Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Σε λίγες ημέρες αποχαιρετούμε επισήμως το 2022 και εισερχόμαστε σε ένα νέο χρόνο που θα διατηρήσει ζωηρό το ενδιαφέρον μας για την πορεία της παγκόσμιας κοινότητας, της Ελλάδας, αλλά και της δικής μας τοπικής κοινωνίας, την Καρδίτσα. Το παρόν άλλωστε, όπως και το μέλλον, εξαρτώνται απόλυτα από την κατάληξη των κρίσεων, οι οποίες έρχονται αλυσιδωτά ως προκλήσεις στο βίο των πολιτών, αποτελώντας άγνωστο αρχικά τοπίο, αλλά χρόνο με το χρόνο το έχουμε υιοθετήσει ως «νέα» κανονικότητα.
Για τους Καρδιτσιώτες, οι βαρύτατες κρίσεις έκαναν την εμφάνισή τους με το ακραίο καιρικό φαινόμενο του «Ιανού» που αιφνιδίασε την τοπική κοινωνία. Τα ορμητικά νερά μέσα σε ένα βράδυ έπληξαν επιχειρήσεις, κατοικίες και προκάλεσαν όλεθρο σε οικισμούς στον ορεινό όγκο του Νομού. Παράλληλα, οι Καρδιτσιώτες καλούνταν να διαμορφώσουν νέα στάση συμπεριφοράς απέναντι σε μία νέα απειλή, τον κορωνοϊό. Έτσι λοιπόν, έπειτα από δύο χρόνια, αποζημιώσεις έχουν δοθεί σχεδόν σε όλους τους πληγέντες μετά τον «Ιανό».
Όλο αυτό το διάστημα σύσσωμοι οι φορείς ασχολήθηκαν κυρίως με την αποκατάσταση των ζημιών στην περιοχή. Πραγματοποιήθηκαν αρκετές συναντήσεις με αρμόδια κλιμάκια της κυβέρνησης και συγκροτήθηκαν ειδικά σχέδια προκειμένου να επουλώσουν τις «πληγές» που άφησε πίσω του ο «Ιανός». Ωστόσο, ο κορωνοϊός αποτέλεσε το αμέσως επόμενο «χτύπημα» τόσο για την τοπική μας κοινωνία, όσο και για ολόκληρο τον κόσμο. Μία υγειονομική κρίση που για να αντλήσει κανείς πληροφορίες για τέτοιας φύσεως συμφορές, έπρεπε να βρει ανθρώπους που βίωναν πριν έναν ολόκληρο αιώνα την ισπανική γρίπη.
Εν μέσω πανδημίας, ο πολίτης διαφοροποίησε κατά πολύ τον τρόπο ζωής του. Αποχωρίστηκε αρκετές συνήθειες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν για τον ίδιο «ιερές». Παρέμεινε στο σπίτι του τηρώντας κατά γράμμα τα lockdown μακράς διαρκείας για το κοινό καλό. Πραγματοποιούσε τις εξόδους του με ωράριο, ενώ απέφευγε τις μετακινήσεις εκτός Νομού για αρκετό καιρό έως ότου εξομαλυνθεί η κατάσταση. Συνεπώς, η ζωή όλων μας άλλαξε άρδην, απομακρυνόμενοι από το μοντέλο ζωής που γνωρίζαμε μέχρι πρότινος. Και εκεί που δεν προλάβαμε να νιώσουμε ικανοποίηση για τα «όπλα» της επιστήμης κατά της πανδημίας, προέκυψε η ενεργειακή κρίση.
Ήδη πολύ νωρίτερα οι επαγγελματίες της Καρδίτσας εντόπιζαν τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια στη συρρίκνωση του τζίρου τους. Αποτελώντας συνέπεια των δύο πρώτων κρίσεων που διατάραξαν την καθημερινότητα του πολίτη. Με την επιδρομή όμως της ενεργειακής κρίσης ελέω ρωσικής εισβολής και ευρωπαϊκών κυρώσεων προς την πλευρά του Πούτιν, άλλαξε οτιδήποτε γνωρίζαμε στις τιμές των προϊόντων και στους λογαριασμούς ενέργειας. Επιστρατεύτηκε ένα ολόκληρο σχέδιο της κυβέρνησης το οποίο υλοποιούνταν μέσα από επιδόματα – ενέσεις, με τον κόσμο να τα θεωρεί για πολύ καιρό ανεπαρκή στην αντιμετώπιση της ακρίβειας. Και αυτή όμως, η πολιτική εγκαταστάθηκε στις ζωές μας ως μόνιμη τακτική. Από τον εφήμερο ρόλο τους, τελικά εισήλθαμε για τα καλά στο νόημα των pass σχετικά με τα καύσιμα, τα τρόφιμα, και τελευταία τα «καλάθια».
Ο φόβος για την πλειονότητα των Καρδιτσιωτών είναι αυτή η «νέα» κανονικότητα, αποτελούμενη από αρκετά δεινά που κουβαλά πάνω της από τις αλλεπάλληλες κρίσεις. Κάθε μήνας που περνάει είναι για τους ίδιους μία πρωτόγνωρη εμπειρία: νέες ανατιμήσεις, άρα νέες επιδοτήσεις. Και ξανά από την αρχή η ενασχόλησή τους με τα ψηφιακά μέσα, τα οποία θα επιθυμούσαμε να τα βάζαμε στη ζωή μας κάτω από φυσιολογικές συνθήκες και με βήματα προς τη συνολική πρόοδο. Ανησυχεί δικαίως ο πολίτης μήπως η διαδοχή των εποχών καταστήσει τις κρίσεις ένα σύνηθες φαινόμενο, μία αδιάκοπη πρόκληση που τείνει να τον μετατρέψει σε απαθή μάρτυρα συγκλονιστικών γεγονότων.
