ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ή επικαλεστεί τη λέξη “βαριά φανέλα” στις πορείες ομάδων στο ποδόσφαιρο; Απειρες. Είναι τελικά, όντως, υπαρκτή αυτή η διάσταση ή αγγίζει τα όρια του υπερφυσικού;
Κατά τη γνώμη μας είναι υπαρκτή. Διότι οι “φανέλες” των ομάδων αποκτούν ξεχωριστό βάρος πέρα από τη μακρά ιστορική τους διαδρομή και από τις μεγάλες επιτυχίες!
Από τα “μετάλλια” και τις νίκες σε καθοριστικές αναμετρήσεις και χρονιές, από την αύρα που αποκτά κάθε σύλλογος.
Διαθέτει η δική μας Αναγέννηση “βαριά φανέλα”; Ασφαλώς ναι. Η μακρά της πορεία, οι πολλοί τίτλοι που έχει κατακτήσει στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής και η μεγάλη παρουσία της στη Β’ Εθνική, το πιστοποιούν.
Αν θέλουμε όμως να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και να μην ωραιοποιούμε και μυθοποιούμε τις καταστάσεις, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως η φανέλα της Αναγέννησης για πρωταθλητισμό στη Β’ Εθνική και άνοδο στην Α’, ακόμη δεν έχει αποκτήσει το βάρος που απαιτεί ένας τέτοιος υπέρτατος στόχος.
Αυτό το δείχνει η ιστορία καθώς την τελευταία φορά που πρωταγωνίστησε ήταν πριν τριάντα χρόνια, το 1993 και πριν απ’ αυτό τη δεκαετία του 1970!!!
Ισως, μέσα σ’ αυτό το διάστημα, η σημερινή διοίκηση του Παπαδημητρίου έχει τοποθετήσει επί της πράξεως τόσο ψηλά τον πήχη να το βιώσουμε.
Ακόμη όμως υπολειπόμαστε κι αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με τη διοίκηση, ούτε με τους παίκτες, ούτε με τους προπονητές, ούτε με τον κόσμο.
Το πακέτο φέτος άλλωστε είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να υπάρχει. Πιστεύουμε ότι η ομάδα μας έχει το πληρέστερο ρόστερ και τις καλύτερες συνθήκες από ποτέ, ακόμη κι αν οι αντίπαλοι (βλέπε Βέροια) εχουν την εύνοια στο παρασκήνιο.
Εκεί που υστερεί (κι αυτό φάνηκε στα καθοριστικά παιχνίδια με Θεσπρωτό, Αλμωπό Αριδαίας, αλλά κυρίως στο χθεσινό) είναι ότι δεν έχει ακόμη αποκτήσει την αυτοπεποίθηση και το μέταλλο που θα την οδηγήσει στην ουσία, δηλαδή στο αποτέλεσμα ακόμη και σε ματς που στραβώνουν ή σ’ αυτά που είναι μέτρια.
Η “βαριά φανέλα” της ανόδου, θα έβαζε… μόνη της γκολ στην τρομερή φάση στο τέλος στο ματς στο θρυλικό Καυταντζόγλειο!
Η πίεση είναι μεγάλη και παρότι υπαρχει ρόστερ και τιμ με μεγάλη εμπειρία, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι επηρεάζει την ομάδα. Αλλωστε το γεγονός ότι δημιουργησε η ίδια μεγάλες προσδοκίες έχει ως αποτέλεσμα να ζούμε το “παρανοϊκό” να ασκείται κριτική ακόμη και από νυχτωμένους βαθιά με το αντικείμενο στην ομάδα επειδή είναι τρίτη – τέταρτη στη Β’ Εθνική, ενώ πριν δύο χρόνια ήταν στο τοπικό!!!
Εξηγείται και αυτό διότι η ίδια η ομάδα με όσα έχει κάνει και όπως έχει σχεδιαστεί έβαλε τον κόσμο στο “τζόγο”, ακόμη κι αυτούς που όταν ήταν στα κάτω της έβλεπαν… ριάλιτι! Δεν χάθηκε τίποτα, λοιπον, ίσα ίσα όποια και να ναι η εξέλιξη της φετινής χρονιάς, μιλάμε ήδη για μια πρωταγωνιστική πορεία που μας έδωσε μπόλικες χαρές που τις στερηθήκαμε.
Μια πορεία που είναι ΚΑΘΑΡΑ έργο του Δημήτρη Παπαδημητρίου που μπήκε μπροστά και όσων φυσικά έχουν μοχθήσει τα τελευταία δύο χρόνια. Το στοίχημα, λοιπόν, είναι αυτή η προσπάθεια να βρεί ακόμη μεγαλύτερη στήριξη και να να συνεχιστεί. Ετσι θα βαρύνει ακόμη περισσότερο η φανέλα της αγαπημένης ομάδας…
Τόσο, που θα είναι αρκετό για να “σβήσει” τον προαιώνιο καημό…
