Με τις τιμές στα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Ευρώπης να σταθεροποιούνται, στα σκληρά σιτάρια που έχουν παραδοθεί, κυρίως στο ελεύθερο εμπόριο και μάλιστα με ανοιχτή τιμή, μεταφέρεται σ’ αυτή τη φάση το ενδιαφέρον της εγχώριας αγοράς.
Κι αυτό παρά το γεγονός ότι σ’ αυτή τη φάση, ούτε οι εμπορικοί οίκοι αλλά ούτε και οι παραγωγοί δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο για φιξαρίσματα.
Έτσι, δεν είναι πολλοί σήμερα οι έμποροι και οι μεσίτες που να κινούνται αυτές τις μέρες με ξεκάθαρη τιμή, τουλάχιστον για τα σιτάρια που έχουν παραλάβει νωρίς, απ’ ευθείας από το αλώνι. Οι περισσότεροι αποφεύγουν οριζόντια πολιτική τιμής.
Οι τιμές που ακούγονται για μεμονωμένες πράξεις και με αφετηρία τα 35 λεπτά, μπορεί να φθάνουν σε κάποιες, πολύ λίγες πάντως περιπτώσεις, ακόμα και τα 40 λεπτά το κιλό, αφορούν σε σιτάρια τα οποία είναι άριστης ποιότητας και βρίσκονται σε ασφαλείς αποθήκες των παραγωγών. Αντίθετα, λίγοι είναι οι εμπορικοί οίκοι που δίνουν σ’ αυτή τη φάση γραμμή για φιξαρίσματα. Οι περισσότεροι μάλιστα αποφεύγουν να ανακοινώσουν με κάθε τρόπο τιμή ημέρας, όπως γίνονταν συνήθως άλλες χρονιές και επιλέγουν την κατά περίπτωση αντιμετώπιση των παραγωγών.
Πάντως, το γεγονός ότι έχουν βγει από την αγορά οι κυριότερες συνεταιριστικές οργανώσεις που είχαν στις αποθήκες τους προϊόν και μπορούσαν να επηρεάσουν μέχρι ένα βαθμό τις εξελίξεις στην εγχώρια αγορά, μάλλον θα πρέπει να προβληματίζει τώρα τους μεμονωμένους παραγωγούς. Την ίδια στιγμή, κάποιες πληροφορίες θέλουν και το ελεύθερο εμπόριο να μην είναι ευχαριστημένο από τις συνθήκες που επικράτησαν μέχρι τώρα στο σκληρό σιτάρι. Κι αυτό γιατί, σε ότι αφορά τις πωλήσεις που και οι ίδιοι οι οίκοι προέβησαν νωρίς, η τιμή την οποία πέτυχαν δεν ήταν πάνω από τα 300 ευρώ ο τόνος, ενώ την ίδια στιγμή οι παραγωγοί που είχαν παραδώσει ανοιχτά διεκδικούν τώρα πάνω από 35 λεπτά το κιλό.
Αρκετή μουρμούρα υπάρχει ακόμα και από τους παραγωγούς που έσπευσαν νωρίς να κλείσουν την παραγωγή τους (ακόμα και στην πλάστιγγα). Πολλοί εξ αυτών, βλέποντας που πήγε τελευταία το σκληρό σιτάρι, απαιτούν, χάριν της καλής συναλλακτικής σχέσης που είχαν με τον έμπορά τους, κάτι παραπάνω από τα 25 ή 26 λεπτά με τα οποία έγινε η τιμολόγηση σ’ εκείνη τη φάση (πρώιμο στάδιο).
Ωφελημένοι πάντως σ’ αυτή τη φάση φαίνεται να είναι οι παραγωγοί που διατηρούν το προϊόν τους σε ασφαλείς αποθηκευτικούς χώρους, ειδικά αν η ποιότητα την οποία αυτό παρουσιάζει είναι εξαιρετική (ειδικό βάρος 76 kg/hl, υαλώδη 50% και πρωτείνη πάνω από 11%). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εκτός του ότι τα σιτάρια τους γίνονται ανάρπαστα, οι εναλλακτικές που έχουν για τη διάθεση του προϊόντος τους είναι περισσότερες από μια (εμπόριο, μύλοι, βιομηχανία ζυμαρικών, περαιτέρω διακράτηση) και η διαπραγματευτική τους θέση ισχυρή.
Σ’ αυτή τη φάση πάντως, οι περισσότεροι αναλυτές επιμένουν ότι το σκληρό σιτάρι είδε τις κορυφές του και ότι η φάση που διανύουμε είναι φάση σταθεροποίησης των τιμών σ’ αυτά τα επίπεδα. Ενδεικτικό αυτού είναι το γεγονός ότι στο Μπάρι (όπως μια βδομάδα νωρίτερα στη Γαλλία) η τιμή που ανακοινώθηκε ήταν μόλις 5 ευρώ τον τόνο χαμηλότερη, ενώ η Φότζια ανακοίνωσε ότι για την τρέχουσα και άλλες δύο εβδομάδες δεν θα ανακοινώσει νέες τιμές (η τελευταία στα 435-440 ευρώ ο τόνος).
Μ’ αυτό το κλίμα, πολλά θα εξαρτηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα από τα στοιχεία προβλέψεων παραγωγής που πρόκειται να ανακοινώσει στις 29 Αυγούστου η στατιστική υπηρεσία του Καναδά. Πολλοί κάνουν λόγο για σημαντική μείωση ακόμα και άνω του 30% στη φετινή παραγωγή της συγκεκριμένης χώρας της Βόρειας Αμερικής. Να σημειωθεί ότι το 2021 (όταν ξεκίνησε και η μεγάλη έκρηξη των τιμών στο σκληρό σιτάρι) η παραγωγή του Καναδά είχε πέσει στους 2,7 εκατ. τόνους, την περασμένη χρονιά ομαλοποιήθηκε στους 6,1 εκατ. τόνους, ενώ οι τελευταίες εκτιμήσεις (αναμένεται η επιβεβαίωση) τη θέλουν όχι παραπάνω από 4 εκατ. τόνους.
agronews.gr
