Να δεις τι σου’ χω για μετά…! Το γνωστό άσμα ταιριάζει γάντι στην περίπτωση των τριπλών εκλογών αυτής της Κυριακής… Οι «επαγγελματίες της επικοινωνίας» θριάμβευσαν και πάλι, αναδεικνύοντας τις ασημαντότητες και καταπνίγοντας τις φωνές της λογικής και του ρεαλισμού, σε μία περίοδο που περισσότερο από ποτέ η χώρα έχει ανάγκη να εκλεγούν αυτοί που θα κάνουν τη δουλειά και εν προκειμένω τη ζωή ων πολιτών ευκολότερη στην καθημερινότητά τους.
Οι δήμαρχοι που θα κάνουν τις πόλεις μας και τα χωριά μας αξιοβίωτα, οι περιφερειάρχες που θα δώσουν το στίγμα για την ισχυροποίηση των περιφερειών σε μία Ελλάδα με το πιο τριτοκοσμικό και στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, οι ευρωβουλευτές που θα προασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας στις Βρυξέλλες, όπου λαμβάνονται οι πιο κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον μας…
Το να δεις τι σου’ χω για μετά σημαίνει πολλά, όπως ότι όλοι αυτοί που μας προσέγγισαν με αστραφτερό χαμόγελο και μας υποσχέθηκαν ότι θα είναι δίπλα μας, μάλλον θα εξαφανιστούν αφού εκλεγούν και θα επιδοθούν στη νομή της εξουσίας…
Οι φίλοι του λαού και των πολιτών έχουν ήδη στήσει τη μηχανή για τις μπίζνες, σε δήμους και κοινότητες, περιφέρειες και χωριά, με τους εργολάβους που στάθηκαν δίπλα τους οικονομικά, τους επιχειρηματίες που τους τήριξαν.. Το παιχνίδι της επικοινωνίας έχει γίνει αρκετά δαπανηρό..
Να δεις τι σου χω για μετά την κάλπη λοιπόν…
Έτσι είναι δυστυχώς οι αμείλικτοι νόμοι του εμπορίου και η εκλογική διαδικασία έχει μετατραπεί σε ένα κυνικό «εμπόριο ελπίδας». Σπανίως η διαδικασία είναι “win-win” και σε μία χώρα με τόσα οικονομικά προβλήματα, τα λεφτά δεν φτάνουν για όλους, αλλά μόνο για τις ελίτ. Είτε είναι οικονομικές- επιχειρηματικές, είτε κομματικές και συντεχνιακές… Σε ξεγελώ παίρνω την ψήφο σου και την επομένη, «δεν άκουσα, πως είπατε, ορίστε, συγγνώμη κύριε ποιος είστε…» που λέει και η Στανίση.
Άλλωστε ο ορισμός του Ροϊδη για το κομμα (εν προκειμένω και για την αυτοδιοικητική παράταξη) παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ:
Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού (στην περίπτωσή μας και δημάρχου), ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.
Οι Μαυρογιαλούροι, οι Γκρούεζες και οι Γκόρτσοι δεν θα εκλείψουν ποτέ από αυτό τον τόπο…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΛΑΤΟΣ
