Είμαστε πρωταγωνιστές εκόντες-άκοντες σε σενάριο του Όργουελ, καθώς 3 δισεκατομμύρια πολίτες στην υφήλιο βιώνουμε το απόλυτο lock down και την πολυήμερη καραντίνα και αυτό εξάπτει τη φαντασία μας μέσω των social media, με τα οποία επικοινωνούμε καθημερινά…
Πολλές οι θεωρίες συνωμοσίας που διακινούνται για τον κορωνοϊό και μάλιστα και από μορφωμένους ανθρώπους τις τελευταίες ημέρες.
Δείγμα αφενός της μονομέρειας πλέον στη μάθηση, της εξειδίκευσης, της αφασίας, της ευκολίας να αποδώσουμε σε κάποιους άλλους τις δικές μας ευθύνες. Ψυχραιμία δεν ήρθαν οι Ελ να μας τον φυτέψουν, ούτε πρόκειται για παγκόσμια συνωμοσία πολυεθνικών, Κινέζων, Αμερικάνων, σιωνιστών ή Ρώσων. Κάποιοι από εμάς ψήφισαν ανεύθυνους ηγέτες σε όλο τον κόσμο, ενέδωσαν στο λαϊκισμό γιατί θέλαμε αλά καρτ δημοκρατία και έτσι ξέφυγε η κατάσταση σε έναν πολύ επιθετικό και ύπουλο ιό, τον οποίο η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, τώρα ανιχνεύει.
Η «κοινωνία των πολιτών» από την άλλη αναζητά ευθύνες… Το ποιόν επιλέγουμε να μας κυβερνήσει είναι ασφαλώς πράξη πολιτική και ο άνθρωπος είναι «ον κοινωνικόν και πολιτικόν» κατά Αριστοτέλη. Πράξη πολιτική είναι όμως και σε ποια εταιρεία δίνουμε τα λεφτά μας, από τα καταναλωτικά αγαθά μέχρι τις υπηρεσίες. Ποιόν εμπιστευόμαστε για την ενημέρωση μας, ποιόν για τα τρόφιμα, ποιόν υποστηρίζουμε στον αθλητισμό και πάει λέγοντας. Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον κορωνοϊό. Έχουν και παραέχουν για ψαχτείτε λίγο.
Μήπως ενδώσαμε και εμείς στο εύκολο, το πολυδιαφημισμένο, μήπως κοιτάξαμε την εμπορικότητα και όχι την ποιότητα του προϊόντος ή της υπηρεσίας, όπου εμπιστευτήκαμε τα χρήματά μας. Όταν εξακολουθούμε να στηρίζουμε πχ μία εταιρεία που δεν έχει εταιρική κοινωνική ευθύνη, δεν σέβεται το περιβάλλον κλπ , αλλά απλώς είναι «in” ή είναι πιο φθηνή, προφανώς δεν θα σεβαστεί και τη δημόσια υγεία και δεν θα τηρήσει τους κανόνες ασφάλειας.
Ο καταναλωτισμός μας μετέτρεψε από πολίτες σε καταναλωτές. Πολίτης όμως με την κλασική αρχαιοελληνική έννοια του όρου σημαίνει και οπλίτης με τον αναγραμματισμό που ευφυώς εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες διανοητές… Σημαίνει, αυτός που υπερασπίζεται την ελευθερία, τη δημοκρατία και εν προκειμένω τη δημόσια υγεία με τις πράξεις του. Οπλίτης σε έναν πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό , είναι εκείνος που τηρεί σχολαστικά
τους όρους δημόσιας υγιεινής και σέβεται και τη ζωή του άλλου, επί της ουσίας την υπερασπίζεται με τις πράξεις του ή την θέτει σε κίνδυνο…
Κάποιοι πολίτες-καταναλωτές ψήφισαν τον Τραμπ και τον Τζόνσον, κάποιοι από μας αποδίδαμε τα μνημόνια σε συνωμοσία, σε αεροψεκασμούς και σε προδοσία , γιατί δεν θέλαμε να παραδεχτούμε ότι ζούσαμε (όχι όλοι αλλά αρκετοί από εμάς) με δανεικά πάνω από τις δυνατότητες παραγωγής πλούτου της χώρας…. Κάποιοι από μας δέχτηκαν αγόγγυστα τις περικοπές στη δημόσια υγεία, αρκεί να μη θιγούν τα δικά μας συντεχνιακά δικαιώματα και τώρα με την πανδημία αναζητούμε εναγωνίως γιατρούς και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, που δεν αναπληρώθηκαν επί μία δεκαετία…
Μένουμε σπίτι λοιπόν και προσπαθούμε να διδαχτούμε και να σκεφτούμε τι κι εμείς κάναμε λάθος. Αν θα ξημερώσει μετά την πανδημία ένα κόσμος πιο αλληλέγγυος, πιο δημοκρατικός, πιο ευαισθητοποιημένος για την ανάγκη ύπαρξης ενός κοινωνικού κράτους, ή πιο αυταρχικός με απόλυτο έλεγχο πράξεων και συνείδησης, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και από τον τρόπο με τον οποίο δρούμε και αντιδρούμε σε αυτή την πρωτόγνωρη πρόκληση που θα χαρακτηρίσει τη γενιά μας…
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
