Προσπάθεια να συγκρατηθεί η καλλιέργεια βαμβακιού στη χώρα πάνω από τα 2 εκατομμύρια στρέμματα, καταβάλλεται το τελευταίο διάστημα καθώς οι τιμές που απολαμβάνουν οι παραγωγοί (τιμή παραδοτέα στην πύλη κάτω από τα 50 λεπτά το κιλό για το σύσπορο) είναι αποθαρρυντική και δεν καλύπτει σε καμιά περίπτωση το κόστος παραγωγής, πολύ περισσότερο όταν φέτος στη Θεσσαλία είχαμε λόγω της ξηρασίας και του παρατεταμένου καύσωνα και μια μείωση της παραγωγής κατά 30%.
Ο συντοπίτης υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Τσιάρας γνωρίζοντας τη σημασία που έχει η βαμβακοκαλλιέργεια για την τοπική αλλά και την εθνική οικονομία (το εκκοκκισμένο είναι πάντα στην πρώτη δεκάδα των πιο εξαγώγιμων προϊόντων της χώρας) επιχειρεί σε συνεργασία με τις κλαδικές οργανώσεις των βαμβακοπαραγωγών όπως η Διεπαγγελματική Βάμβακος (ΔΟΒ) ή οι συνδικαλιστικές (χθες συναντήθηκε με την ΕΟΑΣΚ) να στηρίξει με προγράμματα την καλλιέργεια.
Όπως αυτό της δέσμευσης του άνθρακα ή της συνέχισης του προγράμματος μείωσης της νιτρορύπανσης, αλλά αυτά από μόνα τους δεν επαρκούν. Αποτελούν βέβαια «ενέσεις πολύτιμης ρευστότητας» αφού θα αποδίδουν 31 ευρώ περίπου το στρέμμα (αποτύπωμα άνθρακα) ή της απονιτροποίησης περίπου 60 ευρώ το στρέμμα (τα δύο προγράμματα ως φιλοπεριβαλλοντικά δεν δύνανται να συνειπάρχουν και να προστίθενται στο συνολικό εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών), ενώ από την άλλη υπάρχει μία τάση μείωσης της παγκόσμιας ζήτησης για το ελληνικό βαμβάκι, καθώς το βραζιλιάνικο μπαίνει με δυναμικό τρόπο στις διεθνείς αγορές και το ελληνικό διασώζεται προσώρας από τη γειτνίαση με Τουρκία και Αίγυπτο και τα χαμηλά μεταφορικά κόστη στα κλωστήρια αυτών των χωρών.
