ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Εικόνες βγαλμένες από μια άλλη εποχή, πρόσωπα και φιγούρες επικές, που θα μπορούσες να συναντήσεις σε παλιά ντοκυμαντέρ, απλοί κι ωραίοι άνθρωποι του κοινωνικού ιστού της Καρδίτσας που με την ορμή και το πάθος της νιότης τους “έχτισαν” την περιοχή από τα χαλάσματα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, έφεραν ξανα το χαμόγελο στα πικραμένα από τις συμφορές της κατοχής χείλη και έζησαν τις δικές τους ιστορίες…
Η αθλητική δραστηριότητα σε στίβους που ουδεμία σχέση είχαν με τις ανέσεις του σήμερα, ήταν τρόπος ζωής καθώς μέσα απ’ αυτή εκφράζονταν η ασίγαστη επιθυμία για κοινωνικοποίηση, για χαρά, για προσφορά, για ζωντάνια…
Κι αν κάποιοι φρόντισαν να χωρίζουν τον κόσμο στη δίψα για εξουσία και να τον κάνουν τροφή στα κανόνια του κέρδους τους, οι νέοι φρόντιζαν να τον ενώνουν και μέσω του αθλητισμού….
Το ποδόσφαιρο, του οποίου η δημοφιλία όλο και μεγάλωνε παγκοσμίως, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο απογειώθηκε και ασκούσε μαγική έλξη στους πάντες και φυσικά στα νιάτα της πόλης. Αρκούσε μια πέτσινη μπάλα για να στήνονται τρομερα ματς μέχρι να σβησει το φως του ήλιου στους ανοιχτούς χώρους, στις λεγόμενες αλάνες!!!
Αμέτρητοι ταλαντούχοι και βυρτουόζοι μπαλαδόροι ξεπήδησαν μέσα απ’ αυτή την ακατάπαυστη δραστηριότητα. Σε έναν απ’ αυτή την μεγάλη παρέα αφιερώνουμε σήμερα τη στήλη… Σον εξαίρετο άνθρωπο, πάνω απ’ όλα, Σωτήρη – ή οπως τον ξέρουν όλοι – Τζώνη Παππα!
Σε ηλικία μόλις 15 ετών, την εποχή που επανεκκινούσε το ποδόσφαιρο κι άρχισαν να μεσουρανούν στη Δυτική Θεσσαλία η Αναγέννηση, ο ιστορικός Ολυμπιακός και η νεοσύστατη ΠΟΕΚ, θα επιλέξει τα “κιτρινόμαυρα”!
Η ιστορία του μεγάλου συλλόγου ήταν αυτή που τον γοήτευσε για να ενταχθεί στις τάξεις του στις 6 Δεκεμβρίου του 1948, ενώ δεχόταν “πρέσινγκ” απο τη διοίκηση του Ολυμπιακού Καρδίτσας.
Θα λάβει μέρος σε όλη την αθλητική παλιγγενεσία της δεκαετίας του ‘50, θα συμβάλλει τα μέγιστα μαζί με άλλους σπουδαίους παίκτες της εποχής στο “μεγάλωμα” της Αναγέννησης, θα γευτεί διακρίσεις, θα βιώσει τα δυνατά ντέρμπι της εποχής με την ΠΟΕΚ και θα διακριθεί για τις ικανότητές του ως επιθετικός, αλλά και για το εξαίρετο ήθος του που μνημονεύονταν από συμπαίκτες και αντιπάλους.
Δεν θα εξαργυρώσει την 12ετή του αγωνιστική παρουσία (1950-62), με κάποιο διοικητικό πόστο στη συνέχεια, αφού κατάφερε να συνδυάσει αθλητισμό, μόρφωση και σπουδές ιδανικά, αλλά δεν θα σταματήσει ποτέ να βλέπει τη λατρεμένη του Αναγέννηση μέχρι σήμερα.
Ο αγαπητός φίλος “Τζώνης”, ο αιώνιος “εφηβος” Αναγεννησιώτης…
Αθλητική παλικαριά και ήθος
Το προσωνύμιο “τζέντλεμαν” που αποδίδουμε, σίγουρα ταιριάζει στον Τζώνη Παππά, γιατί σε όλη την αθλητική του διαδρομή επέδειξε αυτό που τον χαρακτήριζε και στην προσωπική του ζωή! Ηθος, ευγένια αυθεντική και αξιοπρέπεια. Συνδυάζοντας μάλιστα αυτά τα στοιχεία με την απαράμιλλη ικανότητά του στα κακοτράχαλα γήπεδα, αναδείχθηκε ως ένας από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές. Πρωταγωνιστής και παθιασμένος για τη νίκη ως ικανότατος αθλητής την ώρα του αγωνα, αλλά σεμνότατος και δίχως την παραμικρή δόση έπαρσης, είχε μόνο συμπάθειες εντός και εκτός Καρδίτσας.
Δεν είναι τυχαίο ότι βραβεύτηκε από την Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλίας τον Οκτώβριο του 1952 για το αθλητικό του ήθος (ΦΩΤΟ)! Ενα “δίπλωμα” που το σώζουμε στη διαρκή έρευνα, γιατί αποτελεί κι αυτό ένα ιστορικό τεκμήριο της αθλητικής ιστορίας του τόπου.
Κατάφερε σε πολύ δύσκολες εποχές να σπουδάσει οικονομικές επιστήμες στη Θεσσαλονίκη, δεν ενέδωσε στα κελεύσματα του Αρη, επιλέγοντας να αφοσιωθεί στο πανεπιστήμιο και να παραμείνει στην Αναγέννηση…
