Η αθλητική σεζόν 2024-25 θα μείνει σίγουρα ως μία από τις πιο πετυχημένες στη σύγχρονη ιστορία της Αναγέννησης.
Όχι μόνο γιατί η ομάδα κατόρθωσε ν’ ανέβει στη δεύτερη εθνική κατηγορία (αυτό το χει καταφέρει πάμπολλες φορές αφού είναι αυτή με τις περισσότερες συμμετοχές σε όλη την Ελλάδα) αλλά γιατί το πέτυχε στη συγκεκριμένη συγκυρία.
Ξεπερνώντας την απογοήτευση του πρόσφατου υποβιβασμού που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε μία μακρά περίοδο απαξίωσης, αλλά και μέσα σε συνθήκες πάρα πολύ δύσκολες για την περιοχή μας και γενικότερα για το επαρχιακό ποδόσφαιρο.
Η Αναγέννηση υποβιβάστηκε από ένα άθλιο πρωτάθλημα (που δυστυχώς εξακολουθεί να παραμένει τέτοιο) και έπρεπε να βρεθούν κουράγια για να “χτίσει” την επόμενη ημέρα της.
Τα βρήκε ο άνθρωπος που είναι στο τιμόνι του συλλόγου εδώ και μία πενταετία, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου που σηματοδότησε την επανεκκίνηση και με αποφασιστικότητα δημιούργησε εκ θεμελίων όλες τις προϋποθέσεις για να μπει ξανά η ομάδα στο δρόμο της επιστροφής.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Μία επιστροφή που μόνο εύκολη δεν ήταν για πολλούς λόγους. Μια επιστροφή που τελικά πραγματοποιήθηκε μετά από μία εκπληκτική πορεία όπου η ομάδα από την στιγμή που πάτησε κορυφή, δεν έχασε ποτέ την επαφή της, μια επιστροφή που ουσιαστικά σφραγίστηκε στη μεγάλη νίκη μέσα στην Κατερίνη επί του ανταγωνιστή της Πιερικού.
Εκείνη η νίκη ήταν που έδωσε και τη μεγάλη ώθηση και πιστοποίησε – για άλλη μια φορά – το ιδιαίτερο μέταλλο από το οποίο είναι “κατασκευασμένη” η Αναγέννηση.
Μέσα σε 3.500 κόσμο που για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες γέμισε το γήπεδο της Κατερίνης και με τον κίνδυνο απώλειας της κορυφής (η διαφορά τότε ήταν στους 2 βαθμούς), οι “κιτρινόμαυροι” στάθηκαν επάξια και έχοντας τη συμπαράσταση των φοβερών, εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα, οπαδών τους πήραν τη νίκη και τη μεγάλη ώθηση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Κι αν στην τελική ευθεία πήγαν να μπλέξουν με τις ήττες σε Βόλο και Κοζάνη, τελικά έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους και έστω και στην τελευταία αγωνιστική στη μακρινή Λευκάδα με τη νίκη επί του Τηλυκράτη, κράτησαν το προβάδισμα στην αυλαία και πανηγύρισαν την κατάκτηση του τίτλου.
Η ΣΥΝΤΑΓΗ
Η συνταγή της επιτυχίας για την ομάδα της πόλης μας είναι απλή και δεν χρειάζεται να ερευνήσει κανείς για να εντοπίσει τα υλικά από τα οποία “φτιάχτηκε”.
Όλα ξεκίνησαν από την διοίκηση που διασφάλισε συγκεκριμένο περιβάλλον για προπονητές και αγωνιζόμενους. Η Αναγέννηση είχε μια λειτουργία υποδειγματική σε όλη τη χρονιά, δεν υπήρξε κανένα παράπονο για οικονομικά ζητήματα, ενώ οι επιλογές που έγιναν και στην τεχνική ηγεσία και στη διάρθρωση του ρόστερ αποδείχθηκαν απόλυτα εύστοχες.
Ακόμη και οι ανορθογραφίες που υπήρξαν σε κάποιες προσθήκες αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως και η ομάδα διατήρησε από την αρχή μέχρι το φινάλε το σφυγμό της.
Κι εκεί που κινδύνευε να τον χάσει ο Παπαδημητρίου φρόνιτσε να είναι παρών σε κάθε επίπεδο ώστε να μην υπάρξουν κραδασμοί.
Η συμπαράσταση του κόσμου, επίσης και ιδιαίτερα των οργανωμένων που δεν άφησαν ούτε ένα παιχνίδι που να μη δώσουν το παρών (αποκορύφωμα η καταπληκτική εξέδρα στην Κατερίνη αλλά και στην τελευταία αγωνιστική στη Λευκάδα) υπήρξε καθοριστικός παράγοντας ώστε να διατηρηθεί ζωντανή η “φλόγα” και να υπάρχει αυξημένο κίνητρο σε όλους.
Όλα τα παραπάνω ο Πιερικός δεν τα διέθετε, παρά το γεγονός ότι κι αυτός είχε συγκροτήσει ένα πολύ καλό αγωνιστικό σύνολο ως ομάδα. Δεν είχε, όμως, διοίκηση (ο Παπαδόπουλος έφυγε οριστικά μετά την ήττα από την Αναγέννηση) και δεν είχε και φιλάθλους να τον στηρίζουν.
ΤΑ ΠΗΡΕ ΟΛΑ…
Μ’ αυτά τα στοιχεία η Αναγέννηση βρήκε γρήγορα το δρόμο της επιστροφής στο προσκήνιο. Κατέκτησε και το Κύπελλο της ΕΠΣΚ, τα πήρε όλα και η χρονιά έκλεισε με μία όμορφη γιορτινή “διπλή απονομή” στο Δημοτικό Στάδιο και την παρουσία εκατοντάδων πιτσιρικάδων που αποτελούν και την επόμενη γενιά φιλάθλων του ιστορικού συλλόγου. Για την επόμενη μέρα έχουν να γίνουν πολλά και ήδη ξεκίνησαν.
Το που θα βρει την Αναγέννηση η νέα σεζόν, θα το μάθουμε από τα όσα θα δρομολογηθούν το καλοκαίρι…
Θ.Κ.
