Βρεθήκαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια των μνημονίων στη στενάχωρη θέση να γράφουμε πασχαλινό μήνυμα με την ευχή και την προσδοκία, ότι ως νεκραναστάσιμος λαός οι ελληνορθόδοξοι θα τα καταφέρουμε και θα ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον.
Είναι όμως η πρώτη φορά που πέρα από την πίστη στον Υιό του Ανθρώπου, τον Υιό το Θεού, εναποθέτουμε τις όποιες ελπίδες και στον ίδιο αυτό καθαυτό τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, με την ευχή να τα καταφέρει και να βγει αλώβητος από την πανδημία. Τον επιστήμονα, να μπορέσει να μας «δώσει τα φώτα του» και να ανακαλύψει σύντομα το πολυπόθητο εμβόλιο. Τον γιατρό κι το νοσηλευτή για να μας παρέχει την τυχόν περίθαλψη αν παραστεί ανάγκη
Τον ηγέτη που θα κατανοήσει ότι πέρα και πάνω από πολιτικά κόστη, από οικονομία, από φιλάρεσκη απεικόνιση καταστάσεων και επικοινωνία, προέχει η ανθρώπινη ζωή…
Με μία απόκοσμη εικόνα, με τους ναούς της λατρείας της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας, των Παθών του Κυρίου και της Ανάστασης, άδειους από πιστούς, αλλά με τις ψυχές μας από τα σπίτια μας γεμάτες πνευματικότητα και περισυλλογή, γιορτάζουμε το φετινό Πάσχα της καραντίνας…
Η Ανάσταση είναι το μήνυμα της νίκης της ζωής επί του θανάτου και για την Ανατολική Ορθόδοξη κουλτούρα αυτό είναι μήνυμα συνυφασμένο με τον τρόπο προσέγγισης αυτού του μυστηρίου:
Της ίδιας της φύσης και του θαύματος της έμβιας ζωής, της αναβλάστησης της από τον χειμώνα, από τη στείρα γη.. Πάσχα όμως όπως αναφέραμε και σε παλιότερα σημειώματά μας σημαίνει στα Εβραϊκά και πέρασμα
Σε αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία για τη χώρα και όλη την ανθρωπότητα είναι το πέρασμα από την καραντίνα και τον εγκλεισμό στην κανονικότητα. Τούτη τη φορά σήκωσαν το σταυρό του μαρτυρίου δισεκατομμύρια άνθρωποι κυριολεκτικά και μεταφορικά και προσπαθούν μετά το φόβο του φυσικού θανάτου, να νικήσουν και εκείνο του οικονομικού που ακολουθεί λόγω της πανδημίας…
Του Πάσχα προηγήθηκε η Σαρακοστή της καραντίνας όπου οι άνθρωποι, αναθεώρησαν απόψεις, έδιωξαν το άγχος του αχαλίνωτου καταναλωτισμού, κατάλαβαν βαθειά μέσα τους, ότι άλλα είναι αυτά που τροφοδοτούν και νοηματοδοτούν την ύπαρξή μας . Πράγματα ανώτερα, όπως η περισυλλογή, η προσφορά, ο χρόνος που πρέπει να αφιερώσουμε σε αγαπημένα πρόσωπα…
Γιορτάζουμε λοιπόν με περισυλλογή, κατάνυξη με το στενό οικογενειακό περιβάλλον…
Βγαίνουμε νικητές στη μάχη κατά της πανδημίας, νικητές της ζωής,,. Το Φως το Αναστάσιμο νικά το σκότος..
Φως αναστάσιμο, εκτυφλωτικό, πηγή ζωής και έμπνευσης για τον αέναο κύκλο της ανθρώπινης υπόστασης. Μακριά από αγαπημένα πρόσωπα, αλλά με τη σκέψη μας κοντά τους.
Πάσχα του skype και της βιντεοκλήσης, της ψευδαίσθησης, αλλά και της ελπίδας, ότι θα αγκαλιάσουμε ξανά παιδιά και εγγόνια, οι γεροντότεροι. Πάσχα του Τσιόδρα και του Χαρδαλιά, που μπήκαν με έναν ασυνήθιστο τρόπο στην καθημερινότητά μας..
Πάσχα χωρίς βεγγαλικά και βαρελότα να σκίζουν την ανέσπερη νύχτα, χωρίς τη μυρωδιά του βασιλικού και του πανσέ, από την αυλή του σπιτιού στο χωριό, χωρίς ίσως- ίσως για τους περισσότερους τη γνώριμη τσίκνα, από τον οβελία…
Πάσχα διαφορετικό και πρωτόγνωρο, απόκοσμο, αλλά και πνευματικό, Πάσχα αναθεώρησης και ανασύνταξης,
Πάσχα που ισιώσαμε την καμπύλη που σκεφτήκαμε για πρώτη φορά υπεύθυνα, ότι η δική μας πιθανή στέρηση εξόδου, έδωσε ζωή σε αγαπημένα πρόσωπα…
Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα, που όταν θέλουν μπορούν και κάνουν θαύματα,
Πάσχα που αναστήσαμε την ελπίδα ότι οι Έλληνες μπορούμε να τα καταφέρουμε…
