Το ποσοστό 9% στην ανεργία προφανώς και είναι αρκετά χαμηλό σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, και αυτό αποτελεί μια απάντηση στη γενικότερη αντίληψη που κυκλοφορεί εκεί έξω πως «οι Έλληνες ή οι νέοι δεν δουλεύουν».
Άλλωστε, όλα τα νούμερα των ανεξάρτητων αρχών (ΕΛΣΤΑΤ, Eurostat) που συχνά βασιζόμαστε σε αυτές για τα συμπεράσματά μας, συγκλίνουν προς αυτή την αλήθεια. Σίγουρα το ποσοστό αυτό δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που επικρατεί στην πλειονότητα των επαγγελμάτων, καθώς και με χαμηλές απολαβές ζουν αρκετοί πολίτες, αλλά και με συμβάσεις που διαρκούν λίγους μήνες όταν και απασχολούνται.
Το κυριότερο όμως ζήτημα που μας μετέφερε δημότισσα, είναι ότι η ανεργία ενδεχομένως να μειώνεται, αλλά οι υποχρεώσεις, τα έξοδα, διογκώνονται διαρκώς. Λειτουργικά έξοδα για το σπίτι, οι λογαριασμοί που έρχονται στα χέρια μας είναι με ένα πάγιο… σιγουράκι κάθε φορά, ενώ για να ισορροπήσουμε κάπως την κατάσταση περιμένουμε τις διάφορες επιδοτήσεις σε ρεύμα και αέριο. Σημασία λοιπόν δεν έχει η μείωση της ανεργίας, αλλά να επιτυγχάνεται με δουλειές και μισθούς που θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή, πράγμα δύσκολο τούτες τις ημέρες για τους πολλούς…
Δ.Γ.
