TOY ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Στο… “άντρο των επιχειρήσεων”, στον χώρο όπου σχεδιάζονται τα πάντα, στα γραφεία του Συλλόγου δηλαδή, συναναντήσαμε τον προπονητή του ΑΣΚ Νίκο Παπανικολόπουλο.
Του ζητήσαμε να μοιραστεί κάποιες από τις σκέψεις του για όσα απίθανα έγιναν στην φετινή σεζόν, αλλά και για την επόμενη ημέρα που θα τον βρει στο τιμόνι των “κυανόλευκων”. Από τα μέσα της χρονιάς που ήλθε στην Καρδίτσα φαίνεται ότι “έδεσε” για τα καλά με το πνεύμα της ομάδας και τους ανθρώπους της.
Πάμε να δούμε τι μας είπε:
Κόουτς έκλεισε μια χρονιά που θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε υπερβατική διχως υπερβολή, με φινάλε θρίλερ το οποίο όμως είχε χάπι έντ. Πως ζήσατε το τελευταίο απίστευτο ματς με τον Ιωνικό κι αν φοβηθήκατε κάποια στιγμή ότι θα πάει στράφι η προσπάθεια;
«Να ξεκινήσω από το τέλος και να πω ότι δεν προλαβαίνεις να φοβηθείς με την εξέλιξη του παιχνιδιού και την πίεση. Τα πράγματα πήγαν απολύτως αναμενόμενα. Από την αρχή που ανέλαβα την ομάδα στα μέσα της σεζόν, γνωρίζαμε όλοι ότι θα πάει μέχρι το τέλος για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Οσον αφορά το τελευταίο παιχνίδι. Η μεγάλη πίεση δεν ήταν την ώρα του παιχνιδιού γιατί όπως είπα εκείνη την ώρα δεν προλαβαίνεις από την ένταση να αγχωθείς και να σκεφτείς ο,τιδήποτε, αλλά οι δύο τελευταίες εβδομάδες της προετοιμασίας απέναντι σε έναν αντίπαλο ο οποίος ήταν… αχαρτογράφητα νερά! Δεν γνώριζες ποιοι θα παίξουν, πως θα παίξουν και σε τι κατάσταση θα βρίσκονταν. Είχαμε όμως ένα ευτυχές φινάλε που το άξιζε η ομάδα και η πόλη και ολόκληρη η περιοχή»
Δεν είναι αυτή μια μεγάλη στρέβλωση του πρωταθλήματος; Να μπορεί, δηλαδή, μια ομάδα στο φινάλε ενός πρωταθλήματος ν’ αλλάζει εντελώς το ρόστερ της;
«Σίγουρα είναι. Απαιτείται βελτίωση σ’ αυτό το κομμάτι. Δεν είναι δυνατόν μέχρι την παραμονή της τελευταίας αγωνιστικής να έχεις δικαίωμα να αφαιρέσεις και να προσθέσεις παίκτες, όταν στο σύνολο των σοβαρών πρωταθλημάτων της Ευρώπης υπάρχουν περιορισιμοί. Είδαμε παίκτες οι οποίοι φύγαν από ομάδες που ήταν διεκδικητές της παραμονής για να προλάβουν ημερομηνίες για το Γερμανικό πρωτάθλημα. Σε αντίθεση με ο,τι συνέβη εδώ που πέντε μέρες πριν το τέλος έκλειναν μεταγραφές. Πρέπει ν’ ακολουθήσουμε ένα τέτοιο μοντέλο για να προστατεύσουμε την αξιοπιστία του πρωταθλήματος»
Ήρθατε στην Καρδίτσα μεσούσης της σεζόν σε μια προσπάθεια της διοίκησης του ΑΣΚ ν’ αλλάξει την κατάσταση και να κρατήσει το σύλλογο στην κατηγορία. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό το εγχείρημα και ποια ήταν τα χαρακτηριστικά που οδήγησαν τελικά στην επίτευξη του στόχου;
«Καταρχήν ήταν πολύ ευχάριστο να συνεργάζεσαι με τους ανθρώπους που υπάρχουν στην ομάδα. Από κει και πέρα σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα 12 ομάδων το σημαντικότερο ήταν πότε έπαιζες με τις συγκεκριμένες ομάδες που έχουν τον ίδιο στόχο. Η ατυχία μας είχε να κάνει με το γεγονός ότι εμείς είχαμε αρκετούς τραυματισμούς και μάλιστα στην ίδια θέση με παίκτες που ήταν κομβικοί, ενώ άλλοι όπως ο Μπέιτμον ο Ντελόριερ να κάνουν χρήση του επαγγελματικού τους συμβολαίου, να χρησιμοποιούν τα μπάι άουτ και να φεύγουν. Ολα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να προστίθενται επιπλέον δυσκολίες. Ολο αυτό έπρεπε να το ανατρέψουμε. Και πράγματι έτσι συνέβη. Είχαμε μια τρομερή σύμπνοια όλος ο οργανισμός. Οι συνεργάτες μου, οι παίκτες, η διοίκηση, ο κόσμος. Δεν απαιτούνταν δηλαδή να σηκώσει ένας τον “βράχο”, ήμασταν όλοι μαζί και τα καταφέραμε…»
Οι εντυπώσεις σας από τη συνύπαρξη με τα παιδιά της διοίκησης του ΑΣΚ, τον Γιάννη Μπουρούση, τον Χρήστο Δεληγιάννη, αλλά και από την πόλη της Καρδίτσας που δεν είχε βιώσει από καταβολής την παρουσία μιας ομάδας στο κορυφαίο επίπεδο.
«Τα παιδιά τα γνώριζα από πριν. Παρακολουθούσα την ομάδα. Με την Χρήστο υπήρξαμε και συμπαίκτες και δεν το κρύβω ότι είμαστε και προσωπικοί φίλοι, Με τον Γιάννη Μπουρούση επίσης γνωριζόμαστε αλλά μου δόθηκε η δυνατότητα να τους ζήσω σε όλη αυτή την προσπάθεια όπως όλα τα παιδιά της διοίκησης. Εχουν μεγάλη αγάπη, ερασιτεχνική και άδολη θα έλεγα, για το άθλημα, κάτι το οποίο απουσιάζει παραγοντικά γενικότερα. Με γνώση του αντικειμένου από το πως λειτουργούν οι ακαδημίες μέχρι το επαγγελματικό μπάσκετ. Για μένα ήταν και είναι μια πολύ ωραία συνύπαρξη. Σ’ όλο αυτό προστέθηκε ο κόσμος ο οποίος ήταν μαζί μας, δεν δημιούργησε την πίεση του αποτελέσματος αλλά απεναντίας μας βοήθησε πολύ. Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά έφεραν ένα υπέροχο αποτέλεσμα και ελπίζουμε να είναι έτσι και η νέα σεζόν».
Πως κρίνετε την στάση του Γιάννη Μπουρούση μετά από μια τεράστια διαδρομή σε κορυφαίο επίπεδο να επιλέξει να επιστρέψει στη δράση, ν’ αγωνιστεί στην ομάδα της πόλης του και στη συνέχεια να αναλάβει και τη θέση του προέδρου.
«Ημουν στη Λάρισα όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή του Γιάννη στην ομάδα της πόλης του. Θα σας πω κάτι. Επειδή προέρχομαι από επαρχιακή πόλη, την Καλαμάτα και αγαπάω πάρα πολύ τον τόπο μου, σέβομαι πάρα πολύ τους ανθρώπους οι οποίοι τιμούν τα χώματά τους. Κι ο Γιάννης είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Η παρουσία του τιμά την Καρδίτσα, τιμά τη Θεσσαλία και την περιφέρεια και το να γυρνάς πίσω για να δώσεις την αγάπη και τη γνώση σου και πολλά άλλα είναι τεράστια υπόθεση.»
Ο ΑΣΚ με την παρουσία του στη basket league, πέρα από το γεγονός ότι είναι η μοναδική εκπρόσωπος της Θεσσαλίας, είναι και από τις λίγες επαρχιακές ομάδες που μετέχουν στην κορυφαία κατηγορία. Πιστεύετε ότι είναι σημαντικό αυτό για την ίδια την ποιότητα του αθλήματος, το άπλωμα του στην περιφέρεια και τη τόνωση του ενδιαφέροντος;
«Δεν είναι απλά σημαντικό! Είναι μονόδρομος αν θέλουμε να δούμε το ελληνικό πρωτάθλημα σε υψηλό επίπεδο να υπάρχει μια περιφερειακή ανάπτυξη. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι η Θεσσαλία έχει μόνον έναν εκπρόσωπο στη basket league. Εγώ έχω ζήσει τη Λάρισα με δύο ομάδες, την Ολύμπια και τον Γυμναστικό. Πρέπει το μπάσκετ να περάσει μέσα από την επαρχία. Και δεν έχει να κάνει μόνο με την ανδρική ομάδα που παρουσιάζεις κάθε φορά, αλλά με τις εγκαταστάσεις, τα τμήματα υποδομής και την ανάπτυξη των ακαδημιών».
Σε αντίθεση με την πρόσφατη σεζόν όπου από ένα σημείο και μετά έγιναν κινήσεις υπό ασφυκτική πίεση με πολλές ατυχίες, φέτος υπάρχει η πολυτέλεια χρόνου. Εχει ξεκινήσει ήδη ο σχεδιασμός για τη νέα σεζόν και τι θα πρέπει να περιμένουμε;
«Είναι ασφαλώς ένα πλεονέκτημα ο μεγάλος χρονικός ορίζοντας, αλλά υπάρχουν και μειονεκτήματα αυτή τη στιγμή βασικά. Για να ξεκινήσεις έναν σχεδιασμό, να οριοθετήσεις τους στόχους και να δεις τι έχεις μπροστά σου, πρέπει να ξέρεις και τους αντιπάλους. Πρέπει επίσης να έχεις υπόψιν και τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται το πρωτάθλημα. Αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε τις ομάδες που ανέβηκαν, δήλωσαν συμμετοχή, αλλά δεν ξέρουμε αν θα παίξουν. Μακάρι να τα καταφέρουν. Δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το νέο format αφού γίνονται συζητήσεις για αλλαγές και υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να προστεθούν δέκα επιπλέον αγωνιστικές, γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να έχεις πιο βαθύ ρόστερ. Οταν θα σχηματιστεί η πλήρη εικόνα από τα παραπάνω, θα γνωρίζουμε και εμείς που βαδίζουμε».
Eλληνικό μπάσκετ. Σε διασυλλογικό επίπεδο έχουμε ακόμη ξεχωριστές παρουσίες όπως η φετινή με τον Ολυμπιακό στην Ευρωλίγκα. Βλέπετε όμως ουσιαστική πρόοδο στο άθλημα που αγάπησε τόσο πολύ ο Ελληνας; Είναι πιθανό να προκύψει η νέα γενιά Σπανούλη, Παπαλουκα, Μπουρούση, Διαμαντίδη κλπ
«Πέρασε μια περίοδο το Ελληνικό μπάσκετ όπου ήταν πράγματι σε υψηλό επίπεδο πανευρωπαϊκά. Οχι τόσο λόγω οργάνωσης, όσο από τα χρήματα που έδωσαν κάποιοι επενδυτές. Ωστόσο δεν είναι μόνο τα χρήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε πρόοδο, γιατί στη συνέχεια χάσαμε μια 15ετία που δεν δουλέψαμε στις υποδομές, δεν δουλέψαμε στο γηπεδικό, στην οργάνωση και στο πως μία ομάδα θα μπορέσει να έχει έσοδα, να είναι δεμένη με την τοπική κοινωνία που απευθύνεται είτε είναι σε μια περιφερειακή πόλη σαν την Καρδίτσα είτε σε ένα αστικό κέντρο. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Βλέπουμε βήματα προς τη θετική κατεύθυνση. Πάντα η ανάπτυξη έρχεται από κάτω. Ειδαμε ωραία πρωταθλήματα στη Β’ Εθνική, είδαμε αλλαγές προς το καλύτερο στην Α2 με κορύφωση το final four. Νομίζω ότι γίνονται πράγματα που θα πρεπε να χουν γίνει νωρίτερα. Θα πρέπει να βρουν το χρόνο συμμετοχής περισσότεροι Ελληνες παίκτες.
Κάτι τελευταίο κοουτς. Που μπορεί να φθάσει μια ομάδα σαν τον ΑΣΚ που εκπροσωπεί μια πόλη σαν την Καρδίτσα. Με καλά χαρακτηριστικά διοίκησης, οργάνωσης, γνώση του αντικειμένου, αγάπη, όπως προαναφέρατε, και απήχησης στην κοινωνία. Που είναι το ταβάνι;
«Το ταβάνι είναι η εικόνα που είχαμε στο τελευταίο παιχνίδι με το κατάμεστο γήπεδο και τον ενθουσιασμό που επικρατούσε, να είναι η ίδια σε κάθε παιχνίδι! Αυτό θα ήταν ένα πρωτάθλημα για την Καρδίτσα ανεξαρτήτως της βαθμολογικής θέσης!
Ταβάνι επίσης θα ήταν οι ακαδημίες να συνεχίσουν να είναι στο επίπεδο που βρίσκονται και να βελτιώνονται συνεχώς, η σχέση των γονέων και των παιδιών με την ομάδα να είναι η ίδια γιατί ζήσαμε υπέροχες στιγμές, με τις οικογένειες στο γήπεδο. Εμείς το ζήσαμε ακόμη και στις προπονήσεις με τους γονείς να ρωτάνε τους παίκτες με ενδιαφέρον για την ομαδα. Μια κοινωνία δηλαδή που είναι δίπλα στον οργανισμό και τον υποστηρίζει. Βαθμολογικά τώρα, να φθάσει σε μία σταθερότητα. Εχουμε δει ομάδες να κάνουν πολύ καλές πορείες και να εξαφανίζονται. Νομίζω ότι η σταθερότητα είναι το πιο βασικό πράγμα. Πρώτα να μείνεις στη μεγάλη κατηγορία κι από κει και πέρα να χτίζεις συνεχώς και να προοδεύεις.
• Kάτω η συνέντευξη του Νίκου Παπανικολόπουλου, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα.
