Το χαμηλό κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ν. Καρδίτσας, η υψηλή ανεργία και τα χαμηλά εισοδήματα

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Ο γενικός δείκτης της ανεργίας παραμένει σταθερά στο 10,8% βάσει των επίσημων στοιχείων των στατιστικών υπηρεσιών. Ωστόσο, στο Νομό Καρδίτσας τα δεδομένα διαμορφώνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δυστυχώς, ο Νομός μας καταλαμβάνει την προτελευταία θέση στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ολόκληρη τη χώρα, συνεπώς η τοπική μας οικονομία συνοδεύεται με χαμηλά κυρίως εισοδήματα και υψηλή ανεργία.

Παράλληλα, οι εργασιακές σχέσεις -μέσα από την επισημοποίηση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου- θα υποστούν σοβαρές αλλαγές. Σε σημείο που τίθεται το ερώτημα στο που οδεύει η σύγχρονη εργασία στην Ελλάδα.

Απουσία βιομηχανιών και πλήξη του πρωτογενούς κλάδου κλονίζουν την εργασία

Πιο συγκεκριμένα, στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο εργασιακός βίος αναφέρθηκε σε δηλώσεις του στο «Νέο Αγώνα» ο κ. Γιώργος Καπράνας, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας. «Στο θέμα της ανεργίας η επικρατούσα κατάσταση στην Καρδίτσα διαφέρει με όσα γνωρίζουμε γενικότερα στην χώρα.

Το ποσοστό της ανεργίας στο 10,8% δεν επιβεβαιώνεται στα μέρη μας, καθώς οι Καρδιτσιώτες εργαζόμενοι καλούνται να ανταπεξέλθουν σε ένα περιβάλλον που δεν ευδοκιμούν νέες ευκαιρίες σε εργασίες. Η περιοχή μας σημειώνει κάπως καλύτερα ποσοστά την περίοδο του καλοκαιριού καθώς μεγάλος αριθμός νέων βρίσκει διέξοδο μέσα από τις εργασίες της καλοκαιρινής σεζόν, ενώ ελάχιστοι απορροφούνται στον πρωτογενή τομέα. Δυστυχώς πλήττεται από τη συνεχιζόμενη ακρίβεια.

Ο πρωτογενής τομέας θα μπορούσε να αποτελεί ιδανική ευκαιρία για νέα άτομα που αναζητούν δουλειά, αλλά το υψηλό κόστος παραγωγής λειτουργεί ανασταλτικά ωθώντας στην έξοδο ακόμη κι εκείνους που απασχολούνται στον κλάδο», σημείωσε χαρακτηριστικά. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Καπράνα η απουσία βιομηχανιών και εταιρειών στο Νομό Καρδίτσας αναγκάζει τους δημότες να αναζητήσουν σε άλλες περιοχές ευκαιρίες εργασίας, ενώ κάποιοι εξ αυτών «εγκλωβίζονται» λόγω της απουσίας διεξόδων στον τόπο από όπου κατάγονται και διαμένουν έως τώρα μόνιμα.

Εκτός… πραγματικότητας η θέσπιση της 16ωρης εργασίας

Σχετικά το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, του οποίου οι λεπτομέρειες έχουν δει το φως της δημοσιότητας τούτο τον καιρό, ο κ. Καπράνας υπογραμμίζει ότι παρά την αναγκαιότητα για τη βελτίωση της ευέλικτης εργασίας η χώρα προχωρά επικίνδυνα προς έναν εργασιακό Μεσαίωνα. «Ιδίως οι εξαγγελίες περί θέσπισης 16ωρης εργασίας το θεωρούμε φύσει αδύνατο, αδιανόητο, και κλονίζει τα εργασιακά δικαιώματα του εργαζομένου.

Άλλωστε βάσει της εργασιακής νομοθεσίας που προβλέπει 11 ώρες ανάπαυσης για κάθε πολίτη εντός μιας μέρας, οι περιβόητες αυτές εξαγγελίες δεν σχετίζονται με την πραγματικότητα. Αρκετές πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει από το νέο Εργασιακό, γίνονται εν μέρει και για τον έλεγχο αντιδράσεων από τους Έλληνες πολίτες. Από αυτές τις αντιδράσεις είναι πιθανόν πως το αρμόδιο Υπουργείο θα προσαρμόσει το νομοσχέδιο αναλόγως για τη διαβούλευσή του. Όμως, είναι δεδομένο ότι η πλειονότητα των αλλαγών θα ισχύσει στον εργασιακό βίο. Ευελπιστούμε ότι η 16ωρη εργασία δεν θα θεσπιστεί σε καμία των περιπτώσεων.

Όπως προαναφέραμε, η εργασιακή νομοθεσία απαγορεύει τα δύο οκτάωρα. Το παράδοξο είναι ότι ο ΕΦΚΑ επιτρέπει τη διπλή ασφάλιση, γεγονός που μας προβληματίζει. Βέβαια, όταν πραγματοποιείται επιθεώρηση εργασίας και εντοπίζονται περιστατικά υπερβολικών ωραρίων δίνονται στους εργοδότες οι ανάλογες τιμωρίες. Σε ένα ενδεχόμενο να έρθουμε αντιμέτωποι με ένα τέτοιο δυσάρεστο σενάριο, θα οδηγήσει σταδιακά στην κατάργηση της ευέλικτης εργασίας, θα κλονίσει θεμελιώδη δικαιώματα», πρόσθεσε μεταξύ άλλων.

Ακόμη, το θέμα των τριετιών που παραμένουν στον… πάγο πάνω από μια δεκαετία, αποτελεί μια μνημονιακή προϋπόθεση όπως τις χαρακτήρισε ο κ. Καπράνας. «Γνωρίζουμε ότι αφού η ανεργία πέσει κάτω από το 10%, τότε είναι που θα ξεπαγώσουν οι τριετίες στις συμβάσεις. Αυτό το σενάριο δεν θεωρούμε ότι θα επαληθευτεί πριν το 2024. Ίσως γίνει τα επόμενα χρόνια, το 2025 και 2026. Δυστυχώς παραμένει ως μια παράμετρος από τα χρόνια των Μνημονίων», κατέληξε.

Εν κατακλείδι, τα ανησυχητικά σημάδια που αχνοφαίνονται στον εργασιακό τομέα και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου εδραιώνονται στην καθημερινότητα του εργαζομένου. Πέρα από την αναγκαία διασφάλιση του πρωτογενούς τομέα, ο Νομός Καρδίτσας πρέπει να αναζητήσει κι άλλες εργασιακές κατευθύνσεις. Όμως, αντιμέτωποι πλέον με προκλήσεις που συρρικνώνουν τις προσδοκίες και ματαιώνουν τα όνειρα των ανθρώπων, αφήνουν στο τέλος της ημέρας ελάχιστα ψήγματα αισιοδοξίας για την ανατροπή του σκηνικού.