Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000 ενδώσαμε στο «λαϊκό καπιταλισμό» στη φούσκα του χρηματιστηρίου. Αφού χάσαμε οι περισσότεροι, αμαθείς γαρ τις οικονομίες μιας ζωής επιστρέψαμε σε αυτό που γνωρίζαμε καλύτερα, σε ένα μαγαζάκι για να βγαίνει το μεροκάματο…
Στις αρχές του πρώτου μνημονίου γράφαμε για το θάνατο του εμποράκου, λόγω της ύφεσης στην οικονομία. Μικρομάγαζα έκλεισαν και στην Καρδίτσα, ακόμη και σε πάλαι ποτέ εμπορικούς δρόμους. Το όνειρο του νεοέλληνα να κερδίσει το βιός του πουλώντας κάτι σε κάποιον άλλο, που δεν το έφτιαχνε ο ίδιος, ήταν αυτό που μας οδήγησε στη δεκαετή ύφεση.
Και ξάφνου κάτι η συγκυρία (Αραβική άνοιξη γαρ) κάπου η ανάγκη, χτίσαμε μία νέα φούσκα που άκουγε στο όνομα τουριστικό real estate και οικονομία του διαμοιρασμού κοινώς rbnb και επενδύσεις στον τουρισμό.
Είναι κακό όμως στην άμμο να χτίζεις παλάτια, λέει ένα γνωστό λαϊκό άσμα.
Και ήρθε η πανδημία να «θάψει» και τις τελευταίες ελπίδες για ανάκαμψη. Φέτος ο τουρισμός πνέει τα λοίσθια και κανείς δεν γνωρίζει αν η πανδημία θα μας έχει αποχαιρετήσει και του χρόνου το καλοκαίρι… Ξενοδοχεία χτίστηκαν με δάνεια και οι υποχρεώσεις τρέχουν.
Κάπως έτσι βρέθηκαν οι «πρόθυμοι» στη Θεσσαλία, που προκειμένου να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται που λέει και το άσμα, ενέδωσαν στα κελεύσματα ΜΚΟ και Ύπατης Αρμοστείας και είπαν αδιαφορώντας για τοπικές κοινωνίες, για συναδέλφους τους που το «παλεύουν» ακόμη, να νοικιάσουν ξενοδοχεία και ξενώνες για τη φιλοξενία προσφύγων. Στη Λάρισα, μετά την Καρίτσα και την Άνω Σωτηρίτσα φαίνεται ότι έρχεται η σειρά για το Καστρί – Λουτρό. Το χειμώνα εξάλλου ακουγόταν για ξενώνα στην Καλλιπεύκη.
Όπως συμβαίνει και με τον «απατημένο σύζυγο», ο δήμος Τεμπών είναι ο τελευταίος που το πληροφορείται. Ενδιαφέρον φαίνεται πως έχει εκδηλωθεί και στον ορεινό όγκο του Ν. Καρδίτσας.
Φυσικά νωρίτερα μπήκαν πωλητήρια και ενοικιαστήρια στα χωράφια στους «επενδυτές» της πράσινης ενέργειας των φωτοβολταϊκών πάρκων, αφού από τη γεωργία κανένας δεν πλούτισε, αλλά δεν πείνασε κιόλας.
Πωλείται ή ενοικιάζεται γενικώς η πατρίδα και η χώρα για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα το φετινό χειμώνα, που θα είναι ίσως ο πιο δύσκολος των τελευταίων 20 ετών, αφού ρευστότητα στην αγορά δεν υπάρχει και οι δανειοδοτήσεις (λέγε με επιστρεπτέα προκαταβολή ή ΤΕΠΙΧ) έρχονται με το σταγονόμετρο από την κυβέρνηση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πάλι η μερίδα του λέοντος πάει σε μεγάλους που είναι και χρηματοδότες του πολιτικού μας συστήματος και της «κομματοκρατίας»…
Τούτο το χειμώνα άμα τη βολέψουμε που λέει κι ένα άλλο άσμα…
Γιάννης Κολλάτος
