ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
«Νεότητα είναι όταν σου επιτρέπουν να μείνεις ξύπνιος μέχρι αργά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Γεράματα είναι όταν σε αναγκάζουν….». Τα λόγια ανήκουν στον συγγραφέα Bill Vaughn και δίνουν ευρηματικά τη διάσταση της αποψινής βραδιάς.
Τελευταία ημέρα της χρονιάς η σημερινή, λοιπόν, όπως μάθαμε να μετράμε τον χρόνο οι άνθρωποι. Το μόνο που είμαστε ικανοί να κάνουμε δηλαδή στη σχέση μας με τον πανδαμάτορα. Γιατί κάτι άλλο απ’ αυτόν δεν μπορούμε να αξιώσουμε, πολλώ δε μάλλον να τον ορίσουμε!
Συνήθως τον παίρνουμε στο κατόπι και τον κυνηγάμε δίχως να τον φτάνουμε ποτέ. Μόνο τα ίχνη που αφήνει πίσω του διακρίνουμε! Ιδιαίτερα μόλις αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι ατελείωτος. Τότε είναι που σου φαίνεται ότι οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια περνάνε σαν νεράκι. Οταν καταλαβαίνεις πως μεγάλωσες…
Νωρίτερα, όταν το σφρίγος της νιότης σε κατακλύζει, όταν το αίμα σου βράζει και είσαι στα ντουζένια σου αδιαφορείς. Και μπορείς να τον σπαταλάς έχοντας την ψευδαίσθηση ότι τα αποθέματα είναι ανεξάντλητα! Όταν όμως έρχεται η στιγμή που παίρνεις το ανηφορικό μονοπάτι από τα “ήντα” και πάνω, όταν βλέπεις πως το κερί μεσιάζει, τότε είναι που λες “ώπα” και προσπαθείς να τον “φρενάρεις”!
Έλα όμως που ο πανδαμάτωρ αδιαφορεί και κυλάει με τον ίδιο ρυθμό για όλους δίχως την παραμικρή εξαίρεση. Δεν κάνει τα στραβά μάτια δηλαδή για κανέναν! Κι εδώ είναι που έρχεται στα ίσια ο αδικημένος στη ζωή έναντι του ευνοημένου. Δεν δωροδοκείται βλέπεις ο χρόνος, ούτε μπορεί να τον πάρει τηλέφωνο κάποιος υπουργός για εξυπηρέτηση!
Κυλάει και παίρνει σβάρνα τα πάντα στο διάβα του. Δεν ξεχωρίζει, δεν ψυχοπονά, δεν κάνει στάσεις! Κι επειδή ακριβώς κυλάει είναι που έχει αξία ανεκτίμητη και το τελευταίο του δευτερόλεπτο!
Σ’ αυτόν τον αδιάκοπο στροβιλισμό είναι που το νιώθεις. Διότι αν ήταν στάσιμος και είχες την δυνατότητα να πατήσεις το κοντρόλ και να τον καθορίζεις, θα εξαφανίζονταν όλη η ομορφιά. Όπως χάνεται αν τον κρατάς μόνο για πάρτη σου και δεν τον μοιράζεσαι με άλλους…
Εδώ ακριβώς βρίσκεται όλο το μυστικό αυτής της αστραπιαίας διαδρομής μας. Εδώ είναι που μπορεί να καταγράψεις κάποιες νίκες έναντι του πανδαμάτορα! Στη μοιρασιά όλων όσα έχεις. Τόσο στα καλά όσα και στα στραβά που εναλλάσσονται…
Αν είσαι μοναχοφάης, μέχρι να πάρεις μυρωδιά τι συνέβη το έχεις χάσει το τρένο! Αν είσαι μόνο στο “πάρε” και δεν έχεις δώσει ποτέ τίποτα, θα έλθει με μαθηματική ακρίβεια η στιγμή που θα αντιληφθείς ότι την πήρες λάθος τη δουλειά! Αν δεν το αντιληφθείς ούτε και τότε, τζάμπα έκαιγε η λάμπα…
Παραμονή πρωτοχρονιάς, λοιπόν, απόψε. Μάζεψε γύρω σου τα πρόσωπα που γουστάρεις να είσαι παρέα και μοιράσου τις στιγμές. Δεν χρειάζονται πολλά. Λίγη ζεστασιά και καλή διάθεση. Και επανάλαβέ το ανα τακτά διαστήματα δίχως να περιμένεις τις γιορτές.
Να προλάβεις…
————————————–
«Δίνε δωρεάν το χρόνο σου αν θέλεις να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια»
Οδυσσέας Ελύτης – ποιητής
