Η Θεσσαλία και ιδιαίτερα ο Νομός Καρδίτσαςβιώνουν τα τελευταία χρόνια την απόλυτη απαξίωσηαπό τις ελληνικές πολιτικές ελίτ. Αρχικά με το κλείσιμο του εργοστασίου Ζάχαρηςστη Λάρισα, που σήμανετην εγκατάλειψη μιας απότις πλέον δυναμικές καλλιέργειες, των τεύτλων, στησυνέχεια με το «θάψιμο» των έργων του Αχελώου καιτώρα με τη νέα ΚΑΠ.
Η περίπτωση της εξαίρεσης του κάμπου τηςΚαρδίτσας και του μεγαλύτερου μέρους του κάμπουτης Λάρισας από τη συνδεδεμένη ενίσχυση των55 ευρώ ανά στρέμμα στο καλαμπόκι για την επόμενη7ετία, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Δημιουργούνται πλέον συνθήκες αθέμιτουανταγωνισμού με άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας και κυρίως με τη Μακεδονία και την Αιτωλοακαρνανία, που εμφανίζονται με ισχυρά λόμπι στακέντρα λήψης των αποφάσεων σε σχέση με τονπρωτογενή τομέα έναντι ενός ανύπαρκτουθεσσαλικού λόμπι. Επί της ουσίας χωρίς συνδεδεμένηστο καλαμπόκι, όταν οι άλλες περιοχές της χώρας θατην έχουν, οδηγείται στην εγκατάλειψη αυτή ηδυναμική καλλιέργεια στο θεσσαλικό κάμπο μεαλυσιδωτές συνέπειες στην τοπική οικονομία.
Χωρίς την καλλιέργεια καλαμποκιού όμωςστη Θεσσαλία είναι τελειωμένη και η εθνική μαςοικονομία, αφού θα πληγεί το εθνικό μας προϊόνη φέτα η οποία παράγεται κατά 40% στη Θεσσαλία.
Θυμίζουμε ότι πρώτη κατέθεσε το αίτημα στο ΥΠΑΑΤγια συνδεδεμένη ενίσχυση στο καλαμπόκι, ώστε ναμειωθεί το κόστος των ζωοτροφών, η ΟμοσπονδίαΚτηνοτροφικών Συλλόγων Θεσσαλίας.
Η αιτία για τον αποκλεισμό αυτό, έχει να κάνειμε το γεγονός ότι ως βάση λαμβάνεται το ΣχέδιοΔαχείρισης Λεκάνης Απορροής του 2017 (Σ.Δ. Λ. Α. Π Φάμελλου) αφού το νέο επικαιροποιημένο ΣΔΛΑΠ(Σκρέκα) δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί (τα ΣχέδιαΔιαχείρισης των υπολοίπων 12 υδατικών διαμερισμάτων της χώρας έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2021).
Η ανεξήγητη αυτή καθυστέρηση εδράζεται στογεγονός ότι θα πρέπει η κυβέρνηση στο νέο ΣΔΛΑΠνα αποφασίσει αν θα συμπεριλάβει ή όχι το έργο τηςμεταφοράς νερού από τον Αχελώο στη Θεσσαλικήπεδιάδα με δεδομένο ότι το ΣΔΛΑΠ Φάμελου το είχεαποκλείσει. Και επειδή βρισκόμαστε σε παρατεταμένηπροεκλογική περίοδο, αν το κάνει θα δυσαρεστήσει τους Αιτωλοακαρνάνες, αν όχι τους Θεσσαλούς.
Προς το παρόν πάντως η εντολή στα κυβερνητικάκλιμάκια είναι να μη γίνεται καμία δημόσια αναφοράστον Αχελώο, ενώ αυτό διαφάνηκε και με τηνπρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην ΑργιθέαΤΟ ΣΔΛΑΠ αυτό λοιπόν του 2017 ξεκινά με μιαπαραδοχή ότι στο θεσσαλικό κάμπο υπάρχει ένα έλλειμμα 3 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, άρα η ποσοτικήσύσταση των νερών είναι αρνητική (στο κόκκινο).
Ευθύνες για αυτό βέβαια δεν φέρουν οι Θεσσαλοίαγρότες που αναμένουν επί δεκαετίες το έργο τουΑχελώου για να σταματήσουν να αιμορραγούνοικονομικά και περιβαλλοντικά με την ανόρυξη 33.000δαπανηρών γεωτρήσεων που ήρθαν να υποκαταστήσουν την έλλειψη επιφανειακών συλλογικών έργωνάρδευσης. Αντίθετα την ευθύνη τη φέρουν ακέραια οι πολιτικές ελίτ της Αθήνας που ακούν Αχελώοκαι θεωρούν ότι πρόκειται για οικολογικό έγκλημακαθοσιώσεως…
Όμως πλέον με αφορμή και τη νέα ΚΑΠ που θέτειτη λεγόμενη «πράσινη συμφωνία» στο τραπέζι, ήρθεη ώρα το πολιτικό μας σύστημα να αποφασίσει ανθέλει ή όχι γεωργία και κτηνοτροφία στον ευφορότερο κάμπο της χώρας, η αν απλά θέλει να διαιωνίσει ένα σύστημα μεταπρατικής –κομπραδόρικης οικονομίας, μεσαζόντων και εισαγωγέων, γύρω από μιαςαθηνοκεντρικής αντίληψης θνησιγενή παραγωγήπλούτου με βάση τον τουρισμό. Αν θέλουμε δηλαδή να είμαστε μόνο τα «γκαρσόνια», ενώ θα μπορούσαμενα γίνουμε και οι «μπακάληδες της Ευρώπης». Μεαυτές τις λογικές θα διαιωνίζεται το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο και η χώρα, αφού θα έχει χάσει τονπιο πλούσιο κάμπο της, θα χάσει και την όποια οικονομική της υπόσταση και οι πολίτες της θα εξακολουθούν να ζουν με επιδόματα φτώχειας.
Γιάννης Κολλάτος
