ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Στον Γιώργο Μπαζή, με διάφορες αφορμές, έχουμε κάνει από τις σελίδες του “ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΑ”, ουκ ολίγες φορές, αναφορές κι αφιερώματα… Δεν θα μπορούσε, φυσικά, ο… “Γιασίν” της Αναγέννησης να λείπει από τη στήλη «Οι άσοι της Καρδίτσας» όπου παρήλασαν και θα παρελάσουν εμβληματικές φυσιογνωμίες που έβαλαν τη σφραγίδα τους και έγραψαν την ιστορία του ποδοσφαίρου του τόπου μας!
Την αγωνιστική σεζόν 1972-73 θα σημειωθεί ένα ρεκόρ στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που είναι ακόμη απλησίαστο και πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί…
Ένας τερματοφύλακας μιας ομάδας Β’ Εθνικής Κατηγορίας θα κατορθώσει κατά τη διάρκεια μιας περιόδου, ν’ αποκρούσει έντεκα πέναλτι και να συμπεριληφθεί το όνομά του στη λίστα με τα απίστευτα επιτεύγματα αθλητών σε όλα τα εθνικά πρωταθλήματα και πιθανότατα σε πολλά του εξωτερικού!
Η ομάδα αυτή όπως θ’ αντιληφθήκατε, ήταν η δική μας! Η Αναγέννηση!
Και ο απίθανος πορτιέρο ο δικός μας επίσης, ο Γιώργος Μπαζής!
Ο αείμνηστος “αίλουρος” των γηπέδων, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή και άπειρες φορές έγινε το επίκεντρο περίοπτων αναφορών στο πανελλήνιο για τις επιδόσεις του σε όλη σχεδόν τη δεκαετία του ‘70!
Ήταν από τη σπουδαία φουρνιά παικταράδων και από τους κύριους συντελεστές που εκείνη η απίθανη ποδοσφαιρική “αρμάδα” μάγευε χιλιάδες φιλάθλους και διεκδίκησε μέχρι την τελευταία στιγμή την άνοδο στην Α’ Εθνική για να τη χάσει στις λεπτομέρειες και για εξωγενείς λόγους!
Σε ένα εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, όπου οι μεταγραφές ήταν όνειρο θερινής νυκτός για τους παίκτες, μπήκε στο στόχαστρο μεγάλων ομάδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που παρακολουθώντας τη φοβερή διαδρομή του, ήθελαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.
Ξεχωρίζει η πρόταση του Ολυμπιακού που ήλθε το 1976. Δύσκολες όμως, όπως προαναφέραμε, οι μετακινήσεις τότε μ’ αποτέλεσμα ο Γιώργος Μπαζής να παραμείνει στην Καρδίτσα, ενώ θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου…
Σε όλη του τη ζωή θα λατρέψει την Αναγέννηση την οποία θα υπηρετήσει και από την τεχνική ηγεσία στα μέσα της δεκαετίας του ‘90! Θα είναι ο στενός συνεργάτης του Γιώργου Παράσχου στην αλησμόνητη αγωνιστική περίοδο 1993-94 όπου “στέναζαν” οι εξέδρες των γηπέδων από την προσέλευση των φιλάθλων ως αποτέλεσμα της τρομερής πορείας της “πυραυλοκίνητης” εκείνης ομάδας που δεν γεύτηκε δυστυχώς αυτό που άξιζε περισσότερο απο κάθε άλλη δηλαδή την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία!
Θα μεταλλαμπαδεύσει την αγάπη του στις τρείς υπέροχες κόρες του που ουκ ολιγες φορές προσέφεραν από διάφορα πόστα τις υπηρεσίες τους στην ομάδα και βεβαίως η τελευταία θα τον τιμήσει, δίνοντας το όνομά του στο προπονητήριο της που δημιουργήθηκε από το 2012 στη γενέτειρά του στο Σταυρό.
Φρουρός μιας ομάδας γεμάτη αστέρια
Ο Λεβ Γιασίν ήταν ο θρυλικός τερματοφύλακας της Σοβιετικής Ενωσης, που είναι ο μοναδικός “πορτιέρο” στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που κατέτησε τη “χρυσή μπάλα”! Ο δικός μας “Γιασίν”, ο Γιώργος Μπαζής, θα μπορούσε με τα προσόντα που διέθετε να κάνει καριέρα όχι μόνο σε υψηλό επίπεδο στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, αλλά πιστεύουμε και στο εξωτερικό!
Διέπρεψε στα ξερά γήπεδα της δεκαετίας του ‘70 καταγράφοντας το… «εξωγήινο» ρεκόρ με τις έντεκα αποκρούσεις πέναλτι, ως φρουρός των γκολπόστ μιας ομάδας γεμάτη αστέρια (βλέπε ΦΩΤΟ)! Μιας ομάδας με παίκτες που έκανε Αναγεννησιώτες χιλιάδες Καρδιτσιώτες και κατέκτησε τον πανελλήνιο σεβασμό παρότι δεν πήρε αυτό που άξιζε…
Ο Γιώργος Μπαζής κλείνοντας την καριέρα του στην “κιτρινόμαυρη” ομάδα το 1978, θα παίξει για έξι μήνες στον ΑΟΚ, στη συνέχεια θα αγωνιστεί στα Τρίκαλα και στην Καστοριά και θα κλείσει τη σπουδαία ποδοσφαιρική του παράσταση παίζοντας για λίγο και στον Ατρόμητο Παλαμά.
Δεν εξαργύρωσε ποτέ τίποτα απο την θητεία του, πάλεψε στη ζωή όπως και στους αγωνιστικούς χώρους για την όμορφη οικογένειά του και θα τον θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία και αγάπη…
