Άρθρο του Δρ. Γεωργίου Ι. Μαντάνη, καθ. Παν/μίου Θεσσαλίας
Ο τομέας της εκπαίδευσης είναι ένας τομέας πολύ ευαίσθητος, κεφαλαιώδους σημασίας για την πορεία και την ανάπτυξη ενός λαού. Στη χώρα μας, δυστυχώς, είναι ο τομέας που έχει γνωρίσει τη ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ποιοτική ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ, ιδίως τα τελευταία τριάντα χρόνια, και τις πιο πολλές και αλλόκοτες αλλαγές και ‘μεταρρυθμίσεις’.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΟ 85% ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΑ Α.Ε.Ι., δηλ. ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ. Δεν ευσταθεί αυτό. Δεν έχει λογική (‘Η πυραμίδα είναι ανάποδα’). Δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο.
Σήμερα, περισσότερο από 40% των αποφοίτων Λυκείου εισέρχεται στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς να γνωρίζει επαρκώς (στο μεγαλύτερο μέρος) βασικά στοιχεία της ελληνικής γλώσσας και της ιστορίας, χωρίς θεμελιώδεις γνώσεις των μαθηματικών, της φυσικής, της χημείας, δεδομένο αδιανόητο για νεοεισακτέο φοιτητή σε σχολές Πανεπιστημίων της αλλοδαπής.
Ένα απλό παράδειγμα: Το Faculty of Wood Sciences (Univ. of Sopron, Ουγγαρία),
http://www.uniwest.hu/index.php/2370/?&L=4 πέρυσι (2018) πήρε ΜΟΝΟ το 60% των εισακτέων που έκαναν δήλωση, απλά διότι οι υπόλοιποι δεν είχαν το ελάχιστο απαιτούμενο προσόν -βλ. 14.000 μόρια, το αντίστοιχο- με μεγάλα κενά σε Μαθηματικά και Βιολογία. Δεν πληρώθηκαν δηλαδή όλες οι θέσεις εισακτέων. ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Είναι προσβλητικό για τη χώρα, για εμάς όλους, απόφοιτοι με 3.000 και 6.000 μόρια να εισέρχονται σε τμήματα πρώην ΤΕΙ αλλά και Παν/μίων για να σπουδάσουν. Πως; Ανώτατη Εκπαίδευση δεν νοείται έτσι, δεν υπάρχει σε καμιά χώρα του πλανήτη. Είναι δυνατόν ο μαθητής των 8.000 ή 10.000 μορίων σε τμήματα Φιλολογίας, Μαθηματικών ή Φυσικής να γίνει ‘καλός’ εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας με τόσο προφανή έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων; Ο μέτριος μαθητής λυκείου θα γίνει ξαφνικά στο πανεπιστήμιο πολύ καλός ή άριστος; Πλανόμεθα οικτρά.
Το εκπαιδευτικό σύστημα που εφαρμόζονταν παλιά, όταν υπήρχαν για τους μαθητές συνεχείς εξετάσεις στο τέλος του δημοτικού σχολείου, στη γ’ τάξη του γυμνασίου και στο λύκειο ήταν ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που έχει γνωρίσει η χώρα και μακράν το πιο αποτελεσματικό και αξιοκρατικό τα τελευταία 60 χρόνια. Τότε, ΜΟΝΟ το 25% των αποφοίτων Λυκείου εισάγονταν στα ελληνικά Πανεπιστήμια.Αυτό δεν είναι το σύστημα που έχει ‘δώσει’ στον πλανήτη τους χιλιάδες εξαίσιους (Έλληνες) ερευνητές, καθηγητές, στελέχη επιχ/σεων και επιστήμονες παγκόσμιας κλάσης; (ίσως, με τους περισσότερους μάλλον στην αλλοδαπή)
Τέλος, να ειπωθεί και κάτι για τη «βάση του δέκα», για να λείπουν τα διάφορα ‘παραμύθια’ που ακούγονται από εκπαιδευτικούς του (εκπαιδευτικού) λαϊκισμού: Η «βάση του 10» -(ως μέλος ΔΕΠ στα ΤΕΙ για 17 χρόνια)- υπήρξε μακράν το ΚΑΛΥΤΕΡΟ εκπαιδευτικό μέτρο που εφαρμόστηκε ποτέ στα ελληνικά ΑΕΙ. Κακώς καταργήθηκε. Με λαϊκιστικά κριτήρια καταργήθηκε!
Εμείς που τα βιώνουμε αυτά εδώ και χρόνια, που «ζούμε μέσα στα ιδρύματα», διαπιστώσαμε ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ ότι πράγματι την περίοδο 2006-2010, το μέτρο της «βάσης του 10» λειτούργησε ΠΟΛΥ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ στα ΤΕΙ, και στο τότε τμήμα ΣΤΞΕ. Είχαμε την ευκαιρία να βιώσουμε για λίγο τη μερική αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Είχαμε λιγότερα παιδιά (εισακτέους) μεν, αλλά φοιτητές ΠΟΛΥ υψηλότερου μαθησιακού επιπέδου, παιδιά-φοιτητές με όρεξη για να σπουδάσουν.
