ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Το να μιλάς για ό,τι συμβαίνει στη γειτονιά σου, το να ενημερώνεσαι για όλα, το να παίρνεις θέση, το να απαιτείς, το να μη φοβάσαι να καταθέσεις την άποψή σου για ζητήματα που σε αφορούν και να διεκδικείς, είναι τα στοιχεία που θα σε οδηγήσουν στην απόκτηση της ιδιότητας αυτού που αποκαλούμε ενεργό μέλος μιας κοινωνίας…
Όλα ξεκινούν απο τα… “μικρά”! Διότι το να μιλάς μόνο για ό,τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του κόσμου, πουλώντας αμπελοφιλοσοφία και για ό,τι γίνεται στην πόλη σου να κάνεις “τουμπεκί ψιλοκομμένη” που λεγε κι ο Τσιφόρος, μην τυχόν και παρεξηγηθείς, δεν λέει τίποτα!
Ναι, να βλεπεις τη μεγάλη εικόνα ασφαλώς, αλλά δίχως παρεμβατική στάση σε όσα γίνονται δίπλα από την πόρτα σου, δεν πετυχαίνεις τίποτα και κατατάσσεσαι αυτομάτως στο γκρουπ των… “άνευ σημασίας” ή ακόμη χειρότερα σε εκείνο που θητεύουν οι… “τζάμπα μάγκες”!
Βεβαίως είναι δύσκολο. Είναι ανώδυνο να κάνεις βαριά κριτική στον… Τράμπ ή ακόμη και στους κατά καιρούς εκπροσώπους της κεντρικής εξουσίας που δεν θα τους δεις ποτέ στη ζωή σου από κοντά και πολύ επώδυνο να πάρεις θέση για πρόσωπα και καταστάσεις που συνυπάρχεις στον ίδιο τόπο!
Είναι ευκολάκι να κάνεις τον ριζοσπάστη και τον ασυμβίβαστο για τις αδικίες που συμβαίνουν εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά και να σφυρίζεις κλέφτικα για τις αδικίες που γίνονται στον τόπο σου!
Πολύ εύκολα μπορεί να… “ισοπεδώσεις” τον Μαρινάκη ή τον Σαββίδη αν δεν κάνουν κάποια καλή μεταγραφή από την ομάδα σου, αλλά πολύ δύσκολα θα μιλήσεις για όσα γίνονται κατά καιρούς στην Αναγέννηση ή σε κάποια άλλη ομάδα της περιοχής που είναι όλοι γνωστοί!
Θα περάσεις από γεννεές δεκατέσσερις τον Αλαφούζο γιατί έχει τον Παναθηναϊκό σ’ αυτό το χάλι, αλλά γι’ αυτούς που διέλυσαν την ομάδα του τόπου σου και την έφεραν να παίζει με τον… ΑΟ Βανακουλίων για πρώτη φορά στην ιστορία της, “κιχ” δεν θα βγάλεις γιατί κινδυνεύεις να χαλάσεις καρδιές!
Κι έτσι οδηγούμαστε σ’ αυτά που ονομάζουμε αδράνεια και μοιρολατρία. Κι όσο θ’ αποστασιοποιείσαι από τα καθημερινά της περιοχής σου, τόσο θα προκύπτουν σε θέσεις ευθύνης διάφοροι περίεργοι που θα καλύπτουν τα κενά όχι για να προσφέρουν αλλά να κάνουν το κομμάτι τους! Και μετά, όταν θα έρχονται οι κατραπακιές θα ψάχνεις να βρεις τι έφταιξε!
Μήπως το ότι δεν μίλησες ποτέ τον καιρό που έπρεπε; Μήπως το ότι δεν συμμετείχες πουθενά και σε τίποτα; Μήπως που η μόνη σου προσέγγιση σε όσα διαδραματίζονται δίπλα από την πόρτα σου είναι η… ανάλυση των συστημάτων του Μαρτίνς με παχύ φρεντοτσίνο;
Αλλά, θα μου πεις από την άλλη, μπορείς να οδηγηθείς στο συμπέρασμα ότι φταίνε όλοι οι άλλοι! Ή μόνο αυτός ο άτιμος ο παλιο… Ιανός. Κι έτσι θ’ αλλάξεις πλευρό και θα κοιμηθείς ήσυχος…
Οι βρυκόλακες του κέρδους
Ακους τις ειδήσεις και μελαγχολείς! Επίσης, συνειδητοποιείς, πως μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη η πραγματικότητα. Αναφέρομαι στον πόλεμο που γίνεται στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και στις ειδήσεις που έρχονται από την Αρμενία ότι σκοτώθηκαν ήδη ένας ποδοσφαιριστής διεθνής και πρωταθλητές της πάλης. Παιδιά, πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους, λεβεντόπαιδα που χαίρονταν τις στιγμές του αθλητισμού, έγιναν βορά στα κανόνια για να θησαυρίζουν τα πιράνχας του κόσμου. Δίνουν το αίμα τους μαζί με χιλιάδες άλλους που όχι μόνο δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αλλά θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά. Τους χωρίζουν και τους σκοτώνονουν οι βρυκόλακες του κέρδους!
