Ο παγκόσμιος πληθωρισμός που αναζωπυρώνεται από την αβεβαιότητα στις αγορές λόγω της παραλλαγής «Όμικρον» δημιουργεί νέα δεδομένα. Οι προβλέψεις για ταχύτατη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και επιστροφή στην κανονικότητα, αρχίζουν να υποχωρούν, ήδη ξεκινά η συσσώρευση νέου κύκλου χρεών για τις αεροπορικές εταιρείες, τα ναύλα δεν λένε να υποχωρήσουν, όπως και οι ελλείψεις στην εφοδιαστική αλυσίδα, ενώ οι τιμές πετρελαίου με απόφαση του ΟΠΕΚ που περιόρισε την παραγωγή ξεκινούν νέο ανοδικό κύκλο….
Αυτό φυσικά θα πυροδοτήσει νέο κύκλο ανατιμήσεων στην ενέργεια και αυτός με τη σειρά του ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις σε άλλα βασικά καταναλωτικά αγαθά όπως τα τρόφιμα. Το φαινόμενο είναι ανατροφοδοτούμενο και στην πρωτογενή παραγωγή και στη μεταποίηση. Οι υπέρογκες αυξήσεις στο φυσικό αέριο έφεραν αφενός μεν μεγαλύτερη κατανάλωση λιγνίτη, λιθάνθρακα και κοκ στην Ευρώπη (στερεά καύσιμα) για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, άρα ακόμη μεγαλύτερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Αφετέρου τριπλασιασμό των τιμών στα λιπάσματα (τα νιτρικά είναι παράγωγα του φυσικού αερίου στη χημική βιομηχανία). Ήδη αρκετοί αγρότες σε διάφορες χώρες και ηπείρους αντιδρώντας σε αυτό το νέο κύμα ακρίβειας και πληθωρισμού που διαπερνά όλη την υφήλιο συμπεριφέρονται αμυντικά και «πρώτο θύμα» είναι καλλιέργειες απαιτητικές σε λίπασμα όπως το καλαμπόκι. Η έλλειψη καλαμποκιού βέβαια σημαίνει λιγότερες ζωοτροφές, άρα λιγότερο κρέας και γαλακτοκομικά.
Το έλλειμμα θα κληθεί βέβαια να το καλύψει ως συνήθως η Βραζιλία του Μπολονσάρου που θα προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερη εκχέρσωση δασών στη ζώνη του Αμαζονίου για τη μετατροπή τους σε εκτάσεις καλλιέργειας μεταλλαγμένης σόγιας κι έτσι ο φαύλος κύκλος της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα συνεχιστεί, αφού θα εκλείψουν εκατομμύρια εκτάρια δασών που δεσμεύουν το διοξείδιο του άνθρακα.
Σε αυτές τις νέες προκλήσεις η ελληνική κυβέρνηση αντιδρά είτε με καθυστέρηση, είτε με αδράνεια αδυνατώντας να ενσωματώσει νέες πολιτικές και να χαράξει ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο. Οι υπέρογκες αυξήσεις στο κόστος παραγωγής του πρωτογενή τομέα (καύσιμα, λιπάσματα, σπόροι και ενέργεια με τις ρήτρες αναπροσαρμογής) θα φέρουν μείωση των προσόδων και των στρεμματικών αποδόσεων (λόγω χαμηλότερων εισροών), χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας της κλιματικής κρίσης που μπορεί να δημιουργήσει εκ νέου προβλήματα έλλειψης της πρώτης ύλης για τις εξωστρεφείς βιομηχανίες τροφίμων και ποτών της χώρας.
Αυτό θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερες ανάγκες για εισαγωγές ακόμη πιο ακριβών τροφίμων, θα ανοίξει εκνέου την ψαλίδα στο εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών –εξαγωγών , αυξάνοντας το έλλειμμα και πάει λέγοντας… Τι πρέπει να γίνει; Κατάρτιση ενός εθνικού σχεδίου ανάταξης της πρωτογενούς παραγωγής και μεταποίησης, με μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε ενέργεια και καύσιμα που είναι ο τριπλάσιος από το μέσο ευρωπαϊκό όρο, ώστε να γίνει ξανά ανταγωνιστική η πραγματική οικονομία της χώρας. Επιτάχυνση των έργων παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας στη λεκάνη του Αχελώου όπως είναι αυτά της Μεσοχώρας, της Συκιάς, του Πευκόφυτου και του Μουζακίου, που είναι έργα πολλαπλού σκοπού (και ενεργειακά, και περιβαλλοντικά και αρδευτικά και υδρευτικά).
Αυτό απαιτεί πολιτική συναίνεση και ανάληψη πολιτικού κόστους από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Το γεγονός για παράδειγμα ότι είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ στον ΟΟΣΑ για την καταβολή συντάξεων, δεν θα πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Το γεγονός ότι λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων αφήνουμε τον εθνικό πλούτο από τα μισοτελειωμένα έργα του Αχελώου ανεκμετάλλευτο, ενώ η πιο εύφορη πεδιάδα της χώρας ερημοποιείται δεν θα μας το συγχωρήσουν οι μελλοντικές γενιές.
Η ώρα για δράση είναι τώρα. Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ, μπορεί να είναι καθοριστικές για την μελλοντική μας πορεία, αν επικρατήσουν δυνάμεις εκσυγχρονισμού που θα θελήσουν συναινέσεις ώστε να πάει ο τόπος μπροστά, ή αν θα επιστρέψουμε στο παρελθόν του λαϊκισμού για την διατήρηση ενός φαύλου και αδιέξοδου κομματικού συστήματος…
