Αν κάτι έχει δείξει η κρίση στην Ουκρανία (όπως και με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας), είναι η υποκριτική στάση της συμμαχικής Δύσης μέσω του ΝΑΤΟ και της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής «οικογένειας» της Ε.Ε. Μπορεί οι δυτικοί και Ευρωπαίοι πολιτικοί (μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες κυβερνώντες) να μιλούν για «κυρώσεις» σε βάρος της Ρωσίας, αλλά ούτε αυτό δεν έχουν κάνει στην περίπτωση της Τουρκίας και της ιμπεριαλιστικής της πολιτικής έναντι της Ελλάδας. Πόσο μάλλον όταν η Τουρκία – με την ίδια λογική- έχει εισβάλει και έχει υπό κατοχή τη μισή Κύπρο εδώ και μισό αιώνα! Το διεθνές δίκαιο έχει γίνει κουρελόχαρτο.
Λυκοσυμμαχίες, που ολοένα και περισσότερο πλέον γίνεται κατανοητό ότι στο επίκεντρο δεν έχουν τον άνθρωπο και την ευημερία των λαών, αλλά την εξυπηρέτηση πάσης φύσεως κρατικών και ιδιωτικών συμφερόντων (ενεργειακών, οικονομικών, ζωτικού χώρου, σφαιρών επιρροής κλπ).
Το θέμα είναι τί κάνει η Ελλάδα, πότε θα συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι ψωροκώσταινα όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε και θα ακολουθήσει μια πραγματική εθνική πολιτική προς όφελος της χώρας, για την προστασία και την ανεξαρτησία του λαού της.
Κ.Π.
