Η Θεσσαλία και ιδιαίτερα ο Νομός Καρδίτσας βιώνουν τα τελευταία χρόνια την απόλυτη απαξίωση από τις ελληνικές πολιτικές ελίτ. Αρχικά με το κλείσιμο του εργοστασίου Ζάχαρης στη Λάρισα, που σήμανε την εγκατάλειψη μιας από τις πλέον δυναμικές καλλιέργειες, των τεύτλων, στη συνέχεια με το «θάψιμο» των έργων του Αχελώου και τώρα με τη νέα ΚΑΠ.
Η περίπτωση της εξαίρεσης του κάμπου της Καρδίτσας και του μεγαλύτερου μέρους του κάμπου της Λάρισας από τη συνδεδεμένη ενίσχυση των 55 ευρώ ανά στρέμμα στο καλαμπόκι για την επόμενη 7ετία, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Δημιουργούνται πλέον συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού με άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας και κυρίως με τη Μακεδονία και την Αιτωλοακαρνανία, που εμφανίζονται με ισχυρά λόμπι στα κέντρα λήψης των αποφάσεων σε σχέση με τον πρωτογενή τομέα έναντι ενός ανύπαρκτου θεσσαλικού λόμπι. Επί της ουσίας χωρίς συνδεδεμένη στο καλαμπόκι, όταν οι άλλες περιοχές της χώρας θα την έχουν, οδηγείται στην εγκατάλειψη αυτή η δυναμική καλλιέργεια στο θεσσαλικό κάμπο με αλυσιδωτές συνέπειες στην τοπική οικονομία.
Χωρίς την καλλιέργεια καλαμποκιού όμως στη Θεσσαλία είναι τελειωμένη και η εθνική μας οικονομία, αφού θα πληγεί το εθνικό μας προϊόν η φέτα η οποία παράγεται κατά 40% στη Θεσσαλία.
Θυμίζουμε ότι πρώτη κατέθεσε το αίτημα στο ΥΠΑΑΤ για συνδεδεμένη ενίσχυση στο καλαμπόκι, ώστε να μειωθεί το κόστος των ζωοτροφών, η Ομοσπονδία Κτηνοτροφικών Συλλόγων Θεσσαλίας.
Η αιτία για τον αποκλεισμό αυτό, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ως βάση λαμβάνεται το Σχέδιο Δαχείρισης Λεκάνης Απορροής του 2017 (Σ.Δ. Λ. Α. Π Φάμελλου) αφού το νέο επικαιροποιημένο ΣΔΛΑΠ (Σκρέκα) δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί (τα Σχέδια Διαχείρισης των υπολοίπων 12 υδατικών διαμερισμάτων της χώρας έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2021).
Η ανεξήγητη αυτή καθυστέρηση εδράζεται στο γεγονός ότι θα πρέπει η κυβέρνηση στο νέο ΣΔΛΑΠ να αποφασίσει αν θα συμπεριλάβει ή όχι το έργο της μεταφοράς νερού από τον Αχελώο στη Θεσσαλική πεδιάδα με δεδομένο ότι το ΣΔΛΑΠ Φάμελου το είχε αποκλείσει. Και επειδή βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, αν το κάνει θα δυσαρεστήσει τους Αιτωλοακαρνάνες, αν όχι τους Θεσσαλούς.
Προς το παρόν πάντως η εντολή στα κυβερνητικά κλιμάκια είναι να μη γίνεται καμία δημόσια αναφορά στον Αχελώο, ενώ αυτό διαφάνηκε και με την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Αργιθέα ΤΟ ΣΔΛΑΠ αυτό λοιπόν του 2017 ξεκινά με μια παραδοχή ότι στο θεσσαλικό κάμπο υπάρχει ένα έλλειμμα 3 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, άρα η ποσοτική σύσταση των νερών είναι αρνητική (στο κόκκινο).
Ευθύνες για αυτό βέβαια δεν φέρουν οι Θεσσαλοί αγρότες που αναμένουν επί δεκαετίες το έργο του Αχελώου για να σταματήσουν να αιμορραγούν οικονομικά και περιβαλλοντικά με την ανόρυξη 33.000 δαπανηρών γεωτρήσεων που ήρθαν να υποκαταστήσουν την έλλειψη επιφανειακών συλλογικών έργων άρδευσης. Αντίθετα την ευθύνη τη φέρουν ακέραια οι πολιτικές ελίτ της Αθήνας που ακούν Αχελώο και θεωρούν ότι πρόκειται για οικολογικό έγκλημα καθοσιώσεως…
Όμως πλέον με αφορμή και τη νέα ΚΑΠ που θέτει τη λεγόμενη «πράσινη συμφωνία» στο τραπέζι, ήρθε η ώρα το πολιτικό μας σύστημα να αποφασίσει αν θέλει ή όχι γεωργία και κτηνοτροφία στον ευφορότερο κάμπο της χώρας, η αν απλά θέλει να διαιωνίσει ένα σύστημα μεταπρατικής –κομπραδόρικης οικονομίας, μεσαζόντων και εισαγωγέων, γύρω από μιας αθηνοκεντρικής αντίληψης θνησιγενή παραγωγή πλούτου με βάση τον τουρισμό. Αν θέλουμε δηλαδή να είμαστε μόνο τα «γκαρσόνια», ενώ θα μπορούσαμε να γίνουμε και οι «μπακάληδες της Ευρώπης». Με αυτές τις λογικές θα διαιωνίζεται το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο και η χώρα, αφού θα έχει χάσει τον πιο πλούσιο κάμπο της, θα χάσει και την όποια οικονομική της υπόσταση και οι πολίτες της θα εξακολουθούν να ζουν με επιδόματα φτώχειας.
Γιάννης Κολλάτος
