ΑΠΕΙΡΕΣ φορές και με διάφορες αφορμές μέσα από τη στήλη έχουμε επισημάνει με έμφαση πως ο κύκλος σε οποιαδήποτε δραστηριότητα αναπτύσσουμε σ’ αυτή τη ζωή κάποια στιγμή πρέπει να κλείνει. Ειναι νομοτελειακό. Τίποτα, άλλωστε, δεν παραμένει το ίδιο και στάσιμο εσαεί. To λεγε και ο Ηράκλειτος! Φυσικά, κάθε φορά που κλείνει ένας κύκλος, ανοίγει ένας άλλος…
ΠΡΕΠΕΙ επίσης να το “δουλεύεις” απο μικρός και να συμβιβάζεσαι με την ιδέα του “τέλους”. Ακόμη και του φυσικού τέλους, ποσω δε μάλλον εκείνο που αφορά στην παρουσία σου ή στη συμμετοχή σου σε διάφορες συλλογικές προσπάθειες. Να κάνεις χώρο να έλθει και κανένας άλλος. Η ανανέωση άλλωστε είναι νόμος της ίδιας της φύσης…
ΑΝ δεν έχεις συμβιβαστεί μ’ αυτό και νομίζεις ότι θα παραμένεις εσαεί σαν τα ψηλά βουνά, τότε όταν θα έλθει η στιγμή που θα υποστείς τη συνέπεια της φθοράς! Κι αν το πάρεις χαμπάρι έγκαιρα έχει καλώς, προλαβαίνεις… Αν όμως η ματαιοδοξία σου (που παίζει μπάλα πάντα) είναι μη ελεγχόμενη και σου φρακάρει το μυαλό, τότε κινδυνεύεις να γίνεις θεατρική επιθεώρηση!!!
KAI MAΛΙΣΤΑ όχι απ’ αυτές που προκαλούν ευχάριστα συναισθήματα, αλλά σαν εκείνες που ανεβάζει ο… τεράστιος Γιαν Φαμπρ (“Παλλόμενα πέη” κλπ) που πήγαν κάποια φωτεινά μυαλά της κυβέρνησης να τον αναδείξουν και ως καλλιτεχνικό διευθυντή στη χώρα μας! Bέβαια μπροστά στον κίνδυνο να συγκεντρωθούν στην παρασταση τα… οπωροκηπευτικά ολης της Ελλάδας, έκοψε πέρα!!!
ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν να αντιλαμβάνεσαι πότε έρχεται η στιγμή που παίρνεις το καπελάκι σου και αραιώνεις. Αφήνοντας χώρο για τους επερχόμενους. Κι αυτό το νιώθεις βεβαίως καλύτερα, όταν έχεις δώσει, όταν έχεις προσφέρει, όταν έχεις αφήσει έναν “ντορό” κι όταν έχεις ξεπεράσει το “φαίνεσθαι” και έχεις αφοσιωθεί στο “είναι”…
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ισχύουν για όλους τους τομείς της ζωής μας. Στην πολιτική, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, σε ο,τι έχει να κάνει με τα λεγόμενα “κοινά” και τη δημόσια παρουσία. Ολα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος... Ακόμη κι αν έχεις μια μεγάλη προσφορά, αν δεν συνειδητοποιήσεις ότι έρχεται η στιγμή που πρέπει να δώσεις ένα αξιοπρεπές φινάλε, θα φθάσεις στο σημείο ν’ αποδομήσεις ο,τι δημιουργησες…
ΝΑ ΜΗΝ ξεχνάμε πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα! Κι αν μέσα στην αγωνία σου να κρατηθείς στα πράγματα, να διατηρήσεις έναν ρολάκο, ένα ψήγμα εξουσίας (είναι και αφροδισιακή η άτιμη!), δεν καταλαβαίνεις πως έχεις ήδη αρχίσει να περνάς στην αντίπερα όχθη, να διαγράφεις την πρότερη καλή διαδρομή σου, τότε αρχίζει το… κοντέρ να γράφει αλλεπάλληλα “μείον”…
ΚΑΙ ΟΣΟ συνεχίζεις μπορεί να πέσεις μετά και σε… πολικές θερμοκρασίες! Κι ενώ σε βλέπουν όλοι να ψοφάς και να τρέμεις σύγκορμος από το κρύο, εσύ ξεπέφτεις όλο και περισσότερο παριστάνοντας πως δεν τρέχει τίποτα και αναφωνώντας: “Πω, πω, τι ζέστη που κάνει” !!!
Και τότε έρχεται η στιγμή που αρχίζουν δίπλα σου ακριβώς να συγκεντρώνονται… οπωροκηπευτικά….!!!
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ήλθαν τα Χριστούγεννα, η πρωτοχρονιά και οι εκλογές;
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Χειροκροτήστε φίλοι μου. Η κωμωδία ετελείωσε!»
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – ΡΩΜΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ (τα τελευταία του λόγια)
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ
