Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Εβδομάδα βαθιάς απογοήτευσης και ανησυχίας για τον καταστροφικό αντίκτυπο των πύρινων μετώπων, αλλά και βαθύς προβληματισμός μήπως εν μέσω και αυτής της κρίσης χάνουμε όση ανθρωπιά μάς έχει απομείνει. Η επίμονη αναζήτηση «εχθρών» για την πρόκληση των πυρκαγιών, η φευγαλέα αναφορά για τις απώλειες ανθρώπων στις φωτιές, όπως και οι καθημερινές ουρές του κινήματος κατά των νέων ταυτοτήτων, σκηνοθετούν ένα έργο με αβέβαιη κατάληξη που υποχρεωνόμαστε να είμαστε πρωταγωνιστές και να αναζητούμε μάταια σημάδια λογικής.
Ανεξέλεγκτη οργή μιας μερίδας πολιτών. Αυτός ο ισοπεδωτισμός που απεγνωσμένα αναζητά υπαιτίους για τις καταστροφές, που εύκολα κανείς αποπροσανατολίζεται και περιφρονεί σημαντικές αξίες όπως το σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, την αλληλεγγύη. Καλλιεργείται ένα ανυποχώρητο μίσος καθοδηγούμενο υπό το φόβο ενός «ξένου εχθρού που καίει την Ελλάδα μας». Διακυβεύεται η ανθρωπιά μας, καθώς μετά από όσα δεινά βιώνουμε, είναι αμφίβολο αν αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των προκλήσεων. Κινούμαστε παραλλήλως, με μια επιλεκτική αμνησία η οποία δεν παραλύει μόνο τον πολίτη, αλλά δυστυχώς και τις κυβερνητικές, κρατικές μας δομές. Προχωράμε σε τούτο τον κόσμο λες και δεν έχουμε αντιληφθεί τις απώλειες ανθρώπων στο Μάτι, στην Ηλεία, τους ασύλληπτους αριθμούς καμένων δασικών εκτάσεων που θα επιφέρουν μακροχρόνιες συνέπειες στους ταλαιπωρημένους αυτούς τόπους. Φθάσαμε σε σημείο με μία σκανδαλώδη μετριοπάθεια να προσπερνάμε την είδηση για τους 20 απανθρακωμένους ανθρώπους στα δάση του Έβρου.
Τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφόρησης για τις δασικές πυρκαγιές, που αναλύει εκτενώς το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, είναι αμείλικτα και παρότι τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα, οι γνωστές αιτίες προτάσσονται ως οι κυριότερες αιτίες. Συγκεκριμένα, τη φετινή περίοδο του καλοκαιριού έχουν σημειωθεί 52% λιγότερες μεγάλες πυρκαγιές, ενώ παραδόξως αυξήθηκαν κατά 195% οι καμένες εκτάσεις, καταρρίπτοντας το αφήγημα περί «κλιματικής κρίσης». Μάλιστα όσο δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για τους εμπρησμούς, δεν μας αφήνει περιθώριο από το να κοιτάξουμε πάλι τον παράγοντα της διαχειριστικής ανεπάρκειας από πλευράς των κρατικών δομών.
Το στενάχωρο ότι μάθαμε να περιμένουμε το ένα αδιανόητο συμβάν μετά το άλλο, ενώ φοβόμαστε με ποιον τρόπο θα σκηνοθετηθεί η επόμενη μεγάλη τραγωδία. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι να διαχειριστούμε το σενάριο της απώλειας, τον πόνο, τις δυσκολίες που ξεπερνούν τις δυνατότητές μας ή εκθέτουν την χρόνια αμέλειά μας στο θέμα προνόησης ενδεχόμενων κρίσεων.
Ενώ λοιπόν, προσπαθούμε να βάλουμε σε μια σειρά τα απομεινάρια της ελληνικής κρίσης ως επέκταση της οικονομικής εδώ και χρόνια, ερχόμαστε αντιμέτωποι και με τις ουρές οπισθοδρόμησης στα αστυνομικά τμήματα. Πρόκειται για το κίνημα κατά των νέων ταυτοτήτων που συνοδεύεται με την ίδια ανησυχητική αντίληψη περί εισβολής του ξένου, του καινούριου που ήρθε «για να βλάψει τη ζωή μας». Αυτή την εικόνα της ουράς αντικρίσαμε και έξω από το Τμήμα της Καρδίτσας όλη αυτή την εβδομάδα που αφήνουμε πίσω μας. Και θα συνεχιστεί η ίδια προβληματική νοοτροπία, που μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε καλλιεργημένες πεποιθήσεις εντός της κοινωνίας. Ανησυχούμε πως ο ελληνικός λαός αδυνατεί να διακρίνει τα πραγματικά προβλήματα που τον ταλαιπωρούν. Αποτυγχάνει να αξιολογήσει τις προτεραιότητες στη ζωή του, διαμαρτυρόμενος για θέματα που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Πυρκαγιές που καθιστούν την Ελλάδα φέτος την πιο πληγωμένη ευρωπαϊκή χώρα, συνεχιζόμενη ακρίβεια δίχως σωτήριες παρεμβάσεις στον ορίζοντα, όπως και δολοφονίες παιδιών από άτομα που δρουν με τυφλό μίσος, αποτελούν τα τελευταία δεινά που δεν τα ζυγίζουν με την ίδια βαρύτητα κάποιοι «διαμαρτυρόμενοι» πολίτες.
Επίσης, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, εκεί όπου εκτός της συζήτησης περί υποψηφίων πρέπει επιτέλους να ενδιαφερθούμε για τις θέσεις όσων επιδιώκουν συμμετοχή στα κοινά. Χρειαζόμαστε εκ μέρους τους μια κατανόηση των σημερινών προκλήσεων. Η προστασία του περιβάλλοντος αναγκαίως και τάχιστα στο προσκήνιο και στο δικό μας Νομό. Θέλουμε καθαρές και σύγχρονες ιδέες, με αξία λόγου και δεσμεύσεις σε όσα υπόσχονται ή πρόκειται να υποσχεθούν στον δημότη. Η χαμηλή θέση του Νομού Καρδίτσας στο κατά κεφαλήν εισόδημα έχει προεκτάσεις στον τόπο μας και δεν είναι άσχετη με όσα έχουμε ήδη αναφέρει. Όσο δεν κατανοούμε τη διαρκή ύπνωση των πολιτών, την κυρίευση του μυαλού από διάφορα σενάρια συνωμοσίας, την ψυχρή αδιαφορία προς τον άνθρωπο και τη δυσκολία αντίληψης του κινδύνου, τόσο πιο πολύ θα εδραιωνόμαστε στις τελευταίες θέσεις τόσο ως Νομός, όσο και ως χώρα γενικότερα.
