Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το καταστροφικό πέρασμα του «Ιανού» (συγκεκριμένα έναν συνδυασμό καιρικών φαινομένων, του κυκλώνα «Ιανού» σε συνδυασμό με μία ακόμη καιρική διαταραχή) που έγραψε μια από τις πιο «μαύρες» σελίδες στην ιστορία του τόπου μας, ο οποίος ακόμη πασχίζει να επουλώσει τις πληγές του…
Η σημερινή ημέρα… ξυπνά μνήμες, αλλά όχι μόνο η σημερινή. Οι μνήμες που χαράχθηκαν βιαίως την ημέρα εκείνη και τις επόμενες, ξυπνούν στις τάξεις των Καρδιτσιωτών κάθε φορά που η αλλαγή του καιρού φέρνει επικίνδυνα φαινόμενα, έστω και απλές καταιγίδες.
Το διαπιστώσαμε άλλωστε στις αρχές του έτους με τον «Διομήδη», με το φούσκωμα των ποταμών και τους πολίτες να τρέχουν να δουν στάθμη των υδάτων, με τα κατά τόπους πλημμυρικά φαινόμενα και την εκκένωση του Κοσκινά και της Ψαθοχώρας.
Η τοπική κοινωνία που είδε τρεις συνανθρώπους μας να χάνουν τη ζωή τους, τα λασπόνερα να μπαίνουν μέσα στα σπίτια και τις επιχειρήσεις, να καλύπτουν όλο τον παραγωγικό κάμπο και να καταστρέφουν βασικές υποδομές, απώλεσε το αίσθημα ασφαλείας μετά τον «Ιανό».
Δύο χρόνια μετά, έχουν γίνει αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις καθαρισμού και διανοίξεων στα ποτάμια, ενώ προγραμματίζονται κι άλλες.
Όμως αυτές δεν μπορούν να «βαφτισθούν» ως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής θωράκισης. Αυτό όμως είναι και το ζητούμενο. Η χάραξη και η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδίου, με μια σειρά έργων θωράκισης της περιοχής που να ξεκινούν από τις ορεινές- ημιορεινές περιοχές και να φθάνουν μέχρι τα καταληκτικά σημεία του κάμπου.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι ο «Ιανός» ήταν ένα σπάνιο καιρικό φαινόμενο, ωστόσο δεν πρέπει να λησμονούμε πως ακόμη και αύριο μπορεί να χτυπήσει την περιοχή κάποιο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Τρανό παράδειγμα, η γειτονική κεντρική Ιταλία όπου προχθές σε λίγες ώρες έπεσαν περί τα 400 χιλιοστά βροχής (ποσότητα περίπου 20% μικρότερη από εκείνη που δέχθηκε η λίμνη πλαστήρα κατά τον «Ιανό»), προκαλώντας εκτεταμένες πλημμύρες και την απώλεια 10 ανθρώπινων ζωών.
Κι αν το καιρικό αυτό φαινόμενο χτυπούσε την Ελλάδα και την Καρδίτσα, τί θα γίνονταν; Ως τοπική κοινωνία απαιτείται να διεκδικήσουμε από το κεντρικό κράτος τη χρηματοδότηση και υλοποίηση όλων εκείνων των ουσιαστικών έργων που θα θωρακίσουν τον τόπο από πλημμυρικά φαινόμενα το φθινόπωρο και το χειμώνα, ενώ παράλληλα θα επιλύουν το υδατικό πρόβλημα, καλύπτοντας τις αυξημένες ανάγκες το καλοκαίρι κυρίως στην άρδευση.
Να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους και την αυτοδιοίκηση να ενεργήσουν προς την κατεύθυνση αυτή, για να μη βυθιστούν ο μόχθος, οι περιουσίες, οι αναμνήσεις και γενικότερα η ζωή ξανά κάτω από τις λάσπες…
Κώστας Παλαιός
