ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Καθολική είναι η συγκίνηση του απλού κόσμου και για την απώλεια του θρυλικού τερματοφύλακα Τάκη Οικονομόπουλου. Οπως συνέβη με τον Δομάζο, οπως συνέβη με τον “δικό” μας Σταματιάδη αλλά και τον Σαργκάνη! Πολύ θανατικό έπεσε στο χώρο του ποδοσφαίρου τελευταία…
Περνάνε τα άτιμα τα χρόνια, φεύγουν σαν νεράκι, αλλά η απώλεια είναι απώλεια σε όποια ηλικία κι αν έρχεται. Κι όταν φεύγουν άνθρωποι που σημάδεψαν τη νιότη σου ως λαϊκοί ήρωες των γηπεδων, τότε αισθάνεσαι σα να έχασες κάποιον δικό σου.
Ανεξαρτήτως αν πρωταγωνίστησαν στην ομάδα που αγαπάς ή στον αντίπαλο! Ο σεβασμός εκδηλώνεται αυθόρμητα γιατί απλούστατα είναι αληθινός! Δεν εμπεριέχει τίποτα το υποκριτικό και είναι εκατό τοις εκατό αυθεντικό το συναίσθημα της θλίψης. Το βλέπετε άλλωστε και στο χαμό του Οικονομόπουλου.
Το ακριβώς αντίθετο ισχύει όταν φεύγει από τη ζωή πλήρης ημερών κάποιος πολιτικός απ’ αυτούς που πρωταγωνίστησαν σε σημαντικές θέσεις ευθύνης στη δημόσια ζωή! Αν και σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα αφιερώματα είναι πάμπολλα από τον τύπο, όπως και οι δακρύβρεχτες αναφορές και οι τιμές των επισήμων, η υποκρισία κάνει μπαμ από μακριά!
Άσε που απλός κόσμος όχι μόνο δεν συγκινείται αλλά για ορισμένους επικαλείται και το “Επιτύμβιον” του σπουδαίου ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη που μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Πέθανες – κι έγινες και συ: ο καλός, ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων, επτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες. Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ‘ξερα τι κάθαρμα ήσουν, τι κάλπικος παράς, μια ζωή μέσα στο ψέμα…»
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Πως είναι δυνατόν αθλητές, καλλιτέχνες (μουσικοί, ηθοποιοί, οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι επιστήμονες που έχουν ξεχωρίσει να συγκινούν τόσο πολύ τον κόσμο όταν φεύγουν από τη ζωή και οι πολιτικοί που υποτίθεται είναι οι αντιπρόσωποί του και αγωνίζονται για τα καθημερινά του προβλήματα, να πηγαίνουν άκλαυτοι;
Την απάντηση τη γνωρίζουμε όλοι. Στον αθλητισμό και στον πολιτισμό δεν γίνεται να επιβιώσει το ψέμα. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα φανεί η αξία. Στον αγωνιστικό χώρο, στο σανίδι του θεάτρου, στα μουσικά πάλκα, στα γραφόμενα του ποιητή ή του συγγραφέα.
Δεν γίνεται να είσαι “απάτη” και να σταδιοδρομήσεις ως αθλητής. Δεν γίνεται να είσαι χάλιας ως καλλιτέχνης και να μη σε πάρουν μυρωδιά. Με λίγα λόγια δεν γίνεται να είσαι “μούφα” και να τύχεις της αναγνώρισης από τον απλό κόσμο Κι αν τα καταφέρεις πρόσκαιρα από συγκυρία κάποια στιγμή αυτό θα φανερωθεί! Θα ξεχωρίσεις μόνο με την αλήθεια σου!
Αντιθέτως στην πολιτική όσο καλύτερα το χειρίζεσαι το ψέμα, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να φθάσεις ψηλά! Ακόμη και στο κορυφαίο αξίωμα της χώρας!
Κι όταν θα έλθει η ώρα να φύγεις από τον μάταιο τούτο κόσμο, τότε θα εισπράξεις ως αναγνώριση από την κοινή γνώμη, αυτό ακριβώς που έδωσες…
————————–
«Όλα περνάνε μόνο η αλήθεια μένει»
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι – Ρώσος συγγραφέας
