Η εικόνα της Καρδιτσιώτικης και Ελληνικής υπαίθρου αλλάζει δραματικά με την πάροδο των δεκαετιών.
Το διαπιστώνουμε και στο Νομό μας, όπου χωριά που κάποτε έσφυζαν από ζωή, σήμερα έχουν ερημώσει. Ακόμη και σε «κεφαλοχώρια» έχουν κλείσει σχολεία, αφού δεν υπάρχουν μικρά παιδιά για να φοιτήσουν.
Είναι χαρακτηριστικό, με βάση την τελευταία απογραφή που διενεργήθηκε, ότι σε μόλις 27 Δημοτικές Κοινότητες του Ν. Καρδίτσας καταγράφηκε αυξημένος πληθυσμός σε σχέση με την απογραφή του 2011, ενώ σε δύο παρέμεινε ίδιος. Σε όλες τις υπόλοιπες μειώθηκε. Εκτός αυτού, υπάρχουν δέκα κοινότητες στο Νομό μας με μόλις διψήφιο αριθμό μόνιμων κατοίκων. Και για να είμαστε πιο σωστοί, πολίτες που είναι εγγεγραμμένοι ως μόνιμοι κάτοικοι με βάση την απογραφή, καθώς στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ακόμη λιγότεροι.
Έτσι όπως οδηγείται όμως η κατάσταση με την αστικοποίηση του πληθυσμού, σε 10-30 χρόνια θα υπάρχουν χωριά στα οποία οι κάτοικοι θα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Οι πλημμύρες δε, μαζί με τις εγχώριες και ευρωπαϊκές κατευθύνσεις στον πρωτογενή τομέα, εντείνουν την πληθυσμιακή αιμορραγία από την ύπαιθρο. Το φαινόμενο της εγκατάλειψης θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα των κυβερνήσεων εδώ και χρόνια και να έχουν καταρτίσει ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της ελληνικής υπαίθρου. Το πρόβλημα εντείνεται και αν δεν γίνει κάτι, θα εξαφανιστεί το πολυτιμότερο ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό κύτταρο της χώρας…
Κ.Π.
