Οι συνήθειες των ανθρώπων αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη, και ουδείς γνωρίζει αν οτιδήποτε έχουμε μάθει, θα συνεχίζει να υπάρχει και στο μέλλον.
Αναφερόμαστε σε διάφορες δραστηριότητες, συνήθειες, ακόμη και εθιμοτυπικές, που εξαιτίας των πλημμυρών του «Ντάνιελ» έπαυσαν να υφίστανται για τους πληγέντες κατοίκους. Αρκετό ενδιαφέρον έχουν πάντα οι βιωματικές εμπειρίες των πληγέντων, οι οποίοι συγκρίνοντας το πρόσφατο παρελθόν διαπιστώνουν με προβληματισμό πως κάποιες συνήθειες τις έχουν αφήσει σήμερα πίσω τους. Μάλιστα είναι και άγνωστο αν θα επανέλθουν ξανά σύντομα.
Όταν βρεθήκαμε στην Αγία Τριάδα που χτυπήθηκε από τον «Ντάνιελ» ο Δημήτρης Τσέας, Πρόεδρος του χωριού, ανέφερε ότι στο ποτάμι «Βουβουλίνα» γίνονταν μέχρι πριν κάποια χρόνια τα Θεοφάνεια, γεγονός που δεν λαμβάνει χώρα μιας και οι κοίτη του φέρει πλέον κλαδιά, φυτά ακόμη και δέντρα που ήρθαν με τα ορμητικά νερά και «φύτρωσαν» εκεί. Όπως μας έλεγαν χαρακτηριστικά, δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση το ποτάμι για να βουτήξει κανείς στα νερά του.
Από την άλλη, προκύπτει και η συλλογική προσπάθεια των ανθρώπων που αξίζει να μνημονεύεται, αυτή κυρίως που ενεργοποιείται σε κρίσιμες στιγμές. Στην Αγία Τριάδα και τον καθαρισμό του σχολείου, συνέβαλαν ιδιαίτερα οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και ο διευθυντής, ώστε ένα ζωντανό τμήμα του χωριού -το σχολείο- να υποδεχθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τους μαθητές. Η προσπάθεια ήταν μεγάλη καθώς η Αγία Τριάδα ήταν ένα χωριό που «σκεπάστηκε» από τη λάσπη.
Ακόμη κι αν έμεινε το παράπονο το ότι το σχολείο δεν εντάχθηκε στη βοήθεια του ΣΕΒ, το αποτέλεσμα τούς έφερε ικανοποίηση, σε μια περίοδο τότε που οι νίκες -έστω και μικρές- ήταν απαραίτητες για τη ψυχολογία μιας πληγωμένης κοινότητας.
Δ.Γ.
