ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Σ’ ένα κανονικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που δεξάγεται σε μία κανονική χώρα, για να πρωταγωνιστήσει μια ομάδα θα πρέπει να έχει μια δυνατή διοίκηση, να ενισχύσει το ρόστερ της με ποιοτικούς παίκτες, ικανό προπονητικό τιμ, να διασφαλίσει μια σοβαρή οργάνωση και λειτουργία και να διαθέτει κόσμο που στηρίζει την προσπάθειά της…
Ό,τι δηλαδή έπραξε το προηγούμενο καλοκαίρι η Αναγέννηση από την στιγμή που επανήλθε στο προσκήνιο μετά την εξαιρετική πορεία στη Γ’ Εθνική. Και πράγματι με όλα αυτά τα στοιχεία κατόρθωσε να διαγράψει μια πρωταγωνιστική τροχιά.
Έμεινε όμως πίσω από τη διεκδίκηση της πρώτης θέσης, καθώς οκτώ αγωνιστικές πριν το φινάλε η απόσταση από την κορυφή έχει ανοίξει τόσο που δεν υπάρχουν ελπίδες προσέγγισης! Ενώ, λοιπόν, υπήρξαν όλες οι προϋποθέσεις, τι έφταιξε και δεν κατόρθωσε να πάει μέχρι το τέλος για την πρωτιά;
Είχε χειρότερους παίκτες από τη Βέροια που έχει ξεφύγει και θα είναι αυτή που θα κόψει πρώτη το νήμα; Είχε αγωνιστικές και προπονητικές ατέλειες; Δεν είχε συνέπεια η διοίκησή της ή μήπως την εγκατέλειψε ο κόσμος;
Τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω! Και καλύτερη ομάδα από τη Βέροια είχε (τα δύο μεταξύ τους παιχνίδια όπου το σκορ είναι 6-2 το αποδεικνύουν εν μέρει), και καλύτερο προπονητικό τιμ και δυνατή διοίκηση και φυσικά πολύ περισσότερο κόσμο που έγινε μάλιστα και σημείο αναφοράς στο πανελλήνιο με την παρουσία και τις εκδηλώσεις του.
Άρα τι στην ευχή συνέβη και χάθηκε το “τρένο”; Οι… “μπαλαδόροι” της περιοχής έχουν ήδη αποφανθεί περι αυτού του ερωτήματος και έδωσαν την εξήγησή: στις κρίσιμες στιγμές η ομάδα έχασε βαθμούς από δικά της λάθη. Κάποια παιχνίδια που θα μπορούσε να τα κερδίσει βάσει της αγωνιστικής της αξίας δεν τα κέρδισε!
Το εστιάζουν στα καθαρώς αγωνιστικά δρώμενα. Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι. Ακόμη κι αν έπαιρνε αυτούς τους βαθμούς που έχασε σε κάποια “βατά” ματς η Αναγέννηση δεν θα κατακτούσε την πρώτη θέση διότι αυτή έχει καπαρωθεί!
Διότι αγαπητοί μου – κι επανερχόμαστε στον πρόλογο του σχολίου – δεν μιλάμε στην περίπτωσή μας ούτε για κανονικό πρωτάθλημα, ούτε για κανονική χώρα!
Μιλάμε για ένα απέραντο τσίρκο όπου επιβιώνει και διακρίνεται αυτός που “ταϊζει” περισσότερο τα… ζωάκια! Eχει απ’ όλα τα είδη. Λιονταράκια, κροκοδειλάκια, αρκουδάκια και φυσικά… μαϊμουδάκια!
Δεν αρκεί, λοιπόν, να φτιάξεις καλή ομάδα. Πρέπει, ταυτόχρονα, να “ταϊσεις” το σύστημα και να πάρεις βέβαια και τη σειρά έναντι των άλλων που θα έχουν την ίδια επιδίωξη.
Πρέπει μάλιστα να “ταϊσεις” κι αυτούς που βρίσκονται στην κατηγορία γι’ αυτό και μόνο το λόγο. Που ούτε διεκδικούν, ούτε κινδυνεύουν και περιμένουν να κάνουν… μαμ! Κι έτσι φθάνεις στον προορισμό σου.
Όπως βλέπετε το λεγε και η Πυθία από αρχαιοτάτων ετών! Με άλλο τρόπο βέβαια, αλλά για τάισμα μιλούσε κι αυτή!!!
——————————–
«Να μάχεσαι με αργυρές λόγχες (δηλ να δωροδοκείς) και θα κερδίσεις όλες τις μάχες»
Χρησμός της Πυθίας στον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας
