Θετική αποδοχή στους θεσσαλικούς φορείς είχετο δημοσίευμα του «Νέου Αγώνα» για την αλλαγήρότας από την πλευρά της κυβέρνησης αναφορικά μετην ολοκλήρωση των έργων του Αχελώου, σύμφωναμε εντολή που έδωσε ο πρωθυπουργός ΚυριάκοςΜητσοτάκης.
Βέβαια πέρα από την τεχνοκρατική προσέγγισητου θέματος, απαιτούνται και κάποια βήματα σεπολιτικό επίπεδο, προκειμένου να έχει θετική έκβασητο έργο αυτό που αναμένουν εδώ και δεκαετίες οιΘεσσαλοί. Το πρώτο όπως αναφέρει συχνά- πυκνά μεδημόσιες παρεμβάσεις και αρθογραφία της και ηεπιτροπή φορέων που έχει συγκροτηθεί για τηνεπίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας(ΕΔΥΘΕ) είναι το θέμα να συζητηθεί στη Βουλή, όπωςείχε δεσμευτεί προ διετίας και ο υπουργόςΕπικρατείας κ. Γεραπετρίτης στη σύσκεψη που είχεπραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο του 2020 στη Βουλή.
Βήμα 1ο : Γιατί είναι σημαντικό να συζητηθεί στηΒουλή;
Γιατί αφενός θα φέρει προ των ευθυνών τους όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής, για τηνολοκλήρωση ή μη των έργων στο φράγμα στη Συκιάκαι τη μεταφορά νερού από την περίσσεια των υδάτωντου Αχελώου προς τη θεσσαλική πεδιάδα. Αφετέρου όποιοι διαφωνούν θα πρέπει επιτέλους να αναλάβουντο πολιτικό κόστος της λύσης που θα προτείνουν ήτοιτο γκρέμισμα των έργων και την περιβαλλοντικήαποκατάσταση της περιοχής.
Η απόφαση της Βουλής εν τω μεταξύ θα δεσμεύει και μελλοντικές κυβερνήσεις ώστε το έργο ναολοκληρωθεί. Τη συζήτηση αυτή στη Βουλή προς τοπαρόν η κυβέρνηση δεν δείχνει να την επιδιώκει πιθανόν φοβούμενη το πολιτικό κόστος από τιςαντιδράσεις των Αιτωλοακαρνάνων, ωστόσοαντιλαμβάνεται πως τώρα περισσότερο από ποτέ μετην ενεργειακή και την κλιματική κρίση στην Ελλάδακαι στην Ευρώπη να μαίνονται, έχουν ωριμάσει οισυνθήκες για την ολοκλήρωση του έργου, που θαδώσει ανάσα, όχι μόνο στη Θεσσαλία και τοπεριβάλλον της αλλά και στην εθνική οικονομία, καθώς πρόκειται όπως εξηγήσαμε και στοπροηγούμενο σημείωμά μας για έργο εθνικήςσημασίας.
Αξίζει να τονιστεί ότι η απόφαση του ΣτΕ του 2014, δεν απαγορεύει εργασίες επένδυσης στησήραγγα της Δρακότρυπας, για λόγους μείζονοςσημασίας όπως η ασφάλεια του έργου σε περίπτωσηκατάρρευσής της (απομένουν περί τα 11,5 χιλιόμετρα για να επενδυθεί, ενώ έχουν ήδη προχωρήσει ταπρώτα 3 χιλιόμετρα). Άρα μία κίνηση που θααποδείκνυε ότι υπάρχει σαφής πολιτική βούληση γιατην ολοκλήρωση του έργου θα ήταν να ανατεθεί εργολαβία για την επένδυση της σήραγγας.
Βήμα 2ο ορισμός ενεργειακού εταίρουΤο δεύτερο και εξίσου καθοριστικό βήμα θα είναινα οριστεί ενεργειακός εταίρος (partner) ο οποίος θααναλάβει την ολοκλήρωση των έργων και τηνεξυπηρέτηση της απαιτούμενης γραφειοκρατίας(κατάθεση φακέλων για όρους περιβαλλοντικούς,νομική υποστήριξη και φυσικά ολοκλήρωση τωντεχνικών έργων και αναζήτηση κοινοτικήςχρηματοδότησης για τη μετατροπή του σε έργοαντλησοταμίευσης, όπως και στην περίπτωση της Αμφιλοχίας κ.λ.π.).
Έχει αποδειχτεί ότι όταν αναλαμβάνει παρόμοιαεγχειρήματα ο ιδιωτικός τομέας τα έργα προχωρούνμε μεγαλύτερη ταχύτητα, ενώ είναι σημαντικό πως στην περίπτωση του φράγματος της Συκιάς δεν υπάρχουν απαλλοτριώσεις, όπως με τη Μεσοχώρα που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν και άλλο το έργο.
Είναι ενδεικτικό ότι η Μεσοχώρα είναι έτοιμη απότο 2001 και ακόμη δεν έχει λειτουργήσει.
Bήμα 3ο: Σαφές χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης τωνέργων και οδικός χάρτηςΣε γενικές γραμμές απαιτείται ο πρωθυπουργόςνα εξαγγείλει σαφές χρονοδιάγραμμα και οδικό χάρτηγια την ολοκλήρωση των έργων, προκειμένου να πειστούν οι Θεσσαλοί για τις κυβερνητικές προθέσειςκαι ότι δεν πρόκειται για μια ακόμη προεκλογική εξαγγελία καθώς το αργότερο σε 15 μήνες θα έχουμεεκλογές.
Και τα παραπάνω βήματα δηλαδή η συζήτηση στηΒουλή και ο ορισμός «ενεργειακού εταίρου» σεσυνδυασμό με την κατάθεση επιτέλους τωνδιαχειριστικών σχεδίων από την πλευρά τουυπουργού περιβάλλοντος και Ενέργειας θα έπειθανκαι τον πλέον κακόπιστο ότι αυτή τη φορά υπάρχει σαφής πολιτική βούληση. Και φυσικά δεν εννοείται και ο υπουργός Υποδομών να μην έχει ακόμη προχωρήσει την εργολαβία των μόλις 2,5 εκατομμυρίων ευρώ γιατην ενίσχυση του φράγματος της Συκιάς, που έχειδεχτεί απανωτά πλήγματα από τις θεομηνίες τωντελευταίων 18 μηνών.
Ο πρωθυπουργός ας γνωρίζει ότι στη δέσμευσήτου αυτή για την ολοκλήρωση του Αχελώου, θα«λύσει το γόρδιο δεσμό» της παθογένειας πουκατατρέχει την ελληνική πολιτική σκηνή τιςτελευταίες δεκαετίες, σχετικά με το πολύπαθο αυτόέργο, επιδιώκοντας το αυτονόητο και το πλέον ωφέλιμο για τη χώρα.
Και θα βρει συμμάχους όλους τους Θεσσαλούςπου ψηφίζουν ακόμη και κόμματα που είναι ενάντιαστον Αχελώο. Αλλά και όλους τους έλληνες που μερεαλισμό και σύνεση προτάσσουν το εθνικό καισυλλογικό συμφέρον πάνω από ιδεοληψίες καιμικροτοπικισμούς.
«Ν.Α.»
