ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Δεν έχει πλέον ν’ αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Τα έχει πετύχει όλα και μάλιστα με μυθιστορηματικό τρόπο…
Έχει ανέβει στο βάθρο της Ευρώπης ως χρυσή πρωταθλήτρια δύο φορές μέσα σε τέσσερις μέρες, έχει κατακτήσει την τρίτη θέση στον κόσμο, έχει ήδη τον τίτλο της Ολυμπιονίκη με την 8η θέση, έχει στην τροπαιοθήκητης πλήθος μεταλλίων, τίτλων και διακρίσων! Το σπουδαιότερο, όμως, απ’ όλα όσα κέρδισε με το σπαθί της είναι η απέραντη εκτίμηση και ο σεβασμός του κόσμου!
Ναι για την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μιλάμε! Για τη δική μας σούπερ πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης, που μ’ ένα… κινηματογραφικό σενάριο, βρέθηκε από την αφάνεια, τους αποκλεισμούς και την αμφισβήτηση στην κορυφή!
Που έδωσε μηνύματα ζωής που είναι ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα του ελληνικού στίβου τα τελευταία χρόνια. Οχι μόνο για τις ασύγκριτες επιτυχίες της, αλλά και για την προσωπικότητά της!
Την περασμένη Παρασκευή στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων μπήκε ως σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής. Το πρωί της Πέμπτης (10.20 ΕΡΤ2) στην εκκίνηση του τελικού των 20 χιλιομέτρων βάδην στο φημισμένο Τροκαντερό, θα βρεθεί μπροστά από μία ακόμη μεγάλη πρόκληση.
Απ’ αυτές που η ίδια έχει δημιουργήσει με τον διαρκή αγώνα της! Ισως η μεγαλύτερη της καριέρας της καθώς θα ήθελε όσο τίποτα άλλο να φθάσει σε μία μεγάλη διάκριση στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη.
Εκεί που η συμμετοχή και μόνο είναι ένα τεράστιο επίτευγμα και όνειρο για κάθε αθλητή. Έχει ν’ ανταγωνιστεί τις κορυφαίες του είδους! Θα είναι όλες εκεί για να διεκδικήσουν το καλύτερο. Κορυφαία όμως είναι και η Αντιγόνη και ικανή για μία ακόμη φορά να γράψει ιστορία.
Ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος και η έκβασή του εξαρτάται από πλήθος παραγόντων και απρόοπτων. Από τη μέρα που θα βρεθούν οι αθλήτριες, από τις συνθήκες και από πολλά άλλα.
Έτσι είναι οι μεγάλες αποστάσεις. Μια επίπονη διαδικασία όπου στη μοναχική πορεία του ο δρομέας παλεύει με τους άλλους και με τον εαυτό του.
Μόνο που η Αντιγόνη δεν θα είναι μόνη της αύριο στο Παρίσι !
Νοερά θα βαδίζουμε μαζί της!
Θ’ απολαύσουμε τη διαδρομή της και θα χειροκροτήσουμε στο τέλος με θέρμη, ό,τι κι αν συμβεί…
