής του DNA, επιτρέπουν στους ειδικούς να αποκόψουν και να επισυνάψουν απομονωμένα γράμματα του γονιδιώματος. Η ικανότητα αυτή έχει σαφώς προχωρήσει την επιστήμη, ρίχνοντας νέο φως στο πολύπλοκο ανθρώπινο γονιδίωμα, με τα δισεκατομμύρια γράμματα A, C, T και G που είναι η αρχιτεκτονική αυτού που είμαστε. Ηδη, πολλές κλινικές μελέτες χρησιμοποιούν αυτή την τεχνολογία σε ασθενείς με σπάνιες παθήσεις όπως είναι η αιμοφιλία, η μεσογειακή και η δρεπανοκυτταρική αναιμία. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις προσπάθειες και αυτό που συνέβη στην Κίνα είναι ότι αυτές οι δοκιμές τροποποίησης του ανθρωπίνου γονιδιώματος αφορούν κύτταρα από τον οργανισμό του ασθενούς. Οι μετατροπές δεν κληροδοτούνται στην επόμενη γενιά.
Αυτές οι κλινικές δοκιμές βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο και ακόμα δεν διαθέτουμε αποτελέσματα που να υποδεικνύουν αν αυτού του τύπου η τροποποίηση είναι ασφαλής ή αποτελεσματική θεραπεία. Ο,τι, όμως, κι αν συμβεί, οι συνέπειες περιορίζονται στον ασθενή που έχει συναινέσει στην πειραματική θεραπεία.
Στην κινεζική μελέτη, που συντόνισε ο Χε Τζιανκούι, που δεν είναι ιατρός και διδάσκει στο Νότιο Πανεπιστήμιο Επιστημών και Τεχνολογίας της Σεντζέν, το γονίδιο που βρέθηκε στο στόχαστρο ήταν το CCR5, που βοηθά τη διείσδυση του ιού του έιτζ στα κύτταρα. Αν και η αποτροπή του ιού από το να μολύνει τα κύτταρα μπορεί να θεωρηθεί ως εξέλιξη στη μάχη κατά του έιτζ, είναι τελείως περιττή και μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία του οργανισμού σε άλλες λοιμώξεις. Προηγούμενες γενετικές μελέτες έδειξαν ότι είναι δυνατό να εξουδετερωθεί το CCR5 στους ενήλικες χωρίς να χρειαστεί να εργαστεί κανείς σε εμβρυακό επίπεδο.
Είναι δύσκολο, πάντως, να συναποφασίσουμε έναν τρόπο που θα αποτρέπει τέτοιες μεμονωμένες προσπάθειες, παρότι υπάρχει διεθνής αποδοχή ότι δεν είμαστε έτοιμοι για τη γέννηση γενετικώς τροποποιημένων μωρών.
