ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, άρχισε ν’ ανατέλει το άστρο μιας ομάδας που έμελλε να κανει κάτι περισσότερο από αισθητή την παρουσία της στα αθλητικά δρώμενα της περιοχής και να κουβαλήσει στις πλάτες της κι αυτή επάξια το όνομα της Καρδίτσας σε όλη την Ελλάδα!
Ο λόγος για τον ΑΟΚ που από την Κυριακή 24 Ιουλίου 1966 που πήρε την πρώτη του “ανάσα”, κατόρθωσε σε δύο μόλις χρόνια να ανέβει στη Β’ Εθνική για να συναντήσει την έτερη μεγάλη εκπρόσωπο του νομού την Αναγέννηση. Οι δυό τους έγραψαν το σενάριο των αξέχαστων τοπικων ντέρμπι και θ’ αναδείξουν στις τάξεις τους σπουδαίες αθλητικές φυσιογνωμίες συμπολιτών που έγραψαν με τη σειρά τους, τα δικά τους ξεχωριστά κεφάλαια στο μεγάλο βιβλίο της ιστορίας.
Οι επιβλητικές φιγούρες που έδιναν υπόσταση στη μπλε και στην άσπρη φανέλα του ΑΟΚ στα κατάξερα αλλα γεμάτα ζωή γήπεδα, είχαν αριθμούς κι όχι τα ονόματα παικτών όπως σήμερα. Αντιπροσωπευτικοί της θέσης που αγωνίζονταν ο καθένας αλλά κυρίως των χαρακτηριστών τους!
Σήμερα στεκόμαστε στο διαχρονικό «Νο7» των “κυανολεύκων”!
Σ’ έναν σεμνότατο, ωραίο άνθρωπο και καλό φίλο, αλλά και σπουδαίο ποδοσφαιριστή στα νιάτα του, τον Βασίλη Τσιαμούλη!
Το αθλητικό DNA του εκφράστηκε πρώτα στον Γυμναστικό Σύλλογο Καρδίτσας όπου με προπονητή τον αείμνηστο Νίκο Τριανταφύλλου έκανε τα 100 μέτρα κάτω από τα 11 δευτερόλεπτα, επιδόσεις που θα ζήλευαν και σημερινοί σπρίντερ!
Θα ξεκινήσει στη μαθητική ομάδα ως τερματοφύλακας στον Ηρακλή Καρδιτσομαγούλας όμως θα παίξει μέσα δεξιά δεν θα φύγει ποτέ απο εκεί και από το καλοκαίρι του 1968, σε ηλικία 21 ετών, θα γίνει το αναντικατάστατο και άπιαστο δεξί εξτρέμ του ΑΟΚ!
Ο παίκτης που με την ταχύτητά του και τις πλαγιοκοπήσεις του έδινε στην απίθανη εκείνη ομάδα μία ακόμη επιλογή και έβαζε επιπλέον πονοκεφάλους στον αντίπαλο! Αν αναλογιστούμε ότι από αριστερά υπήρχε ο αέρινος Θωμάς Σιατήρας στη μέση ο Γιάννης Θώδης, αλλά και στις πίσω γραμμές τεράστιοι παίκτες, μιλάμε για ένα συγκρότημα που μπορούσε να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα, κάτι που απέδειξε, άλλωστε στην αξέχαστη διαδρομή μέχρι το 1978 όπου άρχιζε να γράφεται ο επίλογος!
Ο Βασίλης Τσιαμούλης δεν θα σταματήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του και μάλιστα αφιλοκερδώς στην αγαπημένη του ομάδα και θα ζήσει μεγάλες στιγμές από το ξεκίνημα μέχρι το φινάλε! Στιγμές που όσο και να το προσπαθεί ο πανδαμάτωρ χρόνος, δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ, διότι έχουν αποθηκευτεί στις καρδιές όλων όσοι τις μοιράστηκαν και τις κληροδότησαν ως ιστορία στους επόμενους…
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΗ Β’ ΕΘΝΙΚΗ…
Ο συχωρεμένος γιατρός Μπάμπης Μπακαλάκος μου το διηγούνταν στις πολλές ολονύκτυες ποδοσφαιρικές συζητήσεις: “Γίναμε ΑΟΚ εκείνη τη μέρα του ‘68 που κέρδισε τα Τρίκαλα της Α’ Εθνικής παρότι έπαιζε στην Α’ Ερασιτεχνική και προκρίθηκε στο Κύπελλο Ελλάδος. Απο τα σπίτια το ίδιο βράδυ αρχισε ν’ ακούγεται η ιαχή ΑΟΚ στην πόλη”!
Εκείνο, λοιπον, το καταιγιστικό απόγευμα του ‘68 οπου στο θεσμό του Κυπέλλου συμμετείχαν και τα σωματεία των τοπικών κατηγοριών, ο Βασίλης Τσιαμούλης Θα πετύχει το πρώτο γκόλ της μεγάλης νίκης (3-2) δεκαπέντε δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα!!!
Ο “χαλκέντερος σπρίντερ” όμως έμελλε να είναι κι αυτός που θα σημείωνε το πρώτο γκολ του συλλόγου σε επίπεδο Β’ Εθνικής ένα χρόνο αργότερα.
Συγκεκριμένα, στην περμιέρα του πρωταθλήματος 1969 -70 στο γήπεδο της Νέας Ευκαρπίας κόντρα στον Μακεδονικό.
Το γκολ, θα συνοδευτεί από μια μεγάλη νίκη με σκορ 1-2 με το άλλο τέρμα να το επιτυγχάνει ο Θωμάς Σιατήρας!
Ο αλύγιστος εξτρέμ, που γεννήθηκε το 1946 και από το 1973 που διορίστηκε καθηγητής έπαιζε χωρίς αμοιβή, θα κλείσει τη σπουδαία ποδοσφαιρική διαδρομή του και θα ακολουθήσει την προπονητική όπου και ως επι σειρά ετών πρόεδρος του συνδέσμου προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει στο αγαπημένο του ποδόσφαιρο…
