Eβδομήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αντιφασιστική νίκη των λαών, που σφραγίστηκε με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η ναζιστική Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων σηματοδοτώντας τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που άφησε πίσω του περίπου 60 εκατομμύρια θύματα. Η λήξη του, σήμανε το τέλος των ναζιστικών καθεστώτων αλλά και την αλλαγή στο χάρτη της Ευρώπης.
Στην Καρδίτσα σήμερα το πρωί στο Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τελέστηκε δοξολογία και ακολούθησε επίκαιρη ομιλία από τον Νίκο Καραγιάννη Διευθυντη του 3ου Γυμνασίου Καρδίτσας.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο που υπάρχει στην αυλή του Ναού.
Στην ομιλία του ο κ. Καραγιάννης ανέφερε: « Συμπληρώνονται σήμερα 79 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ενός από τους μεγαλύτερους πολέμους της ανθρωπότητας που έληξε έχοντας νικητές αλλά όχι κερδισμένους.
Την 8η προς 9η Μαΐου 1945 , ο στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ, υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης Χίτλερ, υπογράφει στο Βερολίνο την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας στους συμμάχους παρουσία εκπροσώπων της τότε Σοβιετικής Ένωσης , της Αγγλίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας ( είχε προηγηθεί υπογραφή παρόμοιου συμφώνου στην πόλη Ρεμς της Γαλλίας στις 7 Μαΐου 1945 στην οποία οι Σοβιετικοί δεν ήταν παρόντες και έτσι ο Στάλιν απαίτησε νέα υπογραφή).Δέκα ημέρες νωρίτερα ο Φύρερ είχε αυτοκτονήσει.
Οι τίτλοι τέλους του πολέμου για την Ευρώπη είχαν πλέον γραφτεί, όμως επίσημα ο πόλεμος συνεχιζόταν.
Στο μέτωπο εκτός Ευρώπης, Αμερικανοί και Ιάπωνες συνέχιζαν τον πόλεμο, που έμελλε να τελειώσει με τον πιο βίαιο τρόπο. Τον βομβαρδισμό με ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Για την Ελλάδα ,η ιστορία ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 κι έγραψε για την πατρίδα μας 219 ημέρες πολέμου, όταν ο ιταλικός φασισμός κτυπούσε την πόρτα της χώρας μας, ζητώντας γη και ύδωρ.
Στην φασιστική απαίτηση του Μουσολίνι, αψηφώντας τις αριθμητικές αναλογίες, η τότε γενιά των Ελλήνων και ο Ιωάννης Μεταξάς, όρθωσαν το ΟΧΙ τους δυναμικό και νικηφόρο, ανακόπτοντας τα κύματα της βίας και της βαρβαρότητας, περιφρουρώντας τα υψηλά ιδανικά της ελληνικής φυλής και επιβεβαιώνοντας το ένδοξο παρελθόν και μεγαλείο της ιστορίας μας.
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις κατέθεσαν τις ζωές 13362 πολεμιστών, στην διάρκεια αυτών των 219 ημερών και άλλους 9 που είχαν περάσει νωρίτερα στην αιωνιότητα κατά τον τορπιλισμό της Έλλης (χωρίς να υπολογίζουμε τους νεκρούς κατά τη διάρκεια της κατοχής).
Τιμούμε σήμερα τη γενιά του αλβανικού έπους, τους ήρωες των οχυρών του Ρούπελ, της μάχης της Κρήτης και του Γοργοποτάμου, τους αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή, όλους εκείνους που πολέμησαν και αντιστάθηκαν, που μαρτύρησαν στα βασανιστήρια των δυνάμεων κατοχής. Αυτούς που πέρασαν από την κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, όλους τους μαχητές που κράτησαν ψηλά τη σημαία της Ελευθερίας και της Πατρίδαςμας.
Η σημερινή επέτειος είναι ίσως η σημαντικότερη ημερομηνία στην ιστορία της ανθρωπότητας, η οποία γνώρισε και άλλες φορές τον πόλεμο αλλά ποτέ πριν δεν γνώρισε τόση παράλογη βία, βία χωρίς όρια και σύνορα, με τίμημα τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων συνανθρώπων μας. Είναι ο πρώτος πόλεμος που οι υπεύθυνοι καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου.
Η πιο άγρια πλευρά της ανθρώπινης φύσης που καλλιεργήθηκε συστηματικά και αδίστακτα από ολοκληρωτικές ιδεολογίες και άνομα συμφέροντα, βγήκε στο προσκήνιο της Ιστορίας σπέρνοντας οδύνη και συμφορά και σωρεύοντας στον κόσμο μας περισσότερες από 60 εκατομμύρια ανθρώπινες απώλειες.
Σήμερα, 79 χρόνια μετά , θα περίμενε κανείς η ανθρωπότητα να έχει εμπεδώσει τη σημασία της ειρήνης, της συνεννόησης και της συνεργασίας μεταξύ των λαών και όλα γύρω μας, λίγο πριν την συμπλήρωση του πρώτου τέταρτου του 21ου αιώνα, να εξελίσσονται αρμονικά.
Δυστυχώς πάει καιρός που η πραγματικότητα γύρω μας πλέον μοιάζει κάθε άλλο παρά ειρηνική. Στα πεδία της Ουκρανίας όπως και στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή νέοι άνθρωποι μπαίνουν καθημερινά στην κρεατομηχανή του πολέμου . Σε ένα πόλεμο που υποκινούν πολεμοχαρείς ηγετίσκοι, που σκέφτονται τα προσωπικά τους και μόνο οφέλη, ούτε καν της πατρίδας τους. Στέλνουν νέα παιδιά και άμαχους να σφαγιαστούν βυθίζοντας τις χώρες τους στο πένθος και στην καταστροφή, διαιωνίζοντας έχθρες και αιτίες συνέχισης του πολέμου. Βέβαια στέλνουν τα παιδιά άλλων και όχι τα δικά τους.
Ο πόλεμος είναι συνώνυμος της απώλειας ανθρώπινων ζωών, της πρόκλησης πόνου, οδύνης και σπαραγμού, της δημιουργίας υλικών καταστροφών γι’ αυτό και είναι απευκταίος.
Είναι δε καταδικαστέος ο πόλεμος όταν γίνεται για άδικους και παράνομους λόγους, όταν στοχεύει στην κατανομή και ανακατανομή κτήσεων και εδαφών, στην επαναχάραξη συνόρων, στην κλοπή του πλούτου ανίσχυρων και απροστάτευτων χωρών.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αρκεί να μας διδάσκει. Αρκεί να είναι ουσιαστική παράμετρος των αναλύσεων και της στρατηγικής μας.
Ωστόσο, σήμερα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την κατάσταση που διαμορφώνεται εκεί όπου η πληθυσμιακή έκρηξη συνυπάρχει με την ανείπωτη φτώχεια, την αλόγιστη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, το κύμα των προσφύγων το οποίο ζούμε και στη χώρα μας και δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Οι εθνικιστικές εκρήξεις που συνδέονται με τα φαινόμενα αυτά, περιέχουν πάντοτε κίνδυνο ευρύτερης ανάφλεξης. Οι τοπικές πολεμικές συγκρούσεις καθώς και η επιβολή του δικαίου του ισχυρότερου έναντι του διεθνούς δικαίου, αποτελούν πηγή μόνιμης ανησυχίας και αλυσιδωτών προβλημάτων.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι κίνδυνοι υπαρκτοί, αλλά και η ελπίδα, θέλουμε να πιστεύουμε, ζωντανή.
Oι πολίτες και οι λαοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν ως θεμελιώδη και οριστική επιλογή τους την ειρήνη, τη σταθερότητα, το σεβασμό των υφιστάμενων συνόρων, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα των κρατών. Αυτό δεν είναι, δυστυχώς, αυτονόητο. Τίποτα δεν είναι, δυστυχώς, αυτονόητο. Είναι όμως υπαρξιακά αναγκαίο. Η Ιστορία μας μπορεί και μας κοιτάει στα μάτια. Ελπίζω να μπορούμε να την κοιτάξουμε και εμείς».
