ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου του 2006 ανεβαίναμε τα σκαλοπάτια του Δημοτικού Σταδίου για τον αγώνα της Αναγέννησης με την Ενωση Θράκης (ΦΩΤΟ) μ’ ένα αίσθημα απογοήτευσης από τα γνωστά που μας διαπερνούσαν κάθε φορά που η ταλαίπωρη αυτή ομάδα εισέρχονταν στη δίνη διοικητικών κρίσεων…
Ο Φίλιππος Σαπουνάς που είχε αναλάβει την ομάδα την προηγούμενη σεζόν και την είχε κρατήσει στην κατηγορία, “φεσωμένος” χοντρά από την τότε ΕΠΑΕ (σημερινή super league 2) και το “Αθήνα 2004” στην εταιρία του που αναλάμβανε την τοποθέτηση καθισμάτων στα γήπεδα, ήταν έτοιμος να τα “βροντήξει”!
Εκείνο το ματς που το κέρδισαν οι Θρακιώτες με 1-2, ήταν το τελευταίο που θ’ ανέβαινε κόσμος στην ανατολική εξέδρα του γηπέδου της πόλης. Πάνω που ο Σαπουνάς ετοιμαζόταν να τοποθετήσει μέσω της εταιρίας του τα πλαστικά καθίσματα (είχε ήδη ανακατασκευάσει τον χλοοτάπητα), ήλθε η έκθεση της αστυνομίας για τα τσιμέντα που ξεκολλούσαν που έκανε λόγο για επικινδυνότητα φιλοξενίας φιλάθλων υπό τον φόβο τραυματισμού!
Σ’ αυτή την έκθεση πάτησε ο παρατηρητής και εκπρόσωπος της Λίγκας Β’ και Γ’ Εθνικής ενόψει του επόμενου εντός έδρας αγώνα με την ΑΕ Ιωαννίνων απαγορεύοντας την είσοδο φιλάθλων κι έτσι περάσαμε σ’ ένα καθεστώς περίεργο, να κλείσει η εξέδρα, όχι λόγω προβλημάτων με τη στατικότητα, αλλά από εκθέσεις της αστυνομίας, της πυροσβεστικής και του παρατηρητή αγώνων!
Λίγες ημέρες μετά ο Σαπουνάς μας άφηνε γεια και η Αναγέννηση απέμεινε χωρίς διοίκηση με τον Βάϊο Καραγιάννη προπονητή (είχε παραιτηθεί και ο Αργυρούλης) τους απλήρωτους παίκτες και με μισό γήπεδο!
Η ιστορία στη συνέχεια είναι γνωστή. Εμφανίστηκε ο Ντέμης ένα βράδυ στην Καρδίτσα και ξεκίνησε μία καινούργια προσπάθεια με τη διοίκηση του Τζάτζου που έφθασε μέχρι το θρυλικό μπαράζ της Ριζούπολης. Τότε, όμως, στον καιρό της διοικητικής κρίσης, χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία να σωθεί η εξέδρα! Αν ο Σαπουνάς προλάβαινε να τοποθετήσει τα καθίσματα, δεν θα είχε κλείσει ποτέ!
Δεν υπήρχε και λόγος άλλωστε, αφού ουσιαστικά δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα στατικότητας. Ισα ίσα ήταν πιο γερή από τη δυτική που χρησιμοποιείται. Δεν το λέμε εμείς, οι ειδικοί το έλεγαν αλλά στις μεταξύ τους κουβέντες που γινόταν τότε!
Ποιος όμως θ’ αναλάμβανε την ευθύνη για να υπογράψει; Οπότε φθάσαμε στις 8 Αυγούστου του 2008 όπου πιστοποιήθηκε σε σχετική αυτοψία και επισήμως η ακαταλληλότητά της με κύριο σκοπό να δρομολογηθεί ένα έργο ανέγερσης καινούργιας ή ανακατασκευής της υπάρχουσας!
Μετά άρχισαν να σκάνε τα μνημόνια! Οσο είδατε εσείς το έργο, άλλο τόσο το είδαμε κι εμείς! Από το 2006 το μόνο που βλέπουμε είναι το άδειο τσιμέντο απέναντι! Δηλαδή ένας 19χρονος Καρδιτσιώτης δεν έχει ποτέ παράσταση με φιλάθλους στην ανατολική εξέδρα του γηπέδου της πόλης του! Αν δεν υπήρχαν τα βίντεο από μεταδόσεις αγώνων της Αναγέννησης και να του το λέγαμε δεν θα μας πίστευε! Θα νόμιζε ότι αυτό το Στάδιο ήταν από πάντα έτσι: μισό κι ανέσωστο…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
H εταιρία του Φίλιππου Σαπουνά, η επονομαζόμενη FISKOP που την είχε και διαφήμιση στη φανέλα της η Αναγέννηση, ήταν αυτή που είχε τοποθετήσει καθίσματα στα περισσότερα γήπεδα της περιφέρειας αλλά και της Αθήνας στις αρχές του 2000.
Μάλιστα κάποια εξ αυτών, έχουν ακόμη τα καθίσματα που είχαν τοποθετηθεί τότε, αφού πριν οι εξέδρες ήταν τσιμεντένιες. Ήταν ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα της τότε ΕΠΑΕ, που έπιασε τόπο αφού πολλά γήπεδα βελτίωσαν την εικόνα τους, αλλά τα λεφτά αντί να πάνε στην εταιρία του Σαπουνά, λοξοδρόμησαν (όπως συμβαίνει πολλές φορές στην μαγική πολιτεία μας) και κατέληξαν στις τσέπες κάποιων… “αρπαχτικών”!
Ετσι ήλθε το “φέσι” και το αδιέξοδο, που επηρέασε και την Αναγέννηση αφού ο Λαρισαίος επιχειρηματίας τα παράτησε! Η μεγάλη γκαντεμιά της Καρδίτσας είναι ότι δεν πρόλαβε να βάλει τα καθίσματα στην ανατολική εξέδρα.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη εδώ στις Σέρρες για ένα διάστημα οι μισές εξέδρες του γηπέδου ήταν κλειστές λόγω “ακαταλληλότητας” κι επειδή είχαν καθίσματα, ξανάνοιξαν και σήμερα ο Πανσσεραϊκός το χρησιμοποιεί στην Α’ Εθνική!
• Στη ΦΩΤΟ η είδηση για το “λουκέτο” στις 14 Οκτωβρίου του 2006.
Το παραμύθι του “Ελλάδα 2004”
To 2006, δύο χρόνια μόλις μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ο κόσμος άρχισε να ψιλλιάζεται το “παραμύθι” που του πουλούσαν για πανδαισία αθλητικών υποδομών στη χώρα με το περιβόητο πρόγραμμα “Ελλάδα 2004”!
Το μισό
Κάποιοι τότε μας υπόσχονταν ακόμη και… θάλασσα στην περιοχή με την κατασκευή γηπέδων μπιτς βόλεϊ σε όλα τα χωριά του κάμπου!!! Τότε, λοιπόν, αντί να δρομολογούμε σοβαρά έργα, κλείσαμε το μισό Στάδιο και δεν καταφέραμε ακόμη να το ανοίξουμε!
“Φωνάζαμε”…
Εμείς, βέβαια, από το «ΝΕΟ ΑΓΩΝΑ» φωνάζαμε από τότε! Και μ’ αυτές τις φωνές, αλλά και με την πίεση που προήλθε από την πορεία της Αναγέννησης έγιναν τουλάχιστον τα καινούργια αποδυτήρια κάτω από την Δυτική Εξέδρα και το πέταλο. Μια μέρα θα σας διηγηθούμε πως από ένα τηλεφώνημα δρομολογήθηκε η χρηματοδότηση του πετάλου από τον ΟΠΑΠ…
