Ένα χρόνο μετά την πλημμυρική καταστροφή στη Θεσσαλία και το Νομό Καρδίτσας, η συζήτηση έχει επεκταθεί στο σχεδιασμό του νέου οικισμού που αφορά την Μεταμόρφωση, ενώ παραμένει μετέωρη μέχρι στιγμής η απόφαση για τους κατοίκους του Βλοχού.
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Πληροφορίες για τη νέα Μεταμόρφωση όπως ονομάζεται, συλλέξαμε στην παρουσίαση της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργείων που έγινε στον Παλαμά τέλη του Αυγούστου, απευθυνόμενοι εκείνη την ημέρα προς το πληγωμένο κοινό του χωριού, με εξήγηση άγνωστων πτυχών μέχρι τότε όσον αφορά τα σχέδια του νέου αυτού οικισμού.
Επιστροφή στις κανονικές, καθημερινές δραστηριότητες;
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην εστία, στην αξία της στέγασης, η οποία είναι απαραίτητο να λάβει τη μορφή μόνιμου χαρακτήρα έναντι της προσωρινής την οποία βιώνουν αρκετοί συμπολίτες μας. Η ανάκτηση του σπιτιού, του νοικοκυριού όπως τουλάχιστον οι πληγέντες το βίωναν πριν τις πλημμύρες, είναι υψίστης σημασίας ώστε να ανακάμψουν οι ίδιοι φέρνοντας στη ρουτίνα τους τις δραστηριότητες που συνήθιζαν να έχουν μέχρι πρότινος.
Το νερό δεν υπακούει δυστυχώς σε προσευχές και ελπίδες της ύστατης στιγμής ώστε να δείξει το έλεός του σε έναν τόπο. Στο διάβα του διέκοψε τη ζωή όπως την γνωρίζαμε σε περιοχές του Νομού και κυρίως του Παλαμά. Συνεπώς, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι η επιστροφή στις κανονικές, καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να μην είναι δυνατή. Ας το θέσουμε διαφορετικά: αυτές οι δραστηριότητες που γνώριζαν οι πληγέντες πριν από τις πλημμύρες, θα τις πραγματοποιούν πιθανότατα, εφόσον το αποφασίσουν, σε νέα τοποθεσία δίπλα στα «Καλυβάκια». Όχι πολύ μακριά τουλάχιστον από τον τόπο που θεωρούσαν κάποτε σπίτι τους.
Όλο αυτό το διάστημα οι πληγέντες, περιμένοντας (και) το περιβόητο επίδομα ενοικίου, είδαν τις λύσεις της Καρδίτσας ή του Παλαμά, ως εκείνες που θα είναι σε θέση να τους παρέχουν άμεσα όσα αγαθά έχουν ανάγκη καθημερινά. Άλλοι κατάφεραν ως ένα σημείο να επανασυνδεθούν με την έννοια της κοινωνίας, να κτίσουν νέες διαπροσωπικές σχέσεις ή να βρουν αυτές που είχαν χάσει. Συνειδητοποιώντας οι ίδιοι ότι η σημασία της γειτονιάς και των γειτόνων τους έχει σβήσει παντελώς όπως την ήξεραν κάποτε.
Όπως γνωρίζουμε επισήμως από τα σχέδια της κυβέρνησης, οι πληγέντες της Μεταμόρφωσης εάν αποφασίσουν να εγκατασταθούν στο νέο οικισμό, θα γυρίσουν σε μόνιμο σπίτι, για το οποίο δεν θα ξοδέψουν χρήμα, κόπο και χρόνο για να τα κάνουν δικά τους. Το ίδιο όμως δεν ισχύει και για τους κατοίκους του Βλοχού, για τους οποίους το θέμα της μετεγκατάστασης είναι πιο πίσω, με πολλά ερωτήματα, ενώ μέχρι τώρα όλοι όσοι έχουν χτυπηθεί από τον Ντάνιελ έχουν προχωρήσει σε δικές τους οικονομικές θυσίες προκειμένου να νιώσουν καλύτερα όπου διαμένουν προσωρινά.
Το κουράγιο και το πείσμα τους να μη το βάλουν κάτω
Είναι πάντως παρήγορη η εικόνα του μόχθου και του αγώνα από τους πληγέντες κατοίκους. Κινούνται κυρίως τα πρωινά στο κέντρο της Καρδίτσας, για να τακτοποιήσουν δουλειές, υποχρεώσεις ή εκκρεμότητες που αποτελούσαν μέρος της ζωής τους και πριν τις καταστροφές. Με σιγουριά δεν μπορούμε να δώσουμε τις απαντήσεις ή τις λύσεις που θα επιθυμούσαν, παρά αυτές έρχονται (;) μόνο από την Πολιτεία. Μακάρι να μπορούσαμε να προσφέρουμε κουράγιο με μια σαφή εικόνα μπροστά μας, γεμάτη σιγουριά, αλλά θα ήταν εξίσου παράτολμο. Το βέβαιο ότι δεν το βάζουν κάτω. Και εάν η υλική ανάκαμψη χρειάζεται χρόνο μέσα από νέους οικισμούς και τελικές αποφάσεις, η επούλωση των εσωτερικών τραυμάτων έχει τουλάχιστον αρχίσει μέσα από τη δική τους δράση και το δικό τους προσωπικό αγώνα.
