Από ένα ολιστικό και συγκροτημένο σχέδιο ανάταξης έχει ανάγκη ο Νομός Καρδίτσας και η Θεσσαλία για να συνέλθει από το ισχυρό πλήγμα που δέχτηκε από τις θεομηνίες του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Η σημερινή κυβερνητική σύσκεψη στην Καρδίτσα μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις, αρκεί οι υπουργοί να μην αναλωθούν μόνο στην απαρίθμηση ποσών που δόθηκαν για αποζημιώσεις.
Ο σοφός λαός λέει ότι από τη ζημιά δεν βγαίνει κέρδος και στην περιοχή μας η ζημιά είναι τεράστια, το ακαθάριστο εθνικό προιόν του Νομού και της Θεσσαλίας αναμένεται να υποχωρήσει σημαντικά τα προσεχή χρόνια, η τοπική οικονομία κινδυνεύει με κατάρρευση και ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα δείγματα οριστικής μετανάστευσης από τα χωριά του κάμπου…
Ήδη ο κάμπος της Καρδίτσας έχει «πρασινίσει» από στάρια ακόμη και σε παραδοσιακές περιοχές που θεωρούνταν «βαμβακοτόπια» και αυτό είναι προάγγελος φτώχειας, αφού θα χαθεί φέτος ένας σημαντικός κύκλος εργασιών από την πιο δυναμική καλλιέργεια του Νομού και της Θεσσαλίας. Αλλά και αρκετά χωράφια που δεν έχουν σπαρεί, είναι αμφίβολο αν την άνοιξη θα είναι έτοιμα για εαρινές σπορές στην κατάσταση που βρίσκονται. Η απώλεια για την τοπική οικονομία της Θεσσαλίας όπως αναφέραμε σε προηγούμενο σημείωμά μας υπολογίζεται στα 300 εκατομμύρια ευρώ για το 2024 μόνο για την πρωτογενή παραγωγή και με έναν ήπιο συντελεστή 4 που αντιστοιχεί στη μεταφορά , μεταποίηση και υποστήριξή του , ανέρχεται περί τα 1,2 δις ευρώ. Μόνον για το 2024. Σε αυτά δεν έχουν συνυπολογιστεί απώλειες έγγειου κεφαλαίου σε γη, δέντρα, πομόνες, λάστιχα, καρούλια, αποκατάσταση αγρών από φερτά , ποιμνιοστάσια, αντικατάσταση ζωικού κεφαλαίου, μελισσοσμήνη που χάθηκαν κ.α. για τα οποία η πολιτεία θα παρέχει το 70% της αξίας τους σε δύο δόσεις.
Αντιλαμβανόμαστε ότι τα κρατικά κονδύλια δεν είναι ανεξάντλητα σε μια περίοδο μάλιστα που αρχίζει και πάλι
η λογική των σφιχτών προϋπολογισμών στην Ε.Ε., ενώ και
οι κοινοτικοί εταίροι είναι ιδιαίτερα φειδωλοί – παρότι πλέον γνωρίζουν το μέγεθος της καταστροφής στην περιοχή μας – στο να δώσουν γενναίες κοινοτικές ενισχύσεις.
Επί της ουσίας μας παραπέμπουν στο τρέχον χρηματοδοτικό εργαλείο που είναι το Ταμείο Σταθερότητας και Ανάκαμψης, άρα η ανακατεύθυνση πόρων από αυτό για την κατασκευή επειγόντων έργων και για τη χρηματοδότηση δράσεων και επενδύσεων που μέσω της μόχλευσης από ιδιωτικά κεφάλαια θα δώσουν ανάσα στην τοπική οικονομία θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.
Από την άποψη αυτή απαιτούνται έξυπνες κινήσεις και δράσεις που θα δώσουν προστιθέμενη αξία στην παραγωγική δραστηριότητα του τόπου μας και ως εκ τούτου οι συνέργειες εμπλεκόμενων υπουργείων είναι απαραίτητες.
Ιδιαίτερα για το Νομό Καρδίτσας θα θεωρείτο ως «μάνα εξ ουρανού» η προσέλκυση αν όχι νέων σχολών για να αποκτήσει την ακαδημαϊκή του αυτοτέλεια, τουλάχιστο ενός μη κρατικού πανεπιστημίου τώρα που ανοίγει η ατζέντα για την ίδρυσή τους στη χώρα με τρία τμήματα τουλάχιστο όπως προβλέπεται που θα εδράζουν στην αγροτική οικονομία. Καθώς μπαίνουμε σιγά- σιγά στην εποχή της γεωργίας του άνθρακα στην Ευρώπη η οποία θα είναι κυρίαρχη στη νέα κοινή αγροτική πολιτική που θα ισχύσει από το 2027, θα μπορούσε ο κάμπος της Καρδίτσας να μετατραπεί σε ένα απέραντο εργαστήριο ερευνών για τις καλλιέργειες που δεσμεύουν άνθρακα, όπως είναι το βαμβάκι και το καλαμπόκι. Φυσικά αυτές οι καλλιέργειες απαιτούν νερό και η ολοκλήρωση του φράγματος της Συκιάς θα πρέπει επιτέλους να αποτελέσει προτεραιότητα, όπως και η κατασκευή του φράγματος Μουζακίου… Ένα ολιστικό σχέδιο δεν μπορεί να απαντά μόνο στο άνοιγμα και το καθάρισμα ποταμών αλλά και στην αντιπλημμυρική θωράκιση του κάμπου και των οικισμών από έργα ορεινής υδρονομίας και φράγματα ανάσχεσης στα ανάντη, που θα έχουν και ευεργετικές συνέπειες σε μια επερχόμενη ξηρασία.
Η χορήγηση κινήτρων επίσης για την ανάπτυξη της πτηνοτροφίας στην περιοχή μας θα μπορούσε να είναι μια στοχευμένη δράση μιας και η Θεσσαλία προμηθεύεται κοτόπουλα κυρίως από Ήπειρο και Πιερία.
Ειδικά για την Καρδίτσα που έχασε μέσα στις λάσπες και την οικιακή οικονομία στα χωριά, απαιτούνται κίνητρα για την παραμονή στον τόπο που φθίνει πληθυσμιακά με ραγδαίο ρυθμό τις τελευταίες δεκαετίες και πλέον τους τελευταίους 4 μήνες με ακόμη πιο ταχύ ρυθμό λόγω των πλημμυρών.
Η μετατροπή της σε ένα «πράσινο ενεργειακό πάρκο» με υδροηλεκτρικά σε Σμόκοβο, Λίμνη Πλαστήρα, φράγματα Συκιάς, Πευκόφυτου και Μουζακίου, όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και έργα αποθήκευσης ενέργειας μέσω αντλησοταμίευσης, είναι έργα ικανά να συγκρατήσουν τον πληθυσμό. Τα έργα αυτά χρηματοδοτούνται και πριμοδοτούνται από κοινοτικά κονδύλια και έτσι δεν θα επιβαρυνόταν ο κρατικός προϋπολογισμός.
Συμπερασματικά απαιτείται ένα σοκ δράσεων, επενδύσεων και ρευστότητας στον τόπο μας για να παραμείνει ο πληθυσμός στον κάμπο, όπου σήμερα αισθάνεται ανασφαλής ή έχει εγκαταλείψει χωριά που πλημμύρισαν. Ο Ενιαίος Φορέας Διαχείρισης Υδάτων θα είναι κενό γράμμα σε λίγα χρόνια αν δεν έχει να διαχειριστεί νερά και η μετατροπή ενός κάμπου σε τόπο παραγωγής μόνο ξηρικών καλλιεργειών και απέραντων φωτοβολταϊκών πάρκων απλά θα επιταχύνει την ερημοποίησή του…
«Ν.Α»
