ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Προς Πιερία μεριά – κοντά στην περιοχή που θα γίνει ο αγώνας της Αναγέννησης με την Καρίτσα – και συγκεκριμένα στην Πύδνα Κίτρους τον Ιούνιο του 168 προ Χριστού (και φυσικά προ… Αχιλλέα Μπέου και ΝΠΣ Βόλου!), έγινε η τελευταία μεγάλη μάχη ανάμεσα στους Ρωμαίους και τους Μακεδόνες και μ’ αυτή έλαβε τέλος το βασίλειο των πρώτων με τους δεύτερους να κυριεύουν τελικά όλη την Ελλάδα!
Ο Μακεδονικός στρατός με το σύστημα της φάλαγγας (από… Γκουαρντιόλα και πάνω!) που καθιερώθηκε και ήταν ανίκητο στα χρόνια του Φιλίππου και στη συνέχεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν το ακλόνητο φαβορί καθώς, πέραν όλων των άλλων υπερτερούσε και αριθμητικά!
Όπως έγραφε ο μεγάλος Ρωμαίος ιστορικός των ημερών, Τίτος Λίβιος που ήταν κάτι σαν… ρεπόρτερ της εποχής, παρακολουθώντας από κοντά όλες τις “μάχες – τελικούς” των συμπατριωτών του, οι Μακεδόνες που ήταν και γηπεδούχοι παρέταξαν περίπου 50.000 άνδρες (οι 30.000 εξ αυτών έμπειροι φαλαγγίτες) και οι φιλοξενούμενοι καμια 35.000 συνολικά!
Στο ξεκίνημα μάλιστα του… τελικού η επίθεση των φαλλαγιτών με τις φονικές σάρισες των 5,5 μέτρων ήταν τρομακτική και σκόρπισαν τον πανικό στο κέντρο των αντιπάλων που άρχισε να οπισθοχωρεί!
Η νίκη έμοιαζε σιγουράκι, αλλά η μάχη που θα έκρινε τους συσχετισμούς που θα επικρατούσαν για χρόνια ολόκληρα σε όλη την Ελλάδα, κρίθηκε από την τακτική που εφήρμοσαν οι κόουτς! Στον… πάγκο οι Μακεδόνες είχαν τον Περσέα που ήταν σκέτος… “μυρωδιάς” με το αντικείμενο, ενώ οι Ρωμαίοι μια αλεπού των μαχών, τον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο!
Μέσα στον φρενήρη ενθουσιασμό από την πετυχημένη επίθεση της φάλαγγας, ο Περσέας πιστεύοντας ότι πήρε τις “φανέλες και τα σώβρακα” των αντιπάλων διέταξε γενική έφοδο! Ντου και τους φάγαμε δηλαδή! Αντίθετα ο Λεύκιος, διατηρώντας την ψυχραιμία του, έδωσε εντολή στους δικούς του να υποχωρήσουν συντεταγμένα προς τα υψώματα…
Εκεί στην ανηφόρα κι επειδή το έδαφος γινόταν ανώμαλο, οι φαλαγγίτες με τις σάρισες άρχιζαν να αγκωμαχούν και το σημαντικότερο να χάνουν τη συνοχή τους και τις γραμμές τους!
Κι ενώ συνέχιζαν να κερδίζουν μέτρα και να σπρώχνουν στο κέντρο τους Ρωμαίους, ήλθε η κίνηση ματ από τον Λεύκιο! Έδωσε εντολή να χτυπήσει το ιππικό του από τα πλευρά όπου η φάλαγγα μειονεκτούσε! Την ίδια στιγμή ο Περσέας κρατούσε το δικό του ιππικό για καβάντζα και για την προσωπική του προστασία σε περίπτωση που στραβώσει το ματς και δεν το έριξε ποτέ στη μάχη.
Ακολούθησε πραγματική σφαγή! Άτακτη υποχώρηση (όπου φύγει – φύγει δηλαδή), 20.000 περίπου νεκροί Μακεδόνες, πλήρης κυριαρχία των Ρωμαίων, οριστική εξαφάνιση του βασιλείου της Μακεδονίας και ο Περσέας αιχμάλωτος να κάνει παρέλαση αργότερα αλυσοδεμένος στους δρόμους της Ρώμης στη… “φιέστα” της νίκης!
Ολόκληρος βασιλιάς, δηλαδή απόγονος εκείνων που κάποτε είχαν φθάσει μέχρι την Ινδία, νικώντας όποιο στρατό βρήκαν μπροστά τους, διαπομπεύονταν μπροστά σε κάτι πλαδαρούς συγκλητικούς κηφήνες με προγούλια μέχρι τα γόνατα που παρακολουθούσαν χασκογελώντας πίνοντας κρασί και τρώγοντας σταφύλια!
Να σημειώσουμε επίσης πως μαζί με τους Ρωμαίους πολέμησαν και Ελληνες (Θεσσαλοί, Πελοποννήσιοι, Αιτωλοί, Ηπειρώτες κλπ) που νόμιζαν ότι θα πάρουν εξουσία, αλλά τελικά πήραν να μην πω τι και χαλασω το πόνημα!
Κεντρική ιδέα: Το νου μας διότι η μάχη της… Καρίτσας μπορεί να κριθεί στην τακτική κι όχι μόνο στην αδιαμφισβήτητη υπεροχή. Ευτυχώς, όμως, εμείς στον πάγκο δεν έχουμε Περσέα, αλλά… Περικλή Αμανατίδιους!!!
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Συνέβη και το άλλο κατά πως λένε με τον Περσέα! Παρακολουθούσε τη μάχη από μακριά! Σε αντίθεση με τον πρόγονό του Αλέξανδρο που έμπαινε μπροστά και μάχονταν μαζί με τους στρατιώτες με κίνδυνο της ζωής του! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αντί να ρίξει τις εφεδρείες του την ώρα που το πράγμα δυσκόλευε, τις κράτησε για να έχει διαπραγματευτική ισχύ όταν θα συνθηκολογούσε με τους Ρωμαίους! Τελικά πήρε στο λαιμό του χιλιάδες και ταυτόχρονα άλλαξε και το ρου της ιστορίας καθώς οι Ρωμαίοι κυριάρχησαν μετά σε όλη την Ελλάδα, ενώ δεν ανέκαμψε ποτέ ξανά το Μακεδονικό κράτος! Εχει τεράστια σημασία, λοιπόν, να βλέπεις αυτόν που είναι ηγέτης να βγαίνει μπροστά. Όταν τον βλέπεις να είναι στα… μετόπισθεν και να παρακουθεί εξ αποστάσεως, το αποτέλεσμα είναι… καλώς τα παιδιά καλώς τα 3-0!
