ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
“Θα πάρω τα βουνά” Είναι η διαχρονική φράση που την επικαλούμαστε όταν έχουμε απηυδήσει από τα όσα βλέπουμε ή ακούμε δεξιά κι αριστερά. Μ’ αυτή περιγράφεται ενίοτε η αγανάκτηση που νιώθει κανείς με όσα βιώνει, και η ψυχική ανάγκη να… κόψει πέρα, να γαληνέψει, να ησυχάσει, ν’ ανασυγκροτηθεί…!
Το βουνό συμπεριλαμβάνεται σε πλήθος αναφορών, σε τραγούδια, σε παραμύθια, σε λαϊκές διηγήσεις και είναι φυσικό. Αποτελούσε κι αποτελεί πάντα το καταφύγιο των διωκώμενων, το προπύργιο της ελευθερίας εκείνων που δεν υποτάσσονταν, την απόδραση απο τα “κουτάκια” της “κανονικότητας”, το “φευγιό”…
Το βουνό είναι η προστασία και η αποθέωση της ζωής! Είναι η ίδια η ζωή! Εχει υμνηθεί από σπουδαίους ποιητές και λαϊκούς ανθρώπους.
Έγραφε ο Νικηφόρος Βρεττάκος:
«…Σε ανέβαινα, σε κατέβαινα, ουρανό
φορτωμένος για τις ανάγκες μου.
Οι λέξεις μου, κάλυκες, έπρεπε
να γιομίζουν με φως. Οι στίχοι μου
γλάστρες στου Θεού το παράθυρο.
___✒___
Όταν ήρθα στον κόσμο κ’ είδα
τον ήλιο, είπα: Θα πρέπει κάτι
ν’ αφήσω πίσω μου φεύγοντας.
Και το βρήκα αρκετό. Ν’ ανεβώ
στην κορφή σου, να πετάξω
στη γης ένα λουλούδι.
___✒___
Η ουράνια δαντέλα,
η σχεδόν κυματίζουσα,
των γραμμών σου, θαρρείς
όταν δύει ο ήλιος
και γιομίζει αγγέλους.
Προχωρούν, ανεβαίνουν
απ’ τις δύο παρυφές
στη μεγάλη κορφή σου.
Συγκεντρώνονται πάνω της
σαν μιά χορωδία.
Όσο που τέλος,
κάποιος απ’ όλους
απλώνει το χέρι
κι ανάβει τον έσπερο.
___✒___
Εδώ πάνω είναι ο θάνατος άγνωστος
έλεγα κ’ έγραφα κάποτε. Κ’ ήταν
αλήθεια. Γινόταν συχνά.
Τα περάσματα έκλειναν.
Ο κρύος αέρας κ’ οι σκιές
της νυχτός δεν έβρισκαν
δίοδο.
………Συναντιόνταν
το έξω και το μέσα μου φως
κι απλωνόταν δίχως όρια γύρω μου.»
Το βουνό και τα μάτια μας, λοιπόν. Διότι κατά πως φαίνεται ήρθε η ώρα να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να το υπερασπιστούμε και ν’ ανταποδώσουμε έστω στο ελάχιστο κάτι απ’ όλα όσα απλόχερα μας έδωσε και συνεχίζει να μας δίνει…
Διότι το βουνό σε τελική ανάλυση είμαστε εμείς οι ίδιοι! Ούτε αυτό μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς, ούτε εμείς χωρις αυτό…
Η ΕΡΩΤΗΣΗ: «Δεν χτυπάμε μια κλήρωση και για τον πρωταθλητή της νέας σεζόν»;
ΤΟ ΡΗΤΟ: «Μ’ αρέσει να βρίσκομαι κοντά στην κορυφή ενός βουνού. Είναι δύσκολο να χαθείς εκεί». Βισλάβα Σιμπόρσκα – Πολωνέζα ποιήτρια.
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Η φράση “θα πάρω τα βουνά, να ησυχάσω” αν υλοποιηθούν τα όσα σχεδιάζονται ερήμην μας, δεν θα έχει καμία εφαρμογή σε λίγο καιρό. Διότι εκεί αντί για το μεγαλείο της φύσης θα συναντήσεις τις… μπουλντόζες, τις μπετονιέρες, τον χάλυβα και τα γιγάντια φουρφουρίκια!
Παραπέμπονται!
Οπως θα πληροφορηθήκατε στα ρεπορτάζ αλλά και στις ανακοινώσεις, τέσσερα μέλη της “Ανοιχτής Συνέλευσης” για τα Αγραφα, στοχοποιήθηκαν και τους φόρτωσαν κατηγορίες για να τους παραπέμψουν σε δίκη επειδή υπερασπίστηκαν το δικαίωμα της έκφρασης στις θρυλικές συνεδριάσεις των επιτροπών του Δήμου για παραχώρηση δημόσιας γης!
Τυχαίο;
Με τη δίκη μάλιστα να ορίζεται σε ημερομηνία που δεν αποκλείεται να βάλουν μπρος τις… μηχανές για επεμβάσεις στις κορυφές των Αγράφων και στα δάση! Τυχαία; Η γνωστοποίηση της είδησης και μόνο προκάλεσε θυμό, οργή και αγανάκτηση!
Εξηγήσεις
Κι αυτό διότι κατα τη γνώμη μας εκείνοι που έπρεπε να κληθούν για εξηγήσεις, για παραβίαση νόμων και κανονισμών ήταν αυτοί που αποφάσιζαν με κλειστές τις πόρτες σε ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ διαδικασία! Βιάζονταν να κλείσει η δουλειά!!!
Κόντρα…
Εκείνοι που έπρεπε, επίσης, να δώσουν εξηγήσεις ήταν αυτοί που επιτέθηκαν στον κόσμο με δηλητηριώδη αέρια, χημικά και γκλόπ, στερώντας του όχι απλά το δικαίωμα της έκφρασης και της παράστασης σε μια διαδικασία του δήμου τους, αλλά αντιμετωπίζοντάς τον με απαράδεκτο τρόπο. Αλλοι πρέπει να δικαστούν! Εκείνοι που πήγαν ΚΟΝΤΡΑ στις βουλές της κοινωνίας! Κι απ’ αυτή είναι ήδη καταδικασμένοι…
Αφιερωμένο το τραγουδάκι…
