ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ στο χθεσινό σχόλιο της στήλης, στις αλλαγές που έγιναν στον πολιτικό χάρτη της περιοχής και στις προσδοκίες που καλλιεργούνται για βελτίωση της τραγικής κατάστασης στον τομέα των αθλητικών υποδομών. Κάθε φορά, άλλωστε που γίνονται αλλαγές, ανεξαρτήτως κομμάτων που ανεβοκατεβαίνουν στην εξουσία, αυξάνονται οι προσδοκίες…
ΤΟ ΚΑΤΑ πόσο βέβαια δικαιώνονται αυτές οι προσδοκίες αποδεικνύεται στην πράξη κι όχι στα ωραία λόγια που σ’ αυτή την περιοχή ακούμε απο αρχαιοτάτων ετών… Οπως δείχνει η ιστορία συνήθως… δεν δικαιώνονται!
ΟΛΟΙ ξεκινούν με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά στο δρόμο κάπου… μπερδεύονται. Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο ζήτημα: Φταίει μόνο η ασυνέπεια λόγων και έργων από τους κατα καιρούς ιθύνοντες γι’ αυτό το βάλτωμα; Η απάντηση φυσικά αν δεν θέλουμε να χαϊδεύουμε τα αυτάκια μας και να βγάζουμε τον εαυτούλη μας απ’ έξω, είναι “όχι”!
ΣΤΟ κατα πόσο ένας πολιτικός θα πλαδαρέψει και θα παραμείνει αδρανής απέναντι σε προβλήματα της περιοχής του, ή θα δραστηριοποιηθεί σε πέντε βασικά ζητήματα, έχει να κάνει εν πολλοίς και με την πίεση που δέχεται απο τον κόσμο.
OXI με αποδομητικές κραυγές ξεκάρφωτες μέσα από τα σόσιαλ μίντια, όχι με ιδιοτελείς προσεγγίσεις (εσύ είσαι δικος μου ο άλλος δεν είναι), αλλά σοβαρά, επίμονα και προπαντός συντονισμένα…
ΕΓΙΝΕ ποτέ αυτό στην περιοχή; Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς σε ο,τι αφορά τα αθλητικά δρώμενα (που περιγράφουν όμως και τη γενικότερη κατάσταση), έγινε σε ελάχιστες περιπτώσεις. Και είχε να κάνει πάλι με τους λίγους που προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια για τα αυτονόητα σε σημείο ορισμένες φορές ν’ απογοητευτούν και να αποσυρθούν από οποιαδήποτε διεκδίκηση…
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ με το αθλητικό κέντρο – γήπεδο της Αναγέννησης που μας απασχόλησε εντόνως τα δύο τελευταία χρόνια, είναι χαρακτηριστική και ενδεικτική. Ξεπατώθηκαν και έτρεχαν οι λίγοι (με πολύ μεγάλο κόστος), έφτασαν τη δουλειά στο δια ταύτα, έπεσαν μέχρι και οι υπογραφές απο υπουργό και τελικά οι τρομεροί και φοβεροί διοικούντες τα άφησαν όλα…!!!
ΔΕΝ ΣΗΚΩΣΑΝ ούτε ένα τηλέφωνο να ρωτήσουν “τι έγινε ρε παιδιά με το θέμα; Που βρισκόμαστε, τι χρειάζεται για να προχωρήσουν τα διαδικαστικά”; Τιποτα, τσιμουδιά! Είχαν βέβαια και… φόρτο εργασίας όλο το προηγούμενο διάστημα από το περασμένο καλοκαίρι. Εκαναν μεγάλη προσπάθεια για να… εξαφανίσουν την ομάδα από το χάρτη του ελληνικού ποδοσφαίρου γι’ αυτό δικαιολογούνται…
ΜΕΤΑ έπρεπε να στελεχώσουν το… τμήμα βόλεϊ, να σκεφτούν το χάντμπολ και να πανηγυρίσουν για τις επιτυχίες στο μπάσκετ! Που να βρεθεί χρόνος; Τέλος πάντων για να το σοβαρέψουμε. Μόνον με την κατάλληλη και τη συντονισμένη πίεση των αθλητικών φορέων (διοικήσεις, συλλογικότητες κλπ), μπορεί να γίνουν πράγματα σ’ αυτό τον τόπο κι όχι μόνο με την καλή διάθεση και τη δραστηριότητα των ιθυνόντων…
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Που στην ευχή είναι εκείνη η βρύση με το… αμίλητο νερό να την κλείσουμε;
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Αν δεν είσαι μέρος της λύσης, τότε είσαι μέρος του προβλήματος»
ΕΛΝΤΡΙΤΖ ΚΛΗΒΕΡ – ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΤΗΣ (Μαύροι Πάνθηρες)
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Από την επομένη κιόλας ημέρα της εκλογής μιας κυβέρνησης, ή oποιασδήποτε διοίκησης που ασκεί εξουσία, ο τύπος οφείλει να ασκεί έλεγχο, εμπεριστατωμένη και καλόπιστη κριτική εκφράζοντας το κοινωνικό σύνολο στο οποίο απευθύνεται και προωθώντας τα συμφέροντά του…
Φαίνονται…
Το κατα πόσο συμβαίνει αυτό ο κόσμος το διαπιστώνει πολύ εύκολα. Απο τη συνέπεια σε βάθος χρόνου. Οι κωλοτούμπες, οι… αναπροσαρμογές της κριτικής αναλόγως με το ποιος είναι φίλος, απάνω ή κάτω, κάνουν “μπάμ” από μακριά…
Αλλαγή ρόλων…
Ουδέν κρυπτόν υπο τον ήλιο. Αν ο δημοσιογράφος αντί να προασπίζει το κοινωνικό σύνολο αναδεικνύοντας προβλήματα και απαιτώντας τη λύση τους από τους ιθύνοντες χαϊδεύει τους τελευταίους και σφυρίζει… κλέφτικα, τότε κάπου η δουλειά μπερδεύεται η μπάλα χάνεται και συντελείται η… αλλαγή ρόλων!
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ
