ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Η στήλη γράφεται μετά τη σημαντική νίκη της εθνικής μας επί της αντίστοιχης της Ιρλανδίας (2-1) και πριν από το πολύ δύσκολο παιχνίδι με τη Γαλλία στο Παρίσι για τα προκριματικά του Γιούρο 2024.
Δεν είμαστε απ’ αυτούς που θα σπεύσουμε να στήσουμε… “τσάμικα” όπως ήδη πράττουν κάποιοι από τα κεντρικά μέσα! Αλλωστε θα είναι οι ίδιοι που θα αποδομήσουν ο,τι κινείται αν στραβώσει κάτι ή αν χάσουμε αύριο Δευτέρα από τη Γαλλία.
Θα μείνουμε μόνο στο γεγονός οτι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει την τύχη αυτή την περίοδο να απαρτίζεται από παιδιά που δείχνουν ν’ απολαμβάνουν τη συμμετοχή τους, τα περισσότερα εκ των οποίων παίζουν στο εξωτερικό, μακριά από την τοξικότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου και έχουν ταυτόχρονα και αγωνιστικές δυνατότητες.
Η εθνική φαίνεται να γίνεται πάλι μια καλή παρέα, κάτι που διαπιστώθηκε από τη σειρά των αγώνων του Nations League και δεν είναι μόνο οι νίκες που κατέγραψε, αλλά το γεγονός ότι φαίνεται να εκπέμπει μια θετική αύρα.
Έχει όλες τις προϋποθέσεις, κατά τη γνώμη μας, ν’ αφήσει πίσω της τα χρόνια της παρακμής (που ακολούθησαν αυτά των σπουδαίων διακρίσεων) αρκεί βεβαίως να την… αφήσουν ήσυχη!
Ποιοι; Καταρχήν τα “μεγάλα μυαλά” που διοικούν την ΕΠΟ! Να μην πειράξουν την τεχνική ηγεσία, το τιμ, να αφήσουν δυνατά τα στεγανά και τ’ αποδυτήρια. Εν συνεχεία οι “κριτικοί” που περιμένουν πως και πως τους αγώνες της και τις κλήσεις του ομοσπονδιακού προπονητή για να βγάλουν τα… απωθημένα τους αφού δεν μπορούν να κάνουν με την ίδια ένταση κριτική στις μεγάλες ομάδες του κέντρου και της θεσσαλονίκης, δηλαδή στα μεγάλα αφεντικά!
Ήδη, πριν καλά καλά ξεκινήσει η προκριματική φάση του Γιούρο 2024, έχουμε τις πρώτες αποδομητικές προσεγγίσεις στον Γκουστάβο Πογιέτ! Παλιά δουλειά θα μας πείτε! Τα ίδια γινόταν και στο παρελθόν! Ρεχάγκελ και Σάντος που έφεραν την Εθνική εκεί που ουδέποτε ξαναπήγε στην ιστορία της, “ξεβαφτίστηκαν” ούκ ολίγες φορές από τους εν λόγω που όταν έρχονταν οι θρίαμβοι, άλλαζαν τροπάριο και φορούσαν… φουστανέλες!
Ηδη ο Πογιέτ τα άκουσε για κλήσεις παικτών και θα ακούσει κι άλλα για το κοουτσάρισμα, τις επιλογές και την τακτική. Η ομάδα θα επανέλθει στο σωστό δρόμο (είτε προκριθεί είτε όχι σ’ εναν όμιλο με μεγαθήρια) μόνον εφόσον διατηρήσει τη συνοχή της. Κι αυτό θα συμβεί αν βγουν έξω από τ’ αποδυτήρια οι παραγοντίσκοι και παραμείνει το τεχνικό τιμ και οι ποδοσφαιριστές μία δυνατή παρέα.
Όσο για τον κόσμο; Κάποια στιγμή σ’ αυτή τη χώρα πρέπει να αποκτήσουμε την κουλτούρα της εθνικής ομάδας. Η εικόνα με τους Ιρλανδούς φιλάθλους όπου 2.500 άνθρωποι ταξίδεψαν ατέλειωτα χιλιόμετρα για να βρεθούν κοντά στην ομάδα τους είναι ενδεικτική για το πως αντιμετωπίζει ο κόσμος άλλων χωρών το αντιπροσπευτικό του συγκρότημα.
Δεν πηγαίνουν στο γήπεδο μόνο με τις επιτυχίες, αλλά πάντα. Οχι γιατί είναι “υπερπατριώτες”, αλλά γιατί απολαμβάνουν τη συμμετοχή τους στη δραστηριότητα της ομάδας που είναι πάνω από τους συλλόγους και είναι η αθλητική τους ταυτότητα προς τα έξω…
Η εθνική ομάδα είναι το σημείο αναφοράς του κάθε Ελληνα ποδοσφαιρόφιλου (κι όχι μόνο) που ζει στο εξωτερικό, αλλά για τους εντός των συνόρων έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει για ν’ αποκτήσει ενα τέτοιο κοινό…
Που ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων και της πορείας της θα γεμίζει τα γήπεδα που αγωνίζεται…
