Πρόσφατα καθαρίστηκε ο Υδατόπυργος, ιδέα να καταστεί διατηρητέο μνημείο
•Εγκαταλελειμμένα κτίρια στην Καρδίτσα ως «χαμένες» ευκαιρίες
Η Καρδίτσα, όπως κάθε τόπος επί γης, κουβαλά μαζί της αναμνήσεις σε γωνιές και μέρη που άλλοτε αποτελούσαν ζωτικά στοιχεία για την τοπική κοινωνία, αλλά με την πάροδο του χρόνου «έσβησαν».
Έμειναν πίσω τα άτομα – πρωταγωνιστές τους που διηγούνται έως και σήμερα την αξία των εγκαταλελειμμένων κτιρίων, τους παρατημένους χώρους τους και τους διαλυμένους φράχτες. Τα άτομα που δραστηριοποιούνταν σε ασχολίες ή χώρους που κάποτε βρίσκονταν στο επίκεντρο της πόλης, μιλούν σήμερα για χαμένες ευκαιρίες ως προς την αξιοποίηση αυτών των εμπειριών, οι οποίες τώρα θα «μιλούσαν» απευθείας για την ιστορικότητά τους στα παιδιά, τις νεότερες γενιές.
Κάθε φορά βέβαια που αναφερόμαστε σε εγκαταλελειμμένους τόπους, το πρώτο πράγμα που κυριαρχεί είναι η ανάμνηση των εναπομεινάντων πρωταγωνιστών, των οποίων αυτή έχει εγκλωβιστεί πίσω στο παρελθόν. Ανάμεσα στους τοίχους κτιρίων που την «τρώει» η φθορά του χρόνου.
Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις όταν θα έπρεπε σύσσωμοι πολιτεία και φορείς να ασχοληθούν έμπρακτα με αυτά τα μέρη, το μόνο που απομένει σήμερα είναι ο καημός των ανθρώπων που εργάζονταν ή φρόντιζαν αυτές τις άλλοτε δραστηριότητες στην πόλη. Όταν φθάνουμε πλέον σε αυτό το σημείο, η αναβίωση ιστορικών χώρων αποτελεί δύσκολο εγχείρημα ως προς την προσπάθεια να μεταπείσουμε αρμόδιες αρχές και φορείς να ασχοληθούν ενεργά με «χαμένες» φαινομενικά ευκαιρίες.
Μας θλίβει όμως, ότι άλλες περιοχές στην Ελλάδα φρόντισαν νωρίτερα να συμπεριλάβουν τέτοιους χώρους στη σύγχρονη φυσιογνωμία ενός τόπου, να τους δώσουν ένα λόγο ύπαρξης είτε ως ζωντανά μουσεία, είτε με άλλο τρόπο λειτουργίας προς όφελος των δημοτών. Οι καλές προθέσεις, όπως και η συγκίνηση από τα λίγα και μοναδικά άτομα που κατοικούν στη σκέψη τους αυτά τα μέρη, είναι αμφίβολο αν αρκεί για να μεταπείσει τους ιθύνοντες να «βγάλουν» δημόσια κτίρια εκτός της κακιάς τους μοίρας, που είναι έρμαια του χρόνου και της απόλυτης αδράνειας.
Στην Καρδίτσα δυστυχώς, είμαστε μάρτυρες τέτοιων χαμένων ευκαιριών (ξενώνες Μητρόπολης, Παλαιό Δημόσιο ΚΤΕΟ, παλιές κατασκηνώσεις Καστανιάς κ.α.) ενώ η σύγκριση με άλλες περιοχές είναι η αμέσως επόμενη κίνηση που έρχεται. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αρκετά μέρη, που όσο δεν τα φροντίζουμε, γίνονται όλο και πιο «ξένα» εντός της πόλης. Κινδυνεύουν ακόμη και από πλήρη κατάρρευση, ασχέτως αν τα αποκαλούμε διατηρητέα μνημεία, αλλά στην πράξη ελάχιστη σημασία τα δίνουμε.
Για τον Υδατόπυργο που δεσπόζει στη δυτική είσοδο της πόλης, μόλις πρόσφατα διακρίνεται καθαρά, καθώς ήταν περικυκλωμένος εδώ και καιρό από φυτά και κλαδιά. Με την κατασκευή του κυκλικού κόμβου, έρχεται κι ως ιδέα να καταστεί ο Υδατόπυργος διατηρητέο μνημείο, που τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον θα φωτίζεται και έτσι θα κεντρίζει το βλέμμα περαστικών.
Στο θέμα της δημοτικής αγοράς και του κτιρίου έχουμε αναφερθεί ουκ ολίγες φορές, για το οποίο θα δρομολογηθεί μια συνολική αναβάθμιση, έστω και μετά από αρκετές δεκαετίες. Ας σημειωθεί ότι το κτίριο της αγοράς είναι λειτουργικό, καθώς φιλοξενεί επιχειρήσεις, συλλόγους και φορείς της Καρδίτσας, θα μπορούσε όμως να είναι ένας χώρος που θα πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Ενέργειες γίνονται και για το Κέντρο Γενετικής Βελτίωσης Ζώων, το κτίριό του, για το οποίο η σημερινή Δημοτική Αρχή προσδοκά στους χώρους του να δημιουργήσει μια εστία πολιτισμού.
Αν και παραλλήλως η Παλιά Ηλεκτρική και η σύμβαση που υπεγράφη θα κινηθεί ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, να γίνει εξίσου ένας πολυχώρος πολιτισμού. Μέχρι και αρχαιολογικοί χώροι στην Καρδίτσα θα μπορούσαν να είναι πιο καλά φροντισμένοι, να αναδεικνύονται καθώς δεν έχουμε τόσο εύκολη πρόσβαση, και βρίσκονται λίγο μόλις μακριά από την πόλη (μυκηναϊκός θολωτός τάφος στο Γεωργικό).
Από την άλλη, έχουμε ευθύνη και εμείς οι Καρδιτσιώτες που σπάνια αναρωτιόμαστε για την τύχη τέτοιων χώρων ή κτιρίων. Ακόμη και αν δρομολογούνται κάποιες παρεμβάσεις από το Δήμο πιθανόν να μη τις γνωρίζουμε. Άραγε, πόσοι από εμάς έχουμε επισκεφθεί τελευταία το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης; Γνωρίζουμε ποιά ευρήματα φιλοξενεί στο χώρο του, άρρηκτα συνδεδεμένα με την προϊστορία του τόπου;
Ρωτάμε για την άλλοτε χρήση των κτιρίων και ποιες δραστηριότητες λάμβαναν χώρα σε αυτά; Πάντως είναι σίγουρο πως η ανάμνηση που υπάρχει στο μυαλό λίγων, μεμονωμένων ατόμων του παρελθόντος, είναι αδύνατο να αφυπνίσει σήμερα μαζικά την κοινωνία…
