Η αυλαία του πρωταθλήματος της super league 2 οριστικοποίησε και τυπικά τον υποβιβασμό της Αναγέννησης στη Γ’ Εθνική.
Μία εξέλιξη πολύ στενάχωρη για τον κόσμο της, αλλά και για όλους όσοι συμμετείχαν στην προσπάθεια και ξόδεψαν χρόνο, χρήμα αλλά και ενέργεια…
Το μοιραίο δεν ήλθε βέβαια στην τελευταία αγωνιστική αλλά νωρίτερα. Το 0-0 στη Χαλάστρα με τον Ηρακλή ήταν το αποτέλεσμα που έβαλε κάτω από τη γραμμή τους “κιτρινόμαυρους” και από την στιγμή που στις δύο τελευταίες αγωνιστικές δεν όριζαν τη μοίρα τους τελικά δεν κατάφεραν να προσπεράσουν.
Το γκολ του Μαξίμοβιτς στο 5ο λεπτό των καθυστερήσεων στο ματς με την Κοζάνη θα το θυμόμαστε για πολύ καιρό. Αν τότε έρχονταν το τρίποντο, όλα θα κυλούσαν διαφορετικά.
Με τα “αν” όμως δεν γράφτηκε ποτέ καμία ιστορία, οπότε πρέπει να προσαρμοστούμε άμεσα στα δεδομένα που διαμορφώθηκαν και στο πισωγύρισμα της ομάδας.
Κλείνει ένας τριετής κύκλος (επανήλθαμε στην “κατάρα” που κρατά από το 1996 όπου στην τρίτη χρονιά η ομάδα υποβιβάζονταν) στη δεύτερη εθνική και το ζητούμενο πλέον είναι πως θα “ξημερώσει”.
Η αγωνία για το “αύριο” διαδέχεται τη στεναχώρια που σκόρπισε ο υποβιβασμός και είναι λογικό καθώς οι συνθήκες στην περιοχή είναι οι χειρότερες από ποτέ σε κοινωνικο οικονομικό επίπεδο.
Αν λάβουμε υπόψιν μάλιστα ότι το ποδοσφαιρικό περιβάλλον που επικρατεί στη χώρα μας όχι μόνον δεν ενθαρρύνει ανθρώπους να πλαισιώσουν διοικητικά τις ομάδες, αλλά τους διώχνει χιλιόμετρα μακριά αφού όλοι όσοι το επιχειρούν βγαίνουν με τα πλευρά σπασμένα.
Εκτός από τους λίγους τυχερούς που είναι μέρος του συστήματος και ανεβοκατεβαίνουν στην πρώτη εθνική.
Ουδείς, λοιπόν, αυτή τη στιγμή γνωρίζει πως θα διαμορφωθεί η επόμενη ημέρα της Αναγέννησης μετά τον υποβιβασμό.
