ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την αποφράδα νύχτα της 18ης Σεπτεμβρίου του 2020, όταν η περιοχή στην οποία ζούμε έγινε, στο μεγαλύτερο μέρος της, μια… λιμνοθάλασσα, γνωρίζοντας μια βιβλική καταστροφή!
Όταν οι οδοί της πόλης έγιναν παραπόταμοι του Καράμπαλη και του Καλέντζη , όταν οι συμπολίτες ένιωσαν αυτό το φριχτό συναίσθημα της ανημπόριας, μπροστά στην παραβίαση των προσωπικών τους χώρων, των σπιτιών και των μαγαζιών τους…
Ένας χρόνος από τη νύχτα που η Καρδίτσα θα μπορούσε να ονομαστεί με μια δόση πικρού χιούμορ “χαμένη Ατλαντίδα”, που “θάφτηκε” μέσα από τα ίδια τα ποτάμια που την περιτρυγιρίζουν και θα μπορούσαν – αν αξιοποιούνταν διαχρονικά – ν’ αποτελούν πόλο έλξης, πραγματικής ανάπτυξης και ομορφιάς!!!!
Το έντονο και πρωτοφανές, πράγματι, καιρικό φαινόμενο, που το βαφτίσαμε “Ιανό”, χτύπησε αλύπητα όχι μόνο την πόλη, αλλα το μεγαλύτερο μέρος του Νομού Καρδίτσας καθώς και τον ορεινό όγκο αφήνοντας πίσω του συντρίμια! Η λέξη “συμφορά” δεν είναι καθόλου υπερβολική διότι μέσα σε όλα χάθηκαν ζωές και περιουσίες συνανθρώπων μας!
Κι όλα αυτά όχι το 1930 (που ξαναπλημμύρισε η Καρδίτσα), αλλά το 2020 και μάλιστα μέσα στο κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, κι όχι στις… Κάτω Χώρες!
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Το μεσημέρι της Παρασκευής 18 Σεπτεμβρίου, όταν η βροχή έπεφτε ασταμάτητα κι άρχιζε να δυναμώνει, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι την επομένη ακριβώς η περιοχή θα μετατρέπονταν σ’ έναν απέραντο λασπότοπο! Πολύ δε περισσότερο δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα δει το σαλόνι του μοιάζει με περιοχή της ζούγκλας που τη χτύπησε μουσώνας και τα υπάρχοντά του να… πλέουν στους δρόμους σαν ναυαγοσωστικές βάρκες!
Κι όμως συνέβη! Από τα μεσάνυχτα και μετά η Καρδίτσα άρχιζε να πλημμυρίζει και οι ώρες αγωνίας που βίωσαν χιλιάδες συμπολίτες ήταν απερίγραπτες!
Όπως τονίζουμε στο παραπάνω σχόλιο, κάθε Καρδιτσιώτης έχει να διηγηθεί κάτι από την εφιαλτική αυτή βραδιά και από μια ιστορία!
Κι όπως σωστά ειπώθηκε, αν αυτή η καταστροφή εξελίσσονταν σε ώρες που η πόλη θα είχε κόσμο στους δρόμους (φροντιστήρια παιδιών, μετακινήσεις), είναι πολύ πιθανό να θρηνούσαμε κι άλλες απώλειες ζωής συνανθρώπων μας!
Το πρώτο φως του ηλιου της επομένης φθινοπωρινής ημέρας, έδωσε εικόνες αποκάλυψης που δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ! Ούτε απ’ αυτούς που τις έζησαν, ούτε από τις επόμενες γενιές Καρδιτσιωτών που θα διαβάζουν τα δημοσιεύματα και θα βλέπουν τις φωτογραφίες.
Το συγκλονιστικό ολοσέλιδο του “ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΑ” που περιγράφει την τραγωδία, είναι από μόνο του ένα ιστορικό ντοκουμέντο που θα μείνει στο πέρασμα των χρόνων…
Η εφημερίδα που παρά την ανυπολόγιστη καταστροφή που υπέστησαν οι εγκαταστάσεις και τα γραφεία της, κατόρθωσε μόλις σε δύο ημέρες να μπει στο πιεστήριο και να σταθεί δίπλα στον Καρδιτσιώτη για μία ακόμη φορά, αφουγκραζόμενη τον πόνο και την αγανάκτησή του και υποστηρίζοντας με τη στεντόρια κι ανεξάρτητη φωνή της τα δίκια του.
Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΑΣΠΕΣ
Μέσα στους τόνους λάσπης που έπνιξαν την Καρδίτσα, βρέθηκαν και όλες οι αθλητικές υποδομές!
Το μεγάλο κλειστό γυμναστήριο που είχε εγκαινιαστεί με τόση χαρά, πλημμύρισε και υπέστη τεράστιες ζημιές που το κράτησαν κλειστό ένα χρόνο!
Το προπονητήριο της Αναγέννησης “Γιώργος Μπαζής” στο Σταυρό, έγινε λίμνη, την στιγμή μάλιστα που η ιστορική ομάδα έψαχνε να βρει τα πατήματά της, ενώ καταστράφηκε πολύτιμο αθλητικό υλικό σχεδόν απ’ όλους τους συλλόγους σε πάμπολλα γήπεδα. Σε μια περίοδο μάλιστα που βρισκόμασταν μεσούσης της πανδημίας και με οικονομικά αδιέξοδα μεγάλα!
ΕΠΑΝΗΛΘΕ Η ΖΩΗ ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ
Σήμερα, 18 Σεπτεμβρίου του 2021, η ζωή έχει επανέλθει! Οπως άλλωστε συμβαίνει πάντα, αφού βρίσκει τον τρόπο να “ανθεί” ακόμη και μετά από τραγωδίες.
Το αθλητικό κίνημα “ζωντάνεψε” και πάλι, η πόλη δεν έχει εκείνη τη θλιβερή όψη που είχε από το βράδυ της καταστροφής και για αρκετές εβδομάδες μετά, ο κόσμος παλεύει ξανά στην καθημερινότητά του αντιμετωπίζοντας όρθιος τα προβλήματα…
Όρθιοι παρέμειναν, όμως, οι Καρδιτσιώτες και σε όλο αυτό το εφιαλτικό διάστημα αποθεώνοντας και την έννοια της αλληλεγγύης. Της πραγματικής, κι όχι της “γιαλατζί”’, αυτής που προέκυψε αυθόρμητα από συλλογικότητες και πρωτοβουλίες συμπολιτών που ακόμη και με κατεστραμμένα τα δικά τους σπίτια έδωσαν ένα χέρι βοήθειας στο διπλανό τους! Και ο αθλητισμός εδώ έκανε τη διαφορά.
Σύλλογοι, ομάδες, αλλά και φίλαθλοι (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ultras gate 3 της ΑΣΑ που ήταν παντού), έδωσαν ό,τι μπορούσαν.
Αυτό είναι που κρατάμε κυρίως και μαζί μια αυστηρή απαιτητική διάθεση και συνεχή εγρήγορση για να δρομολογηθούν και να γίνουν αυτά που πρέπει στον τόπο που ζούμε και αγαπάμε όσο η ζωή μας…
Να μην ξεχάσουμε
Οι φωτογραφίες, περιγράφουν εν μέρει την τραγωδία που βίωσε η Καρδίτσα το βράδυ της Παρασκευής 18 Σεπτεμβρίου του 2020..,
Κάθε Καρδιτσιώτης, άλλωστε, έχει να διηγηθεί τη δική του ιστορία απο την τραγωδία που άφησε πίσω της τρεις θανάτους συνανθρώπων μας, ανυπολόγιστες καταστροφές σε επαγγελματικές στέγες και σπίτια και ένα αίσθημα οργής και αγανάκτησης για την ανύπαρκτη αντιπλημμυρική προστασία, αλλά και για τον απαράδεκτο τρόπο που αντιμετωπίζεται η περιοχή από τους υπεύθυνους.
Οι τεράστιες διαχρονικές ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και κάθε αρμοδίου, για το γεγονός ότι η Καρδίτσα θάφτηκε κάτω απο τα λασπόνερα των ποταμών της, δεν είναι δυνατόν να διαγραφούν ούτε φυσικά να τις μετακυλήσουμε εξολοκλήρου στον… “Ιανό”, στα έντονα καιρικά φαινόμενα και στην “κλιματική αλλαγή” που έγινε το βολικό αφήγημα των ημερών που χρησιμοποιείται για κάθε καταστροφή! Από πλημμύρες, μέχρι πυρκαγιές!
Η γύμνια σε σοβαρά αντιπλημμυρικά έργα (που δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη!), η τραγική διαχείριση της έκτακτης κατάστασης από τους καθ’ ύλην αρμόδιους (οι οποίοι όχι μόνο δεν υπήρξαν έτοιμοι, όπως δήλωναν, αλλά το εφιαλτικό βράδυ στην πολιτική προστασία “ξέμειναν” μέχρι κι από τηλέφωνα για να επικοινωνούν μεταξύ τους!) δεν είναι δυνατόν να “κρυφτούν” πίσω από τα “μπιχλιμπίδια” και τις “χάντρες” που έταξαν και έδωσαν (όχι μάλιστα σε όλους όσοι καταστράφηκαν) στους Καρδιτσιώτες που είδαν το βιος μιας ζωής να γίνεται βούρκος!
Οι πληγές από αυτή την αποφράδα ημέρα, που μάλιστα ήλθε ως… “κερασάκι στην τούρτα” μέσα στον καιρό της πανδημίας και μιας συνεχιζόμενης οικονομικής ανέχειας, είναι ακόμη ορθάνοιχτες. Ανεξίτηλες και θυμίζουν σε όλους μας τι δεν κάνουμε σωστά και συλλογικά από πλευράς διεκδικήσεων, ακόμη και για τα αυτονόητα: Για να μην… πνιγόμαστε, εστω, όταν δυναμώνει η βροχή!
Αν ξεχάσουμε, θα το ξαναζήσουμε…
