ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Η ΣΤΗΛΗ “Αποδυτηριάκιας” στην εφημερίδα “Φίλαθλος” τη δεκαετία του ‘80 έβαλε μια άλλη πινελιά στην αθλητική (και όχι μόνο) δημοσιογραφία η οποία έμεινε ανεξίτηλη. Κι όπως έγραψε ο Γιάννης Φιλέρης αποχαιρετώντας μ’ ενα εξαιρετικό κείμενο προχθες τον θρυλικό Κώστα Καίσαρη που έφυγε από τη ζωή, ποτέ οι “παρααθλητικές” και “παραπολιτικές” στήλες απο τότε δεν ήταν οι ίδιες…
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ του ‘80 ήταν μια γεμάτη δεκαετία για τον αθλητικό τύπο που άφηνε πίσω τη λινοτυπία και έμπαινε στην εποχή της φωτοσύνθεσης και των έγχρωμων εκδόσεων. Μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας σημειώθηκαν τα ρεκόρ πωλήσεων και ο λόγος είχε να κάνει φυσικά και με τη δίψα του κόσμου απο αθλητικά γεγονότα αφού ήταν στερημένος από εικόνα, δηλαδή απο τηλεοπτικές μεταδόσεις…
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΦΩΣ” του τεράστιου Θόδωρου Νικολαϊδη (πρώτη πάντα σε κυκλοφορία παρότι εξέφρασε συλλογική προτίμηση) την επομένη του αγώνα Ολυμπιακός – Αγιαξ το 1982 (νίκη και πρόκριση των “ερυθρολεύκων” στο Κύπελλο πρωταθλητριών) πούλησε 100.000 φύλλα!!!
ΤΟ ΚΟΙΝΟ ρουφούσε τα πάντα! Ξημέρωνε κόσμος να προμηθευτεί εφημερίδες στην Ομόνοια και διάβαζε με μανία. Απο τα πιο σπουδαία μέχρι τα πιο ασήμαντα…
Ο “ΦΙΛΑΘΛΟΣ” με εκδότη τον δημοσιογράφο Νίκο Καραγιαννίδη ήταν μια εφημερίδα που παρουσίασε έναν… διαφορετικό λόγο στον κόσμο. Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα δημιουργήθηκε ο “Αποδυτηριάκιας” που έγραψε ιστορία. “Πατέρας” της στήλης ο Καραγιαννίδης και έγραψαν σ’ αυτή αρκετοί και κυρίως ο Καίσαρης που έβαλε φυσικά το δικό του στίγμα…
ΟΥΤΕ η σελιδοποίηση προσέχονταν ιδιαίτερα, ούτε η αισθητική, ούτε οι φωτογραφίες. Αλλού τα γράμματα αλλού τα πλαίσια ήταν μερικές φορές η έκδοση, ενώ οι μουντζούρες από τα μελάνια του πιεστηρίου “στόλιζαν” τις σελίδες!
ΟΛΑ τα λεφτά ήταν το περιεχόμενο. Ολη η ουσία κρύβονταν στα γραφόμενα και στον τρόπο με τον οποίο περιγράφονταν γεγονότα και παρασκήνια που αφορούσαν όχι φυσικά μόνο στον αθλητισμό, αλλα σ’ όλη την δημόσια ζωή… Τα γραφόμενα του Καίσαρη ήταν κάτι σαν τα χρονογραφήματα του Τσιφόρου!!!
ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ μια σχολή δημοσιογραφίας… Ο καιρός πέρασε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, η ηλεκτρονική επανάσταση έφερε απίστευτες ανατροπές και η ταχύτητα μετάδοσης της είδησης έγινε ιλιγγιώδης! Χάθηκε η μαγεία μέσα σ’ αυτό τον καταιγισμό…
ΟΣΟΙ βίωσαν εκείνη την εποχή όμως έχουν πάρει τη…. “βάψη” και πέραν όλων των άλλων έγιναν και απαιτητικοί με τον εαυτό τους αλλά και με τα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Τόσο οι δημοσιογράφοι, όσο βεβαίως και οι αναγνώστες. Μεσα στο σημερινό απέραντο “ταρατατζούμ” χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να βρείς αυτούς που όταν γράφουν έχουν κάτι να πούν…
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Τα μανιτάρια στο Στάδιο μήπως είναι δηλητηριώδη;
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Να γράφεις μεθυσμένος, να διορθώνεις ξεμέθυστος»
ΕΡΝΕΣΤ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΗ – ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτές τις τρομερές αλλαγές που έφερε η εξέλιξη της τεχνολογίας παραμένει αναλλοίωτη η αξία της “ποιότητας” και του γραπτού λόγου. Είτε αυτός φιλοξενείται στο χαρτί μιας εφημερίδας είτε σε κάποια ιστοσελίδα του διαδικτύου…
Δεν αντικαθίσταται…
Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί ν’ αντικαταστήσει το γραπτό λόγο. Είναι μοναδικός. Γι’ αυτό και στην εποχή της εικόνας, εξακολουθεί να υφίσταται παντού. Δεν αντικαθίσταται και δεν γίνεται να καταργηθεί ούτε με το κουβεντολόϊ, ούτε με το βίντεο…
Να ξεθωριάσει
Το καθένα έχει τη δική του σπουδαιότητα φυσικά, αλλά με τίποτα δεν γίνεται να ξεθωριάσει η ομορφιά του κειμένου. Ποσω δε μάλλον όταν μιλάμε για την ελληνική γλώσσα…
Μνήμη…
Πέραν όλων των άλλων η γραφή έχει και… μνήμη! Οπως ακριβώς πολύ εύστοχα το είπε ένας νέος συγγραφέας, ο Ισαακ Μάριον: “Το γράψιμο δεν είναι λέξεις πάνω σε ένα χαρτί. Είναι επικοινωνία. Είναι μνήμη”…
Αθάνατο
Γι’ αυτόν και πολλούς άλλους λόγους, λοιπόν το «χαρτί με τις λέξεις» πάντα θα είναι ελκυστικό, πάντα θα συγκινεί, πάντα θα παραμένει αθάνατο. Ακόμη και το χαρτί να καταργηθεί θα υπάρχει γραπτός λόγος. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως κάποτε έγραφαν στις… πέτρες!
