Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου, η φωτογραφική ομάδα του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας στην οποία συμμετείχαν τέσσερεις μαθητές (Σφίγγας Αθανάσιος, Μακρής Ορέστης, Μπαρτζώκας Κωνσταντίνος και Θάνος Κωνσταντίνος) με τη συνοδεία δύο εκπαιδευτικών του σχολείου (κ. Μιχαέλα Βόβες και κ. Βαγγέλης Γιωτάκης), πραγματοποίησαν εκδρομή στην Πύλη Τρικάλων, στην Παλαιοκαρυά και στα Μετέωρα, με σκοπό να φωτογραφίσουν τις δύο γέφυρες, τον καταρράκτη και το μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο των Μετεώρων. Οι φωτογραφίες θα σταλούν στο ΚΠΕ Ανωγείων προκειμένου να συμμετάσχουν σε κοινή δράση σχολείων που μετέχουν στο δίκτυό του, με τίτλο «Ψηλαφώντας τη μνήμη της γης μέσα από τη γεωποικιλότητα, τα Γεωπάρκα και τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες».
Η ομάδα του Μουσικού Σχολείου ξεκίνησε τις φωτογραφικές της αναζητήσεις μόλις δύο χιλιόμετρα περίπου δυτικά της Πύλης και περίπου είκοσι λεπτά από τα Τρίκαλα, με την φωτογράφιση του μονότοξου γεφυριού του Αγίου Βησσαρίωνα το οποίο αποτελεί την πιο γνωστή, εδώ και αιώνες, διάβαση της Νότιας Πίνδου που ενώνει τα χωριά στον ορεινό όγκο του νομού Τρικάλων με την πεδιάδα της Θεσσαλίας. Το γεφύρι αποτελεί ένα μοναδικό αξιοθέατο. Από κάτω του ρέει ο Πορταϊκός ποταμός και μέχρι το 1936 ήταν το μοναδικό πέρασμα από τη Θεσσαλία για την Ήπειρο ενώνοντας τα βουνά Ίταμος και Κόζιακας. Χρονολογείται από το 1514 και είναι κατασκευασμένο από ασβεστόλιθο και ψαμμίτη.
Στη συνέχεια η ομάδα ακολούθησε τη διαδρομή προς Περτούλι και έφτασε στο πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς.Επιβλητικό και όμορφο το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς με τους δύο τεχνητούς καταρράκτες στέκεται εκεί από τον 16ο αιώνα. Πρόκειται για ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι μήκους 26 μέτρων. Ο καταρράκτης πίσω από το γεφύρι έχει ύψος 12 μέτρων και το νερό που πέφτει δημιουργεί μία πανέμορφη εικόνα που προκαλεί δέος. Το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς συνέδεε την Θεσσαλία με την Ήπειρο και αποτελούσε μια πολυσύχναστη διαδρομή εκείνης της εποχής.
Η τρίτη στάση έγινε στα Μετέωρα,μέσα από μια διαδρομή γεμάτη πλατάνια, τρεχούμενα νερά και μικρά χωριά. Τα βράχια των Μετεώρων που δεσπόζουν πάνω από την Καλαμπάκα είναι χαρακτηρισμένα από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως «διατηρητέον μνημείον της Ανθρωπότητας». Πριν από 25-30 εκατομμύρια χρόνια το κεντρικό τμήμα της Ελλάδας ανυψώθηκε και βυθίστηκε η περιοχή της Θεσσαλίας, με αποτέλεσμα τα νερά μιας λίμνης που υπήρχε να χυθεί στο Αιγαίο και να σχηματιστεί η σημερινή πεδιάδα. Στη διάρκεια των αλπικών πτυχώσεων αποκόπηκαν οι συμπαγείς όγκοι των βράχων από την οροσειρά της Πίνδου και με συνεχή διάβρωση οι βράχοι πήραν της σημερινή μορφή. Στα μέσα του 14ουαιώνα η περιοχή πήρε το όνομα Μετέωρα. Το θέαμα είναι μοναδικό στον κόσμο .Σύμφωνα με τους βυζαντινολόγους, οι πρώτοι ασκητές πρέπει να είχαν καταφύγει στους βράχους προς το τέλος τις πρώτης χιλιετίας. Σήμερα οι έξι μονές που υπάρχουν στην περιοχή δέχονται πλήθος κόσμου.
Γεμάτοι εμπειρίες, γνώσεις, χρώματα και εικόνες, χαρούμενοι που πέτυχαν τον στόχο και με την ελπίδα να διακριθούν στον διαγωνισμό μαθητές και καθηγητές επέστρεψαν στην πόλη μας δίνοντας ραντεβού για άλλες εξορμήσεις, εξερευνώντας τις ομορφιές της Ελλάδας.
