Η Καρδίτσα, μέσα στην πληθώρα σπουδαίων ποδοσφαιριστών που ανέδειξε, είχε παράδοση και στους τερματοφύλακες!
Από την εποχή του Παύλου ακόμη που υπερασπίζονταν στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια τα… ξύλινα γκολπόστ της Αναγέννησης, μέχρι τις απίστευτες επιδόσεις του Γιώργου Μπαζή, του Σακκά, αλλά και άλλων που σημάδεψαν την εξέλιξη του τοπικού ποδοσφαίρου μέχρι σήμερα…
Μέσα στην μεγάλη αυτή παρέα των “ασων των γηπέδων” έχει ασφαλώς περίοπτη θέση και ο… “αίλουρος” του άλλοτε κραταιού ΑΟΚ Φόρης Μπουντόλος.
Με μια φοβερή διαδρομή τη “χρυσή” δεκαετία του ‘70 και με επιδόσεις που θα ζήλευαν γκολκίπερ ομάδων του κέντρου και της Θεσσαλονίκης!
Ο Φόρης Μπουντόλος ανήκε άλλωστε σε μια φουρνιά παικτών που θήτευσαν στον ΑΟΚ και στην Αναγέννηση οι οποίοι γέμιζαν γήπεδα με χιλιάδες κόσμου και θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να κάνουν καριέρα σε υψηλό επίπεδο, αν οι συνθήκες το επέτρεπαν… Μιλάμε για ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό.
Το οποίο όμως νοσταλγούν οι ρομαντικοί διότι είχε πέραν όλων των άλλων και το στοιχείο της εντοπιότητας που έδινε μια ξεχωριστή διάσταση στις αναμετρήσεις ομάδων της περιφέρειας και όχι μόνο.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, άρχισαν δειλά δειλά να γίνονται οι πρώτες μετακινήσεις παικτών, καθως η Α’ Εθνική μετατρέπονταν σε επαγγελματική.
Τότε ήταν που κάποιοι παίκτες της Καρδίτσας αναζήτησαν την τύχη τους εκτός συνόρων, αλλά και πάλι τα πράγματα ήταν δύσκολα!
Η παρουσία του Φόρη Μπουντόλου δεν πέρασε απαρατήρητη και το 1977 όταν άρχιζε να δύει το άστρο της φοβερής ομάδας του ΑΟΚ, πήρε μεταγραφή στην ανερχόμενη δύναμη του επαρχιακού ποδοσφαίρου που ήταν η ΑΕΛ.
Τότε στη Θεσσαλική ομάδα έμπαιναν τα θεμέλια για τα έπη που θ’ ακολουθούσαν τη δεκαετία του ‘80 με κατακτήσεις Κυπέλλων και του πρωταθλήματος!
Από το ξερό της Καρδίτσας, στο ξερό του Αλκαζάρ το “Νο1” του ΑΟΚ, θα κάνει όχι απλά αισθητή την παρουσία του, αλλά θα είναι από τους στυλοβάτες της κατάκτησης του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής κερδίζοντας ουκ ολίγες φορές το θερμό χειροκρότημα χιλιάδων φίλων της γειτονικής ομάδας…
Θ.Κ.
