Ουσιώδης πολιτική συζήτηση και η χαμένη ευκαιρία γύρω από την Δημόσια Υγεία

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Οδεύουμε κατά πάσα πιθανότητα προς τον επίλογο της προεκλογικής περιόδου, αύριο Κυριακή 25 Ιουνίου. Γίναμε μάρτυρες ενός διαστήματος δύο μηνών, κατά το οποίο οι αρχικές μας προβλέψεις σχετικά με τη συγκέντρωση ψήφων και ποσοστών στις παρατάξεις ανατράπηκαν σε σημαντικό βαθμό. Τον Ιούνιο, ως διάστημα που μεσολαβούσε μέχρι τις δεύτερες κάλπες, τα πολιτικά πρόσωπα προχώρησαν σε κάποιες ουσιώδεις συζητήσεις, από τις οποίες επωφελήθηκε η κοινή γνώμη, ακόμη κι αν δεν έλειπαν συχνά κακόγουστοι χαρακτηρισμοί ή «παγίδες» μεταξύ τους.

Βέβαια, εντός αυτής της περιόδου πέρασε ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία να διεξαχθούν συζητήσεις και για άλλα κρίσιμα θέματα που ασκούν πιέσεις προς την ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς, ένα εκ των κυριότερων ζητημάτων αποτελεί το ομιχλώδες τοπίο γύρω από το Ε.Σ.Υ, όπως και η ακρίβεια που έχει επεκταθεί σε κάθε επίπεδο καθιστώντας την μια πολύπλοκη εξίσωση. Επιπλέον, έπονται προκλήσεις που ήδη βρίσκονται εδώ και καιρό (ή και χρόνια) στο κατώφλι μας, όπως η τεχνολογική εξέλιξη, η προσφυγική κρίση, η κλιματική αλλαγή. Κατά κάποιον δηλαδή τρόπο, δώσαμε προτεραιότητα στις διαδοχικές κρίσεις, στην ενέργεια ελέω πολέμου και στην πανδημία για τη διαφύλαξη της υγείας μας, παύοντας όποιες σκέψεις και δράσεις για άλλα τρέχοντα προβλήματα.

Η διαμάχη έδωσε… τόπο στη συζήτηση περί φόρων

Όταν όμως, οι πολιτικοί μετά την επομένη των πρώτων εκλογών έστρεψαν το βλέμμα στη ρύθμιση των φόρων, παρακολουθήσαμε μια αξιοπρεπή «μάχη» ανάμεσα στους ίδιους. Μια προσέγγιση που σαφώς απαιτούσε εμπεριστατωμένες απόψεις ώστε να μη θίγουν τα επίσημα στοιχεία αρμόδιων υπηρεσιών. Χρειαζόταν να συμβαδίζουν -και έγινε σε ικανοποιητικό βαθμό- με ό,τι υποστήριζε κάθε πολιτική πλευρά στο συνολικό της πρόγραμμα, έστω και με αστοχίες. Σίγουρα τέτοιες αναλύσεις είναι πιο σύνθετες για το μυαλό του μέσου πολίτη, απαιτητικές ακόμη και για τον πολιτικό που κατέχει δημόσιο βήμα. Ωστόσο, είναι και αντάξιες μιας ουσιώδους πολιτικής που απουσίαζε αδικαιολογήτως εδώ και χρόνια στα εγχώρια δρώμενα.

Ιδίως όταν πρόκειται για μια περίοδο που κατακλυζόμαστε από υποσχέσεις υπέρμετρης αισιοδοξίας και ευφορίας από τους πολιτικούς, και αναλωνόμαστε σε θριάμβους και κριτικές από τη μία παράταξη προς την άλλη, αυτές οι γόνιμες συζητήσεις συμβάλλουν στην εξισορρόπηση της πολιτικής σκηνής.

Η ανεκμετάλλευτη ευκαιρία για το Ε.Σ.Υ

Και εκεί λοιπόν, που αποκτήσαμε έναν εποικοδομητικό διάλογο με πολιτικές διαφωνίες, η συνέχεια τις τελευταίες εβδομάδες δεν ήταν ανάλογης αξίας. Προφανώς και το ζήτημα της Ροδόπης είναι ευαίσθητο και χρήζει υψηλού εθνικού ενδιαφέροντος, αλλά όταν η αντιπαράθεση καταλήγει σε προσωπικές επιθέσεις και υπονοούμενα, τότε σοφότεροι δεν γινόμαστε.

Από την άλλη, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου, ήρθαμε αντιμέτωποι με δυσάρεστα περιστατικά ασθενών που λόγω ανεπαρκούς αριθμού εξοπλισμού και προσωπικού στη Δημόσια Υγεία, έχασαν τη ζωή τους. Τέτοιου τύπου περιστατικά δεν είναι πρωτάκουστα για τον Έλληνα πολίτη. Η απουσία ασθενοφόρων, η συρρίκνωση του αριθμού των μόνιμων εργαζόμενων στις δομές υγείας και οι πεπαλαιωμένες υποδομές συγκροτούν αυτή την καταθλιπτική εικόνα στο Ε.Σ.Υ. Με συνεχιζόμενη υποβάθμιση και με απώλειες ανθρώπινων ζωών λόγω των χρόνιων ελλείψεων. Το πεδίο της υγείας θα μπορούσε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των πολιτικών. Πέρα από αόριστες εξαγγελίες, θα άξιζε ως θέμα διαλόγου σε μια διαφορετικού τύπου τηλεμαχία, όχι φυσικά στο ύφος της προηγούμενης διαδικασίας με ήδη έτοιμες ερωτήσεις προτού κάτσουν οι αρχηγοί σε κοινό τραπέζι.

Κατά την προεκλογική περίοδο, κυριαρχούν οι φιέστες, τα λόγια περί αγώνων και πολλά άλλα συνθήματα που έχουν ως κύριο μέλημα να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους κάθε παράταξης, να αποτελέσουν κάλεσμα προς τον κάθε αναποφάσιστο. Όμως, μια μερίδα πολιτών δεν συγκινείται εύκολα από βαρύγδουπες δηλώσεις, τον υψηλό πήχη και τη δυναμική κάθε κόμματος. Οι πολίτες αυτοί περιμένουν σαφείς κατευθύνσεις σε κρίσιμα ζητήματα, στα οποία πρέπει να επικρατήσει λογική και πολιτική υπευθυνότητα. Με γνώμονα πάντα την ευημερία κάθε ατόμου. Με προνοητικότητα, η οποία έλλειψή της έχει γίνει η «αχίλλειος πτέρνα» αυτού του τόπου.