ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Γράφαμε χθες για την εξουσία που γεννά την αλαζονεία! Μπορούμε να συναντήσουμε παραδείγματα άπειρα. Ακόμη και δίπλα μας σε κάθε μας βήμα! Κι όχι μόνο σε πολιτικούς θώκους, αλλά παντού! Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει ένα καλό που έμεινε στην ιστορία: “Αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα κάποιου δωσ’ του εξουσία”!
Το τι έκανε ο Λίνκολν ως πρόεδρος (εξουσία δηλαδή) των ΗΠΑ και πως μυθοποιήθηκε από αυτούς που κόβουν και ράβουν την ιστορία κατά πως τους βολεύει, είναι βέβαια μια άλλη συζήτηση. Δεν είμαστε απ’ αυτούς που θεωρούμε ευεργέτη τον Αβραάμ. Κάθε άλλο! Ωστόσο το απόφθεγμα, το οποίο έχουμε επικαλεστεί στο γνωστό σημείο της στήλης με διάφορες αφορμές, ισχύει εκατό τοις εκατό!
Εφαρμόζει μάλιστα “γάντι” σε όλα όσα ακούμε τον τελευταίο καιρό σε όλους τους χώρους και όσα γίνονται από “παλικάρια” και… άνδρες παλιάς κοπής που αλλη δημόσια εικόνα καλλιεργούσαν εντέχνως κι άλλο ήταν πραγματικά όταν έσβηναν οι προβολείς!
Όλοι μας όλο και κάτι έχουμε να διηγηθούμε για πρόσωπα που όταν ανέλαβαν έστω κι ένα μικρό ρολάκο, μεταμορφώθηκαν! Ακόμη και με μία θέση σε διοικήσεις αθλητικών συλλόγων! Ακουγε ο άλλος τη λέξη “πρόεδρος” κι έρχονταν σε κατάσταση… οργασμού! Είχε την αίσθηση ότι θα πηδήξει όλο το σύμπαν!
Φανταστείτε τώρα μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά ν’ αναλάμβανε και ακόμη πιο νευραλγική θέση! Θα κυκλοφορούσαμε με… τσίγκινα σώβρακα και θα πηγαίναμε τοίχο – τοίχο μην πάθουμε καμια ζημιά!
Το φαινόμενο συναντάται παντού! Σε όλους τους χώρους. Δεν είναι δηλαδή “προνόμιο” της πολιτικής, του αθλητισμού, του πολιτισμού της δημόσιας ζωής! Παντού υφίσταται, όπου μπορεί να αισθανθεί κάποιος ότι βρίσκεται σε θέση ισχύoς!
Φυσικά και στο χώρο του τύπου! Ο οποίος έχει εξελιχθεί στα χρόνια μας σε ένα φερέφωνο των οικονομικά ισχυρών και των υπηρετών τους! Οχι πως δεν γινόταν παλιά το ίδιο, αλλά υπήρχαν ρε αδερφέ αντιστάσεις από σχολές δημοσιογραφίας που προέκυψαν σε δύσκολα χρόνια σε ιστορικές εφημερίδες.
Απ’ αυτές αναδείχθηκαν σπουδαίοι δημοσιογράφοι που ακόμη και σήμερα μνημονεύονται. Όχι κατ’ ανάγκη για το ιδεολογικό τους υποβαθρο, αλλά για τη στάση ζωής για την έρευνα τον έλεγχο της εξουσίας και το σεβασμό στην ιδιότητά τους. Αυτές τις σχολές τις κράτησαν όσο μπορούσαν, αλλά ήλθε η εποχή που σ’ ο,τι αφορά την κεντρική σκηνή, ισοπεδώθηκε το σύμπαν!
Κάποια προπύργια ανεξαρτησίας έχουν απομείνει και πρέπει να ψάξεις πολύ για να τα βρεις. Κι έχουμε να καμαρώνουμε γι’ αυτό στην εφημερίδα που κρατάτε, γιατί διατηρείται ακόμη αυτή η μαγιά!
Η εξουσία λοιπόν!
Το μεγαλύτερο αφροδισιακό, αλλά και το “κρας τεστ χαρακτήρα” για να καταλάβεις τι καπνό φουμάρει ο καθένας που θα την πάρει στα χέρια του! Κι επειδή ανοίξαμε την κουβέντα με το απόφθεγμα του Αβραάμ, να την κλείσουμε αναλόγως με μια γαλλική παροιμία: «Την εξουσία μπορείς να την εμπιστευτείς μόνο στον άνθρωπο που τη βαριέται και την αποφεύγει…»
